ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΕΛΕΧΟΣ Ή ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΚΕΛ ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΟΔΕΥΟΥΜΕ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ............ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΑΥΤΟ.

Δηλώσεις Γ.Γ. Κ.Ε. ΑΚΕΛ Α.Κυπριανού αναφορικά με τη σύνοδο της Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ

Ημερομηνία Έκδοσης: Δεκεμβριος 20, 2012

 Η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ συνήλθε το Σάββατο, 15 Δεκεμβρίου, για να συζητήσει κυρίως τις εξελίξεις στην οικονομία. Αφού κατατέθηκε η εισηγητική ομιλία του Γενικού Γραμματέα, διεξήχθη πλούσιος και εποικοδομητικός διάλογος ο οποίος κατέληξε στα ακόλουθα συμπεράσματα: 

 

Η καπιταλιστική κρίση, η οποία κλόνισε συθέμελα οικονομίες μεγαθήρια, οδήγησε πολλές χώρες σε χρεοκοπία, όξυνε τις κοινωνικές αντιθέσεις και έθεσε στην ημερήσια διάταξη της ίδιας της Ευρώπης πολύ πιο έντονα τις λέξεις άνεργος, φτωχός, άστεγος, εξαθλιωμένος.

 

Δυστυχώς οι πολιτικές επιλογές της μονόπλευρης λιτότητας που ακολουθήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση όχι απλά και μόνο δεν συνέβαλαν στην αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά αντιθέτως οδήγησαν σε παρατεταμένη ύφεση, που επηρέασε τις εθνικές οικονομίες. 

 

Το ΑΚΕΛ από την πρώτη στιγμή, μίλησε για δομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, οφειλόμενη στις αντιφάσεις του.  Κρίση συστημική, όπως εκ των υστέρων παραδέχθηκε και ο κ. Μπαρόζο.

 

Στην Κύπρο οι πρώτες συνέπειες της οικονομικής κρίσης έγιναν αισθητές το 2008. Επιπρόσθετα η κρίση έφερε στην επιφάνεια στρεβλώσεις που συσσωρεύτηκαν για δεκαετίες ως αποτέλεσμα του αναχρονιστικού τρόπου διακυβέρνησης προηγούμενων Κυβερνήσεων. Η Κυβέρνηση Δ. Χριστόφια εγκαίρως, όπως σημειώθηκε και σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τότε, έλαβε μέτρα για να τις αντιμετωπίσει.

 

Τα μέτρα τα οποία έλαβε τότε η Κυβέρνηση είχαν έντονο κοινωνικό χαρακτήρα γεγονός που εγκωμιάστηκε από πολλούς στο εξωτερικό. Εκπονήθηκαν τρία πακέτα στήριξης της οικονομίας, ύψους 510 εκατομμυρίων ευρώ για στήριξη του τουριστικού και του κατασκευαστικού τομέα.  Λήφθηκαν εξαρχής μέτρα για περιορισμό της ανεργίας, ενώ συνειδητά δεν αποτέλεσαν επιλογή για την Κυβέρνηση Χριστόφια  μέτρα που φόρτωναν τις συνέπειες της κρίσης στους εργαζόμενους. Ούτε πάγωσαν μισθοί ή συντάξεις, ούτε απελευθερώθηκαν οι απολύσεις, ούτε περικόπηκαν οι κοινωνικές παροχές ή οι παροχές για την υγεία και την παιδεία.

 

Τη μάχη κατά των συνεπειών της κρίσης, η Κυβέρνηση σε αρκετές περιπτώσεις την έδινε μόνη της μαζί με το ΑΚΕΛ. Είναι πολλά τα παραδείγματα όπου η Βουλή επιχείρησε να επιβάλει μείωση των εσόδων του κράτους και αύξηση των εξόδων του με τρόπο αντισυνταγματικό. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι αυτή η συμπεριφορά της αντιπολίτευσης καθοδηγήθηκε και από την ίδια τη φιλοσοφία της που την οδήγησε να εναντιωθεί μέχρι τέλους στη φορολόγηση των κερδών και του συσσωρευμένου πλούτου.

 

Το δεύτερο εξάμηνο του 2010 η Κυπριακή οικονομία άρχισε να μπαίνει σε πορεία ανάκαμψης. Πορεία η οποία δυστυχώς διακόπηκε από την ύφεση που επικράτησε στην Ευρωζώνη. Είναι αδιανόητο να αναμένει κάποιος από τη μικρή κυπριακή οικονομία που στηρίζεται σε εξωγενείς παράγοντες να ξεπεράσει την ύφεση και να μπει σε πορεία ανάκαμψης δίχως να το πράξει η ίδια η Ευρωζώνη.

 

Την ίδια περίοδο κορυφώθηκαν τα προβλήματα που προέκυψαν ως αποτέλεσμα της έκθεσης των κυπριακών τραπεζών στην ελληνική οικονομία. Χαιρόμαστε γιατί η αντιπολίτευση έστω και πολύ αργοπορημένα κατανόησε και αναγνώρισε ευθύνες όσων δεν άσκησαν επαρκή εποπτικό έλεγχο. Αν αυτή η παραδοχή γινόταν προηγουμένως ίσως να είχαν αποφευχθεί κάποια λάθη.

 

Τα προβλήματα μεγιστοποιήθηκαν με την απομείωση ή το κούρεμα του ελληνικού χρέους και τη μεταφορά της έδρας της Μαρφίν Εγνατίας στην Κύπρο. Οι απώλειες των κυπριακών τραπεζών από την αγορά ελληνικών ομολόγων έφτασαν τα τεσσεράμιση περίπου δισεκατομμύρια ευρώ. Στο ίδιο ύψος υπολογίζεται και η ζημιά της Μαρφίν Εγνατία.  Πρόσθετες απώλειες δημιουργήθηκαν και από τα επισφαλή δάνεια που οι τράπεζες παραχώρησαν στην Ελλάδα. Μ΄αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε η τρύπα των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ στον τραπεζικό τομέα που υποχρέωσε την Κυπριακή Δημοκρατία να προσφύγει στην Τρόικα για στήριξη.

 

Όλο αυτό τον καιρό η αντιπολίτευση έπαιζε δυστυχώς διπλό ρόλο. Από τη μια κατηγορούσε νυχθημερόν την Κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ ότι αδιαφόρησαν στις συνεχείς και δήθεν αγωνιώδεις εκκλήσεις τους για λήψη μέτρων, παραλείποντας βέβαια να πουν ότι  απαιτούσαν στην ουσία μέτρα αφαίμαξης του λαού. Από την άλλη έχυνε κροκοδείλια δάκρυα για τους εργαζόμενους.

 

Λήφθηκαν μέτρα από την Κυβέρνηση; Λήφθηκαν. Πέραν από τα μέτρα που αναφέρθηκαν πιο πάνω, πέραν από τα μέτρα αύξησης των εσόδων του κράτους, λήφθηκαν και άλλα πολλά μέτρα. Μέτρα για αύξηση της ρευστότητας και μείωσης των επιτοκίων και ενίσχυση των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων. Εξασφαλίστηκε η βιωσιμότητα του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Μέτρα λήφθηκαν και προς την κατεύθυνση της δημοσιονομικής εξυγίανσης και των διαρθρωτικών προβλημάτων.

 

Ακόμα και όταν παρατίθενται όλα τα μέτρα που λήφθηκαν, επιμένουν ορισμένοι να φωνασκούν ότι έπρεπε να ληφθούν και άλλα μέτρα˙ μέτρα ακόμα πιο οδυνηρά για τους εργαζόμενους. Σε αυτή τους την απαίτηση απαντά η λογική: ακόμα και αν γονατίζαμε τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους, τους νέους και τους συνταξιούχους με σκληρά μέτρα, μήπως δεν θα φτάναμε στη σημερινή κατάσταση; Οι αριθμοί απαντούν από μόνοι τους. Η τρύπα των δισεκατομμυρίων από τα εγκληματικά λάθη των τραπεζών θα υπήρχε και είναι αυτή που μοιραία μας οδήγησε στο Μηχανισμό Στήριξης.

 

Είχαμε άλλη, εναλλακτική επιλογή; Ο Πρόεδρος Χριστόφιας εξάντλησε κάθε περιθώριο για να πετύχει διακρατικό δανεισμό. Γνωρίζουμε όλοι σε πόσο βαθμό πολεμήθηκαν και υπονομεύθηκαν αυτές του οι προσπάθειες. Ταυτόχρονα υπονομευόταν συστηματικά και η διαπραγμάτευση της κυπριακής Κυβέρνησης με την Τρόικα. Από την πρώτη στιγμή στελέχη της αντιπολίτευσης και μερίδα των ΜΜΕ φρόντισαν να σπείρουν τον πανικό, για να καλλιεργηθεί στη συνείδηση του λαού η απαίτηση τους να μη γίνει καμία διαπραγμάτευση. Να γίνουν αποδεχτές οι απαιτήσεις της Τρόικα ως είχαν. Και ενώ ο Πρόεδρος Χριστόφιας, είχε να αντιμετωπίσει τεράστιες πιέσεις, αντί τουλάχιστον να έχει τη στήριξη όλων για να βρίσκεται σε ισχυρή διαπραγματευτική θέση, είχε τη συνεχή υπόσκαψη και αμφισβήτηση. 

 

Είναι σχεδόν τραγική ειρωνεία αν αναλογιστεί κανείς το γεγονός ότι για μια ολόκληρη θητεία τον κατηγορούσαν ότι δεν συμπεριφέρεται ως Πρόεδρος της Κύπρου αλλά ως Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ. Η πραγματικότητα είναι ότι σε καμία περίπτωση, πόσο μάλλον σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, δεν τον στήριξαν ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά τον πολέμησαν όπως συνήθισαν να πολεμούν το ΑΚΕΛ και την ηγεσία του διαχρονικά.

 

Ως ΑΚΕΛ γνωρίζαμε ότι οι συνταγές της Τρόικας, όπου εφαρμόστηκαν, όχι μόνο δεν οδήγησαν σε ανάκαμψη αλλά βάθυναν περισσότερο την ύφεση. Επιμέναμε λοιπόν ότι θάπρεπε να διεξαχθεί σκληρή διαπραγμάτευση η οποία, στα ελάχιστα περιθώρια που υπήρχαν, να διασώσει σημαντικά δικαιώματα του κυπριακού λαού και ιδιαίτερα των εργαζομένων. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η διαπραγματευτική ομάδα, που συμμερίζονταν αυτή τη θέση, λειτούργησαν ακριβώς μ΄αυτό τον τρόπο. Και ενώ η Κυβέρνηση λειτουργούσε διεκδικητικά ο κ. Αναστασιάδης έστελνε επιστολές απειλώντας τον Πρόεδρο με άσκηση ποινικής δίωξης. Ταυτόχρονα, τόσο το ΔΗΚΟ, όσο και η ΕΔΕΚ και οι Οικολόγοι απαιτούσαν από τον Πρόεδρο την άμεση υπογραφή του μνημονίου. Η ΕΔΕΚ αλλά και ο Γ. Λιλλήκας, που σήμερα παρουσιάζονται αντιμνημονιακοί, μέχρι πολύ πρόσφατα πίεζαν τον Πρόεδρο για την αποδοχή του ως είχε.

 

Στη σύσκεψη του Προέδρου με τους αρχηγούς των κομμάτων στο Προεδρικό, ασκήθηκε αφόρητη πίεση στον Πρόεδρο με το επιχείρημα ότι αν δεν δεχόταν τις προτάσεις της Τρόικα τότε αυτή θάφευγε δεν θα ξαναεπέστρεφε και η οικονομία μας θα κατέρρεε. Τόσο ο Πρόεδρος όσο και εμείς επιμέναμε ότι δεν έπρεπε να υποχωρήσουμε κάτω από την πίεση της Τρόικα. Ότι έπρεπε να διαπραγματευτούμε περαιτέρω με στόχο να πετύχουμε βελτιώσεις στις προτάσεις.

 

Οι εξελίξεις μας δικαίωσαν. Βελτιώσαμε την πρόταση για φυσικό αέριο, τη διατύπωση για τις ιδιωτικοποιήσεις Ημικρατικών Οργανισμών, το συνταξιοδοτικό και την ΑΤΑ, στις ολονύχτιες διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν. Αυτά μαζί με την περίοδο χάριτος για την αποπληρωμή δανείου, τη βελτίωση σ΄ότι αφορά το Συνεργατισμό, τις κλιμακωτές αποκοπές μισθών, τη διαφύλαξη του θεσμού της ΑΤΑ και του 13^ου διαφοροποιούν το Μνημόνιο της Κύπρου από αυτά άλλων χωρών.

 

Τώρα αυτοί που πριν πίεζαν τον Πρόεδρο να αποδεχτεί δίχως ουσιαστική συζήτηση το Μνημόνιο, τον κατηγορούν ότι δήθεν δεν πέτυχε βελτιώσεις, ισχυριζόμενοι πως αυτοί θα πετύχαιναν καλύτερα αποτελέσματα. Θα αναφέρω δύο παραδείγματα για να δούμε ποια είναι η πραγματικότητα. Κατηγορείται η Κυβέρνηση ότι καταστρατήγησε τα συμφέροντα διάφορων ομάδων του πληθυσμού, αποδεχόμενη περικοπές επιδομάτων και χορηγιών, όπως είναι τα επιδόματα μάνας και τέκνου και η χορηγία για τους φοιτητές. Η Κυβέρνηση έδωσε μάχη για να διασώσει ό,τι μπορούσε. Κατάφερε να περιορίσει τις αποκοπές σε 113 εκατομμύρια ευρώ ενώ υπερασπίστηκε με σθένος και επιχειρήματα τις θέσεις της. Δυστυχώς η Τρόικα παρέμεινε εντελώς αδιάλλακτη μέχρι τέλους. Τι ζήτησαν όμως τα κόμματα από την Κυβέρνηση να αποκόψει από τα επιδόματα και τις χορηγίες; Το ΔΗΚΟ 250 εκατομμύρια, ο ΔΗΣΥ 200 εκατομμύρια και η ΕΔΕΚ 185 εκατομμύρια, συν επιπλέον περικοπές στο στεγαστικό και το προσφυγικό. Σ΄ότι αφορά την αύξηση μίας περιόδου στις ώρες διδασκαλίας των εκπαιδευτικών η Κυβέρνηση διαφωνούσε και το επέβαλε η Τρόικα. Η οποία το «δανείστηκε» από τις προτάσεις του ΔΗΣΥ. 

 

Η έγκριση των μέτρων από τη Βουλή δεν είναι το τέλος του δρόμου. Έχουμε πολλή απόσταση να διανύσουμε. Τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά μας. Δύσκολα τόσο για την ίδια τη διαδικασία για έγκριση του Μνημονίου από το Eurogroup και τα Εθνικά Κοινοβούλια, όσο και για το γεγονός ότι οι συγκυρίες είναι τέτοιες που δυσκολεύουν ακόμα πιο πολύ την κατάσταση.

 

Δεν υπάρχει έστω και ένα στέλεχος ή μέλος του ΑΚΕΛ που να είναι ευτυχής επειδή οδεύουμε σε Μνημόνιο. Δεν υπάρχει έστω και ένα στέλεχος ή μέλος του ΑΚΕΛ που να προσυπογράφει ελαφρά τη καρδία το περιεχόμενο του. Είναι για εμάς μια οδυνηρότατη επιλογή.

 

Μπροστά στα δεδομένα που δημιουργήθηκαν, χρειάζεται να εξασφαλίσουμε πρώτα ότι οι υπεύθυνοι για την κατάσταση της οικονομίας θα τιμωρηθούν παραδειγματικά. Ότι θα ολοκληρωθούν οι έρευνες και οι ένοχοι, όποιοι και αν είναι θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη.  Χρειάζεται να επιδιώξουμε επίμονα και μέχρι τέλους, οι τράπεζες μας να στηριχθούν απ΄ευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό, όταν αυτός θα συσταθεί.

 

Χρειάζεται να μεριμνήσουμε ότι ο τεράστιος φυσικός πλούτος του νησιού μας, την ύπαρξη του οποίου επιβεβαίωσε η Κυβέρνηση του Δ. Χριστόφια, θα συμβάλει στην αντιμετώπιση των συνεπειών του Μνημονίου και θα οδηγήσει τον κυπριακό λαό σε καλύτερες μέρες.

 

Χρειάζεται να στηρίξουμε τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα. Να προστατεύσουμε τον κοινωνικό διάλογο που αφορά τις αποφάσεις για εφαρμογή προνοιών που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο και αφορούν τους εργαζόμενους. Να καταπολεμήσουμε την υπόσκαψη των συλλογικών συμβάσεων και να προστατεύσουμε τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού και ιδιαίτερα τους ανέργους. Να διασφαλίσουμε ότι, όταν οι συνθήκες της οικονομίας το επιτρέπουν, θα αποκατασταθούν δικαιώματα των εργαζομένων. 

 

Η Κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια διαπραγματεύθηκε σκληρά με την Τρόικα για να περισώσει σημαντικές κοινωνικές και εργασιακές κατακτήσεις. Σε αρκετά ζητήματα τα κατάφερε. Εναπόκειται σε εμάς να διασφαλίσουμε ότι αυτή η ευθύνη για τον παραπέρα χειρισμό του Μνημονίου δεν θα παραδοθεί είτε στα χέρια του κ. Αναστασιάδη, είτε στα χέρια του κ. Λιλλήκα. Γιατί δεν πρέπει να έχουμε αμφιβολία ότι ο μεν αντί να συζητά θα υποχωρεί, ενώ ο δε με τους λαϊκίστικους του χειρισμούς θα επιδεινώσει περισσότερο την κατάσταση.