ΟΜΙΛΙΑ ΘΟΥΛΗΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΚΕΨΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013- ΓΗΠΕΔΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ-ΑΘΗΝΑ

ΟΜΙΛΙΑ ΘΟΥΛΗΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΚΕΨΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ

19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2013- ΓΗΠΕΔΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ-ΑΘΗΝΑ

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Συναγωνιστές και Φίλοι,

«Όλα έχουν ειπωθεί, μα αφού κανείς δεν ακούει, πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή» έγραφε κάπου ο André Gide.

Ελλάδα του 2013. Χρειαζόμαστε ξανά την Αλλαγή, που είναι ο όρος για την εθνική μας επιβίωση. Ήρθε και πάλι η ώρα. Οι Δημοκρατικές και οι Σοσιαλιστικές δυνάμεις να λογαριαστούμε με το Νεοσυντηρητικό, το Νεοφιλελεύθερο Ιδεολόγημα, που διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους, ότι η Πολιτική είναι άχρηστη, οι Θεσμοί ξεπερασμένοι και τα Κόμματα κλινικά νεκρά. Και, που επιβάλλει σε όλους τους τόνους και σε όλες τις αποχρώσεις μια Δημοκρατία ‘’θίασο σκιών’’ για τους ‘’εκτός των τειχών’’ πολίτες και την αξιοπρέπειά τους.

Διαβήκαμε πια, το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου ενώ διανύουμε την αρχή του 21^ου αιώνα και την δεύτερη κρίσιμη δεκαετία του. Για την 39χρονη πορεία του ΠΑΣΟΚ, την μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, που ίδρυσε, ενέπνευσε και καθοδήγησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, με όλες τις διακυμάνσεις και τα γεγονότα της, είναι αναγκαίο και χρήσιμο να έχουμε μια προσωπική γνώμη αλλά και μια συλλογική εκτίμηση. Για να υπάρξει προοπτική, αναγκαίο είναι, να έχουμε και μνήμη και αυτογνωσία.

Όταν ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ, οριοθετήθηκε, ως προοδευτικό-ριζοσπαστικό Κίνημα, που κλήθηκε να ανατρέψει το παραδοσιακό πολιτικό σκηνικό και να κάνει πράξεις τις προσδοκίες και τις ελπίδες δεκαετιών.

Υπήρχε ένα Όραμα. Το μεγάλο σύνθημα, ο μεγάλος στόχος, που περιέχει, συμπυκνώνει και καθοδηγεί όλους τους αγώνες του ελληνικού λαού. Στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες.

Γενιές πάλεψαν και πρόσφεραν τα νιάτα και την ζωή τους στην χώρα, για να περάσει η εξουσία στον λαό _για να κατακτηθεί η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ _για να εδραιωθεί η ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ _για να ανοίξει ο δρόμος προς την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ των εργαζόμενων Ελλήνων.

Η διαδρομή της Δημοκρατικής Παράταξης, από το 1974 μέχρι το 1996, απέδειξε, ότι η αυτόνομη στρατηγική μας, η αυτόνομη πορεία μας και η εναλλακτική διαζευκτική προγραμματική μας πρόταση αποτέλεσαν μια δικαιωμένη στρατηγική.

Γιατί καμιά εθνική στρατηγική, καμιά παραγωγική ανασυγκρότηση δεν ήταν, δεν είναι εφικτή χωρίς Περιφερειακή Αποκέντρωση, Τοπική Αυτοδιοίκηση και Δημοκρατία.

Το ΠΑΣΟΚ αναδείχτηκε, γιγαντώθηκε και υπήρξε, ως Κίνημα, γιατί ήταν ενωμένο, δυνατό και σύγχρονο. Ένα Κίνημα πατριωτικό, δημοκρατικό και σοσιαλιστικό με ευρωπαϊκό ορίζοντα.

Η οκταετής διακυβέρνηση της χώρας από τον Κώστα Σημίτη αποτέλεσε μια συγκροτημένη νέο-συντηρητική πολιτική. Μια πολιτική με πολλαπλές και καθοριστικές προσχωρήσεις στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία. Η «Κεντροαριστερά» που εξεικόνισε, προσέγγιζε την «Κεντροδεξιά» σε μεγάλο βαθμό. Και σε λίγα ακόμη ιστορικά βήματα και η διαλεκτική του δικομματισμού θα παραχωρούσε τα σκήπτρα, στην ομοιομορφία του ενός και μοναδικού πόλου …πρόβα της συγκυβέρνησης του 2012.

Ο νέο-συντηρητικός εκσυγχρονισμός του 1996, υποσκάπτει το πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο, στο οποίο έστησε ο Ανδρέας Παπανδρέου την πολιτική ηγεμονία της Δημοκρατικής Παράταξης και λειτουργεί για την χώρα και τους πολίτες, ως o προπομπός, μιας ανιστόρητης πολιτικής μετάλλαξης του σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα και προσχέδιο της ιδιότυπης σημερινής συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου με όλα τα χαρακτηριστικά και την λειτουργία μιας φυσικής καταστροφής.

Είναι, ίσως, αποκαλυπτικό το γεγονός, που, τόσο καθαρά και χωρίς περιστροφές, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ένας κοινωνικός επιστήμονας και μάλιστα προοδευτικός, προσχώρησε και στήριξε τα πολιτικό-στρατηγικά σχέδια του συστήματος.

Σε ό,τι αφορά όμως το ΠΑΣΟΚ, την λαϊκή βάση της Δημοκρατικής Παράταξης, να είναι βέβαιος, πως δεν θα τον ακολουθήσει, γιατί ο όποιος πολιτικός ρεαλισμός δεν σημαίνει παραίτηση από τα στρατηγικά οράματα της ελληνικής κοινωνίας.

Σημαίνει αντίθετα, αγώνα διαρκή για την δημοκρατική υπέρβαση του καπιταλισμού, αγώνα διαρκή για τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, αγώνα διαρκή για τον ουμανισμό, όπως οριοθετήθηκε από τον μεγάλο ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου.

Όταν όλοι έχουν γονατίσει, όταν πληθαίνουν στους δρόμους τα σκυφτά κεφάλια και τα φοβισμένα πρόσωπα, όταν όλο και περισσότερο οι Έλληνες πιστεύουν, ότι τίποτα δεν γίνεται αλλά και τίποτα δεν μπορεί να γίνει, όταν η άνεργη νέα γενιά της πατρίδας μας μεταναστεύει…

Όταν στην χώρα έχει επιβληθεί μια κατάσταση πρωτοφανούς εκμεταλλευτικής μανίας της Παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης, του Ντόπιου και Διεθνούς κεφαλαίου, της Γερμανοποιημένης Ευρώπης με την απροκάλυπτη, υπόδουλη ανοχή της σημερινής συγκυβέρνησης, της πολιτικής ηγεσίας Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ…

Όταν η Δημοκρατία ανατρέπεται… και δεν μπορεί να ανατρέπεται, έστω και στιγμιαία!...

Τότε κινήσεις σαν κι αυτές των 58 ή άλλες, που θέλουν να συνεργαστούν με την ΔΗΜΑΡ ή ακόμη μικρότερες, που πιστεύουν σε μια ελληνική «ΕΛΙΑ», αντιπροσωπεύουν την ηττημένη στρατηγική των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ, που, σήμερα, κάτω από την καθοδήγηση της Τρόϊκας, υλοποιεί η συγκυβέρνηση της Δεξιάς με το-μη κόμμα ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Κινήσεις, όπως η κίνηση των 75, αντιπροσωπεύουν το αδιέξοδο, όλων, όσων βαυκαλίζονται, ότι μπορεί να υπάρξει αλλαγή στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου μέσα από την συμμετοχή τους σε αυτό. Κι αυτή η άποψη, είναι, που αντιπροσωπεύει μια γραφειοκρατική αντίληψη της πολιτικής.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ διαλύεται, γιατί κάθε κομμάτι του, που φεύγει, αντιπροσωπεύει κι ένα κομμάτι της Ιστορίας και της νικηφόρας στρατηγικής του. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ διαλύεται , γιατί αντιπροσωπεύει την στρατηγική της συνδιαλλαγής με την Δεξιά, που ανέδειξε η ιδεοληψία μιας ισχνής κάστας απίστευτων κυβερνητιστών. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ διαλύεται, γιατί μετατρέπει την Πατρίδα σε Γερμανική αποικία.

Εμείς, λοιπόν, εδώ σήμερα, τί αντιπροσωπεύουμε; Χρειάζεται το Πατριωτικό Σοσιαλιστικό Κίνημα, η Δημοκρατική Παράταξη να αυτοπροσδιοριστεί από την αρχή; Να επανεκκινηθεί με Νέα Αρχή;

Ερωτήματα, που καθώς μπαίνουν, παίρνουν και την μοναδική διαχρονική απάντησή τους: Για μας υπάρχουν οι ιδρυτικές αρχές της 3^ης Σεπτέμβρη, που είναι, ίσως, πιο επίκαιρες, παρά, ποτέ, άλλοτε. Αντιπροσωπεύουμε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, που πρόταξε από την ίδρυσή του την Εθνική Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία και τον Κοινωνική Απελευθέρωση, τον Σοσιαλιστικό Μετασχηματισμό της Ελληνικής Κοινωνίας. Είμαστε ανοιχτοί σε όλες εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις του Κέντρου και της Αριστεράς, που βρίσκονται και τοποθετούνται κοντά στις αρχές και στους στόχους της Ιδρυτικής Διακήρυξής μας.

Δεν μπορούν να υπάρξουν βαθιές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, όσο δεν βρίσκονται στο προσκήνιο οι αντί-ιμπεριαλιστικές, αντικαθεστωτικές και αντιφασιστικές δυνάμεις, που εξέφρασε και καθοδήγησε η στρατηγική του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η αναφορά στον Ανδρέα Παπανδρέου δεν αποτελεί νεκρολαγνεία. Οι μνήμες και οι πολιτικές παρακαταθήκες του, ως γεγονότα, αναζούν μέσα μας, σαν βιώματα σαφή και δυναμικά και μας κατευθύνουν. Άλλωστε η εξιδανίκευση του χτεσινού είναι ουσιαστικά, η εξυψωμένη προβολή του σήμερα στο αύριο, δυναμωμένη από το χτες. Γιατί η στρατηγική του Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν και είναι η μόνη στρατηγική, που έχει διατυπωθεί τα τελευταία 40 χρόνια για τον Κοινωνικό Μετασχηματισμό της Ελλάδας. Άσχετα αν περιορίστηκε στην πορεία από το γραφειοκρατικό, εκσυγχρονιστικό και δεξιό ΠΑΣΟΚ.

Κι εδώ, συντρόφισσες και σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι, όλοι οφείλουμε και πρέπει, να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Μια γενναία και ενδελεχή αυτοκριτική.

Η ώρα σήμανε για μια Νέα Αρχή. Να αντισταθούμε, να καταγγείλουμε, να αναγεννηθούμε, για να ανατρέψουμε μια παράλογη κοινωνία ανέργων και υποψήφιων αριθμών. Μια κοινωνία απομιμήσεων των ανθρώπων. Την κοινωνία του φόβου.

Νέα Αρχή, τώρα. Για την μεγάλη Πρωτοβουλία της Αναγέννησης της Δημοκρατικής Παράταξης. Με την Αριστερή Πρωτοβουλία, που είναι μέρος της. Και, ασφαλώς, μαζί με όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν αντίδοτο, σε όσους επιχειρούν να μετατρέψουν την πολιτική της Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Δημοκρατικής Παράταξης, σε παίγνια κλειστών χαρτιών. Ο αγώνας είναι δύσκολος αλλά η πίστη στο όραμά μιας Ελλάδας Ανεξάρτητης, Υπερήφανης, Κυρίαρχης, Δυνατής και Δίκαιης είναι στα μάτια, στο νου και στην ψυχή όλων μας. Είναι πέρα και πάνω από προθέσεις, σκοπιμότητες, βολέματα, εμμονές και παραλείψεις.

Αν και αντιλαμβάνομαι, πως ο αντίλογος μου είναι σκληρός, όπως σκληρός είναι και ο αγώνας για «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», θα ήθελα να ολοκληρώσω αυτόν τον αντίλογο, λέγοντας, ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είχε και έναν στόχο, που αφορά την δική του θέση και στάση, την προσωπική του μεταμόρφωση και φιλοδοξία. Κάθε έντιμος πολιτικός, όταν σφάλει σε τόσο σοβαρά ζητήματα, τότε αυτός ζητάει συγγνώμη για τα λάθη του, πάει σπίτι του και σιωπά.

Σαφώς και τίθεται ζήτημα αντίστασης. Τέρμα στην σιωπή και στην ανοχή. Χρέος μας είναι, να πάρουμε την θέση μας στο χαράκωμα για να δώσουμε επιτέλους την μάχη για την αποκατάσταση της αλήθειας και της αξιοπρέπειας ζωής μας.

Γιατί το διαχρονικό και συλλογικό ΠΑΣΟΚ δεν χωρά στα όρια του ‘’μικρόκοσμου’’ ηγεσιών, που μυωπικά απεργάζονται για την μετάλλαξη του «γενετικού κώδικά» του. Η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη δεν χωρά στην αυτιστική φιλοδοξία αξιωματούχων, που θέλουν να ζουν με τον εαυτό τους για να υπηρετούν τον εαυτό τους.

Απαιτούνται αδιαπραγμάτευτες πολιτικές για την ανάπτυξη, για ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος, με ισχυρά δίκτυα για την πρόνοια, την ενίσχυση των αδύναμων, για μια ανοιχτή κοινωνία με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, για τον δημοκρατικό σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.

Απαιτούνται αδιαπραγμάτευτες πολιτικές ανακατανομής του πλούτου, σταθερής και μόνιμης εργασίας για όλους του Έλληνες, αναδιανομής των εισοδημάτων, που θα ακυρώνουν ουσιαστικά, αποτελεσματικά και τελειωτικά τις ταξικές διαχωριστικές γραμμές της «κοινωνίας των 2/3», για να μην περιθωριοποιούνται και φτωχαίνουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων. 

Το ΠΑΣΟΚ της ζωής και της ψυχής μας ιδρύθηκε για να υπηρετεί τον Λαό και την Πατρίδα. Η Πατριωτική Δημοκρατική Σοσιαλιστική Παράταξη ανήκει στον Ελληνικό Λαό.

Ο αγώνας συνεχίζεται. Για να σταματήσει ο εμφύλιος σπαραγμός. Για να φυσήξει από παντού, ξανά, η Ελευθερία.