ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΜΑΣ ΦΑΡΜΑΚΗ ΓΙΑΝΝΗ.

 Το «ΑΝ» του Κίπλινγκ, παρωδία από τον Κώστα Βάρναλη


*       Αν ημπορείς την παλαβή να κάνεις, όταν οι άλλοι σου κάνουνε το
γνωστικό κι όλοι σε λένε φταίχτη,
*       αν δεν πιστεύεις τίποτα κι άλλοι δε σε πιστεύουν,
*        αν συχωρνάς όλα τα δικά σου, τίποτα των άλλων,
*       κι αν το κακό που πας να κάνεις, δεν το αναβάλλεις,
*       κι αν όσα ψέματα σου λεν με πιότερα απανταίνεις,
*       κι αν να μισείς ευφραίνεσαι κι όσους δε σε μισούνε
*        κι αν πάντα τον πολύξερο και τον καλόνε κάνεις.
*        * Αν περπατάς με την κοιλιά κι ονείρατα δεν κάνεις
*        κι αν να στοχάζεσαι μπορείς μονάχα το ιντερέσο,
*       το νικημένο αν παρατάς και πάντα διπλαρώνεις το νικητή, μα και τους
δυό ξετσίπωτα προδίνεις,
*        αν ο τι γράφεις κι ο τι λες, το ξαναλέν κ' οι άλλοι γι' αληθινό- να
παγιδεύουν τον κουτό κοσμάκη,
*        αν λόγια κ' έργα σου καπνόν ο δυνατός αέρας τα διαβολοσκορπά και συ
ξαναμολάς καινούριον.
*       *Αν όσα κέρδισες μπορείς να τα πληθαίνεις πάντα και την πατρίδα σου
κορώνα γράμματα να παίζεις,
*       κι αν να πλερώνεις την πεντάρα που χρωστάς αρνιέσαι και μόνο να
πληρώνεσαι σωστό και δίκιο το ' χεις,
*       αν η καρδιά, τα νεύρα σου κι ο νους σου εν αμαρτίαις γεράσανε κι
όμως εσύ τα στύβεις ν' αποδίδουν,
*       αν στέκεις πάντα δίβουλος και πάντα σου σκυμμένος κι αν όταν
φωνάζουν οι άλλοι «εμπρός»! εσύ φωνάζεις «πίσω»!
*       * Αν στην πλεμπάγια να μιλάει αρνιέται η αρετή σου κι όταν ζυγώνεις
δυνατούς, στα δυό λυγάς τη μέση
*       κι αν μήτε φίλους μήτε εχθρούς ποτέ σου λογαριάζεις και κάνεις πως
τους αγαπάς, αλλά ποτέ κανέναν,
*       αν δεν αφήνεις ευκαιρία κάπου να κακοβάνεις και μόνο,
*       αν κάνεις το κακό, η ψυχή σου γαληνεύει, δικιά σου θάναι τούτ' η Γης
μ' όλα τα κάλλη πού χει κ' έξοχος θάσαι Κύριος, αλλ' Άνθρωπος δε θάσαι."