Την περασμένη Πέμπτη είχα την τύχη να παρακολουθήσω την λαϊκή όπερα: «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού», από τη μουσικο-θεατρική σκηνή του Λυκείου Λιτοχώρου. Και λέω: «είχα την τύχη», γιατί οι πρωταγωνιστές της παράστασης ήταν μαθητές, παιδιά. Για όλους εμάς που παρευρεθήκαμε στην αίθουσα του 2ου Δημοτικού Σχολείου εκείνη τη βραδιά, η παράσταση ήταν εμπειρία ζωής.
Η συγκίνηση ήταν διάχυτη, όχι μόνο επειδή οι τραυματικές ιστορικές μνήμες αναβιώθηκαν από τους πρεσβύτερους, αλλά κυρίως γιατί τα παιδιά, μέσα απ’αυτήν την προσπάθεια και δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, «παρέδωσαν» αξιακά μαθήματα, όπως αυτό της αφοσίωσης, της συνεργασίας και της σύμπνοιας για την ευόδωση ενός κοινού στόχου. Όλοι διδαχθήκαμε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης ότι οι έφηβοι και θέλουν και μπορούν να κάνουν (μικρά ή και μεγάλα, ενίοτε!) θαύματα μέσα από τη δημιουργικότητά τους.
...Αξίζει να αναφερθώ, ωστόσο, και στην διακριτική και πατρική συνάμα συνοδεία των μελών της χορωδίας, οι οποίοι, συμβολικά σχεδόν, έδιναν το προβάδισμα στους νέους, «αγκαλιάζοντας» μουσικά, στιβαρά, αλλά και τρυφερά τη συνολική προσπάθεια.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και τα συγχαρητήριά μου.Φούντα Δήμητρα, φιλόλογος
...Αξίζει να αναφερθώ, ωστόσο, και στην διακριτική και πατρική συνάμα συνοδεία των μελών της χορωδίας, οι οποίοι, συμβολικά σχεδόν, έδιναν το προβάδισμα στους νέους, «αγκαλιάζοντας» μουσικά, στιβαρά, αλλά και τρυφερά τη συνολική προσπάθεια.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και τα συγχαρητήριά μου.Φούντα Δήμητρα, φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.