ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΛΥΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΜΑΕΣΤΡΟ ΕΥΘΥΜΙΟ ΜΑΥΡΙΔΗ.

   Με τα θετικότερα σχόλια εκφράστηκε το κοινό που παρακολούθησε τη συναυλία-αφιέρωμα στα εκατό χρόνια από τη γέννηση του δημιουργού της λαϊκής μουσικής Βασίλη Τσιτσάνη, Η συναυλία παρουσιάσθηκε στο Αλεξάνδρειο από τη Δημοτική χορωδία Λιτοχώρου «Ιωάννης Σακελλαρίδης».

   Το πρόσωπο που επικέντρωσε τα ευμενή σχόλια των παρευρισκομένων, ήταν ο μαέστρος Ευθύμιος Μαυρίδης. Η Μαρία Βούλγαρη και ο Δημοσθένης Φουνδούκας που αποτελούν μέλη χορωδίας που διευθύνει ο Ευθύμιος Μαυρίδης, καταθέτουν τις απόψεις τους.

Η Μαρία Βούλγαρη γράφει

 "ΕΝΑΣ ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΣΤΟΧΑΖΕΤΑΙ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΣΙΤΣΑΝΗ..."

ή αλλιώς...

"συνέβη στα πέριξ"

    Ένα σχεδόν πλήρες αφιέρωμα στον βάρδο της λαϊκής μας μουσικής, στον επικός εκφραστή του απλού Έλληνα.. στον Βασίλη Τσιτσάνη ήταν αυτό που παρακολουθήσαμε όσοι τυχεροί παρευρεθήκαμε την περασμένη Τετάρτη στο «Διεθνές Ίδρυμα Μ. Αλεξάνδρου». Ηθικοί αλλά και φυσικοί αυτουργοί  ο ταπεινά εκλεκτικός μαέστρος Ευθύμιος Μαυρίδης, η  Δημοτική Χορωδία Λιτοχώρου «Ιωάννης Σακελλαρίδης», μια καλά δομημένη ορχήστρα κλασσικών και λαϊκών οργάνων, οι δυο σολίστ Ηλιάνα Μελίδου και Γιάννης Χαρίσης, και το χορευτικό του Πολιτιστικού Ομίλου Λιτοχώρου.

    Ίσως λιγότερο ακαδημαϊκό  ως θέμα απ' όσο ίσως θα σήκωνε ο συγκεκριμένος χώρος, ένας χώρος  που μας φέρει στην θύμηση την ιερή παρακαταθήκη των προγόνων μας, αλλά ως εκ θαύματος η προσέγγιση του πολυπράγμονα μαέστρου μετέτρεψε  το «λαϊκό» θέμα σε συναυλιακή μέθεξη καλλιτεχνικής ερμηνείας. Ο γνωστός και οικείος μας Τσιτσάνης παρουσιάστηκε με μια τελείως διαφορετική διάσταση που μας καθήλωσε και μας ανέβασε στον «Παρνασσό».  

   Κορυφώσεις όμως δεν υπάρχουν στο «Νυν και αεί Τσιτσάνης», πιο ταιριαστό καθώς θα ήταν για ένα χώρο όπως το "Αλεξάνδρειο": με άλλα λόγια, εδώ δεν θα έρθεις για να χορέψεις, αλλά για να ακολουθήσεις το νήμα με το οποίο συνδέει ο Ευθύμιος Μαυρίδης το έργο του Τσιτσάνη αντιμετωπίζοντάς το ως ιστορικό αντικείμενο έρευνας. Ο ακαδημαϊσμός του προγράμματος, με την έννοια της έρευνας και της σπουδής λοιπόν, ήταν εμφανής απ' την πρώτη στιγμή: ένα υπερμέγεθες πάνελ με ένα μεγάλο ίχνος "σκουριάς" πάνω στην ώχρα της όμορφης νύχτας αιωρείτο ενώ, μπροστά και ψηλά ,αγγίζοντας τον ουρανό σκιαγράφονταν ο αέναος Όλυμπος που για αιώνες έχει "ακούσει" από τις ιαχές των θνητών θεών του έως και τα θεϊκά άσματα  τροβαδούρων και ερμηνευτών που γράφηκαν εσαεί στο  Πάνθεον του με ανεξίτηλα χρώματα στο καλειδοσκόπιο της μουσικής αποθέωσης..

  Μπροστά του, η ορχήστρα με κεντρικό πρόσωπο ως ζώντα θιασώτη, τον μαέστρο,  ξεκίνησε και τελείωσε με ένα υπερηχογράφημα των έργων του αθάνατου Βασίλη Τσιτσάνη,  ο οποίος, αν και γεννημένος πριν από 100 χρόνια και αποθανών προ 20ετίας...πέρασε στην Αθανασία όχι για κανένα άλλο λόγο παρά μονάχα για εκείνον που κατάλαβε, ένιωσε ,σμίλεψε και κατέγραψε τον πόνο ,την θλίψη, τον καημό αλλά συνάμα την αισιοδοξία τα χρώματα στο αβάσταχτο  γκρι των ημι-μεσοβέζικων  περιστάσεων της ζωής πολλών από μας σήμερα και τότε... - είπαμε, αυτή η δουλειά του Ευθύμιου Μαυρίδη δεν χαρακτηρίζεται από τις ευκολίες ενός προγράμματος που αποσκοπεί απλά και μόνο στη διασκέδαση την πρόθεση του για περισυλλογή πάνω σ' αυτήν τη μουσική κληρονομιά..

Το αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη «όταν συμβεί στα πέριξ», ως αφιέρωμα, εκτός από τα σημαντικότερα και γνωστότερα τραγούδια του συνθέτη, ήταν εμπλουτισμένο με φωτογραφικό, κινηματογραφικό, βιογραφικό υλικό καθώς και δραματοποιημένο χορό. Απευθυνόταν  σε όποιον έχει τη διάθεση να εμβαθύνει στον Τσιτσάνη, όντας ήδη μυημένος στο έργο του και όχι στον μύθο του. Οι επιλογές του Ευθύμιου Μαυρίδη για το μουσικό αυτό αφιέρωμα ήταν ιδιανικές:  η Δημοτική Χορωδία Λιτοχώρου, μια από τις καλύτερες στο είδος της, απόλυτα πειθαρχημένη ... μια εξαιρετική ορχήστρα από κλασσικούς και λαϊκούς εκτελεστές με άρτια τεχνική κατάρτιση, δύο υπέροχοι σολίστ, ο γνωστός μας και από άλλες συνεργασίες Γιάννης Χαρίσης και η προτοεμφανιζόμενη (σε εμάς τουλάχιστον) Ηλιάνα Μελίδου κυριολεκτικά μεταμορφωμένη. Πολύχρωμες και προσεγμένες ενορχηστρώσεις  που αναδείκνυαν πτυχές της μουσικής του συνθέτη που δεν φανταζόμασταν τις οποίες επιμελήθηκε ο συνθέτης και διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Κατερίνης κος  Χαράλαμπος Ναβροζίδης. Τέλος ο χώρος της παρουσίασης, τι καλύτερο σκηνικό από το «Αλεξάνδρειο»!

 Πανάξια αναφοράς,  η ανιδιοτελής αρωγή σε κάθε τομέα του προέδρου του Ιδρύματος κου Διονύση Πασχάλη.

  Το σχεδόν 2ωρο πρόγραμμα κινήθηκε με μαεστρία και ευελιξία από το ορχηστρικό και πιο «συναυλιακό», στο λαϊκό ύφος. Μετέφερε μέσα από τους εξαιρετικούς στίχους και τη μουσική του Τσιτσάνη, άλλοτε πόνο, θλίψη και συγκίνηση κι άλλοτε χαρά, ενθουσιασμό και διάθεση για χορό... Ήταν ένα γεμάτο πρόγραμμα, αφιερωμένο στον μεγάλο λαϊκό συνθέτη, ο οποίος έβγαλε το ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι από το περιθώριο και το ενέταξε στην κοινωνική καθημερινότητα της  μεταπολεμικής Ελλάδας, μακριά από στερεότυπα και προκαταλήψεις.  

  Ο ίδιος ο Τσιτσάνης  δήλωσε πως το τραγούδι βγήκε από την ψυχή του αυθόρμητο, απλό, αληθινό, και έτσι γράφτηκε στο κερί του δίσκου...μια και για πάντα..Μάλλον τελικά η παρακαταθήκη είναι αρκετά βαριά και απαιτούνται ισχυροί και στιβαροί ώμοι για να το μεταφέρουμε και συνάμα να μεταλαμπαδεύσουμε τούτη τη φλόγα σε μια χώρα που φαίνεται, να έχει περισσότερα σύννεφα από την "συννεφιασμένη Κυριακή" που αποτιμήθηκε τελευταία σε εκείνην την βραδιά...!!! Απόλυτα επιτυχημένο και κερδισμένο το ομολογουμένως «βαρύ στοίχημα». Η εμπειρία, η γνώση και ο οίστρος του μαέστρου συμπαρέσυραν όχι μόνο τους συντελεστές της παράστασης αλλά και τους ακροατές σε μια ψυχική ανάταση που σπάνια έχουμε την τύχη να βιώσουμε.

                                                    

Ο Δημοσθένης Φουνδούκας σχολιάζει

   Πριν μερικές ημέρες παρακολούθησα στο Αλεξάνδρειο εκδήλωση αφιερωμένη στον Β. Τσιτσάνη, σημαντικότερη φυσιογνωμία του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού. Την οργάνωση και καλλιτεχνική διεύθυνση της συναυλίας είχε ο διευθυντής ορχήστρας Ευθύμης Μαυρίδης και την πολυμελη ορχήστρα Λιτοχώρου " Ιωάννης Σακελαρίδης" πλαισίωναν οι επίσης εξαίρετοι σολίστ Ηλιάνα Μελίδου και Γιάννης Χαρίσης.

 Η συμμετοχή των συμπολιτών μας ήταν πρωτόγνωρη και η ατμόσφαιρα στους πρόποδες του μυθικού βουνού συμμετείχε στην εξύμνηση του μεγάλου τροβαδούρου. Έκδηλο όμως ήταν το πάθος, ο οίστρος και η υπέρβαση του διευθυντή της χορωδίας και της μουσικής ορχήστρας. Ακούραστος, με ευγενικά χαρακτηριστικά την υπομονή και επιμονή αναζήτησης του σωστού και τέλειου, την φιλική διάθεση προς όλα τα μέλη της χορωδίας και ορχήστρας, πετυχαίνει το αναζητούμενο, οδηγώντας κάθε φωνή και κάθε μουσικό όργανο στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Η προσφορά στον Πιερικό Πολιτισμό είναι μεγάλη και διαρκής, σε μια εποχή που μας περιζώνουν ακούσματα ανεπίτρεπτα για την εθνική μας κουλτούρα.

  Αποχώρησα στο τέλος της εκδήλωσης νιώθοντας υπερήφανος για την δράση του δασκάλου και διευθυντού μας Ευθύμη Μαυρίδη στα διάφορα χορωδιακά σχήματα της Πιερίας, αλλά και ευτυχής που συμμετέχω στην Χορωδία της Εστίας Πιερίδων Μουσών.

  Θερμά συγχαρητήρια δάσκαλε μας, να είσαι γερός για ανώτερους στόχους.