ΘΟΥΛΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Για το ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ αδιαπραγμάτευτη παραμένει η αλλαγή των όρων της συμφωνίας, που ισοπεδώνουν την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας

Με αφορμή την κατάθεση των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Αν υποθέσουμε ή ακόμη κι αν συμφωνήσουμε ότι ισχύουν όλα αυτά τα κυβερνητικά ορόσημα, που έθεσε ο κύριος Πρωθυπουργός κατά την ανάγνωση των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε κάθε χρονικό ορόσημο, σε κάθε κυβερνητικό στόχο, σε κάθε αντιπαράθεση υπάρχει ένα ζητούμενο και ένα πιθανό αποτέλεσμα.

Πολύ πρόσφατα, μόλις στο προηγούμενο 7μηνο της πρώτης φοράς… διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, η Ελλάδα έχασε πόρους, χρόνο, δυνατότητες, ευκαιρίες και φορτώθηκε πρόσθετο χρέος. Oι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μας ξαναγύρισαν στην ύφεση με κλειστές Τράπεζες, με λουκέτα στις Επιχειρήσεις, με σημαντική αύξηση της ανεργίας, με πρόσθετα επαχθή φορολογικά μέτρα. Oι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καθήλωσαν την οικονομία και οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα του GREXIT, διενεργώντας ένα παραπλανητικό δημοψήφισμα.

Τότε ο κ. Τσίπρας, τον περασμένο Φεβρουάριο, ως η πρώτη φορά Πρωθυπουργός, εξήγγειλε τις ίδιες σχεδόν μεταρρυθμίσεις, που ανέγνωσε και χθες στην Βουλή των Ελλήνων, ως προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησής του, τώρα, όμως, ως η δεύτερη φορά Πρωθυπουργός.

Τα όρια των ευθυνών του κ. Τσίπρα αλλά και η πολιτική κουλτούρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δοκιμάζονται στο κείμενο των προγραμματικών δηλώσεων ανάμεσα σε μια ανέξοδη φλυαρία γενικών αναφορών και γενικών ευχών… και σε μια ‘’φιλολογικά’’ λαϊκίστικη προσέγγιση της ανάγκης προτεραιότητας των ζητημάτων, που έχουν σχέση με την εφαρμογή του 3^ου σκληρότερου Μνημονίου.

Η δεσμευτική προγραμματική συμφωνία με συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα και με μια σειρά προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, που υπερβαίνουν το νέο τριετές Μνημόνιο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και που χρειαζόμαστε χώρα και πολίτες, όσο και τον αέρα που αναπνέουμε, δεν περιλαμβάνεται στις προγραμματικές δηλώσεις του κ. Τσίπρα. Κι ενώ η ευρύτερη δυνατή συναίνεση και η συνεννόηση που χρειαζόμαστε χώρα και οι πολίτες, δεν εκφράζεται σε κυβερνητικό επίπεδο.

Το αποτέλεσμα είναι η μεγαλύτερη προτεραιότητα, που είναι η κυβερνητική σταθερότητα, χωρίς τις «γνωστές» εκπλήξεις και αιφνιδιασμούς από κανέναν και για κανέναν για το μέλλον της Ελλάδας στην Ευρώπη και το ευρώ και από την οποία και θα εξαρτηθεί και η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα, δεν διασφαλίζεται. Αντίθετα, συμπιέζεται και ασφυκτιά, στην επίκληση, απλά και μόνο, της φράσης… «με ορίζοντα τετραετίας», όπως χαρακτηριστικά πολλές φορές επανέλαβε στην ομιλία του ο Πρωθυπουργός.

Είναι γνωστό σε όλους, ότι χωρίς αυτά τα τρία στοιχεία δεν μπορεί να αποκατασταθεί η χαμένη εμπιστοσύνη προς την χώρα. Άρα δεν μπορούν να δημιουργηθούν οι συνθήκες για τις επενδύσεις, άρα και για την ανάπτυξη. Χωρίς ανάπτυξη όμως δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την απαράδεκτα υψηλή ανεργία, που είναι η μεγάλη πληγή της πραγματικής οικονομίας. Λιγότερη ανεργία σημαίνει μεγαλύτερη κατανάλωση, ενίσχυση ρευστότητας στην αγορά, άρα τόνωση της επιχειρηματικότητας, άρα ανάπτυξη. Όλα είναι ένας κύκλος και όλα αυτά είναι μία προτεραιότητα.

Εμείς στο ΠΑΣΟΚ, είμαστε και το μόνο πολιτικό κόμμα, που δεν άλλαξε θέσεις, που δεν δίχασε με τα ψεύτικα μνημονιακά-αντιμνημονιακά διλήμματα. Εμείς ό,τι λέγαμε τότε, το είπαμε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, το λέμε και σήμερα. Και ό, τι λέγαμε έγινε. Όλοι οι υπόλοιποι ήρθαν στις θέσεις μας.

Όπως τώρα, που οι κατατεθειμένες προγραμματικές δηλώσεις της παρούσας κυβέρνησης απαγγέλουν μιμούμενες την φωνή μας… αντιγράφοντας την στρατηγική μας, τις πολιτικές μας θέσεις, τους στόχους μας, τις δημιουργικές πρωτοβουλίες μας και τις πολιτικές υπερβάσεις μας… χωρίς όμως να μπορούν να εμπεδώσουν το πρότυπο ιστορικό βίωμα του Ανδρέα Παπανδρέου για να το μετατρέψουν σε ανανεωμένη ελπιδοφόρα και νικηφόρα προοπτική για τον Λαό και την Πατρίδα…

Είναι πασίδηλο ότι χρειαζόμαστε ριζοσπαστικές αλλαγές παντού. Στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, στην παραγωγική διαδικασία, στην οικονομία, στο κράτος και στη δημόσια διοίκηση. Ώστε η πατρίδα μας να ανακτήσει την αξιοπιστία και να πετύχει τη βελτίωση αντιπαραγωγικών, υφεσιακών, άδικων όρων του νέου Μνημονίου. Η χώρα χρειάζεται ένα αναπτυξιακό και παραγωγικό σοκ που θα βάλει ξανά την οικονομία μπροστά, θα προσελκύσει επενδύσεις, θα δημιουργήσει νέες θέσεις απασχόλησης.

Οι παρούσες προγραμματικές δηλώσεις του κυρίου Αλέξη Τσίπρα δεν εξειδικεύουν ούτε στα πολύ σοβαρά ζητήματα, που έμειναν ανοιχτά από τη συμφωνία, που έφερε στη χώρα η προηγούμενη και …ίδια Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Έτσι το ασφαλιστικό και το εργασιακό συνεχίζουν να κινδυνεύουν από εφαρμοστικούς νόμους, που μπορεί να είναι πραγματικά ακόμα σκληρότεροι από ότι έχουμε μέχρι σήμερα δει ακόμη και στις προγραμματικές δηλώσεις. Καθώς επίσης δεν αντιμετωπίζεται ούτε και το ζήτημα της αλλαγής των πολύ δύσκολων όρων της συμφωνίας, οι οποίοι δεν είναι απλώς καταστροφικοί για κάποιες κοινωνικές ομάδες, είναι ισοπεδωτικοί για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Για το ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ήταν και είναι αδιαπραγμάτευτη η αλλαγή των συγκεκριμένων αυτών όρων και συνεχίζουμε να δεσμευόμαστε:  ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΦΠΑ 23% ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ,΄ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ, ΌΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, ΌΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, ΌΧΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.

Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι επιτακτική η ανάγκη να συγκλίνουμε προγραμματικά, όλες οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, για να αποκτήσουμε την «μνήμη του μέλλοντός μας», που αποτελεί την μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη τόσο για την επιβίωσή μας, όσο και για την δημιουργική συμμετοχή μας στο γίγνεσθαι της Ευρώπης, της Μεσογείου, των Βαλκανίων, τον 21^ο αιώνα.

Ας μην ξεχνάμε, όπως είπε η Φώφη Γεννηματά, ότι ‘’ακόμα κι αν δεν είχαμε Μνημόνιο, ακόμα κι αν δεν είχαμε υποχρεώσεις απέναντι στους εταίρους μας, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε αλλαγές και στο πολιτικό σύστημα και στο κράτος και στο κοινωνικό κράτος».

Οφείλουμε για το παρόν και το μέλλον των νέων γενιών της Ελλάδας να γλιτώσουμε από το πελατειακό κράτος και τις πελατειακές σχέσεις. Οφείλουμε να γίνουμε μια κανονική χώρα.-