ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΙΟΥΒΑΡΑΣ: Η Ανάγκη για Εθνική Ενότητα.

Από τη μέρα που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση και οι φωνές για διάλυση της Ενωμένης Ευρώπης μέρα με τη μέρα πλήθαιναν, είχα εκφράσει την άποψη ότι περισσότερο πιθανό είναι να δούμε την ένωση Ευρώπης – Αμερικής παρά τη διάλυση της Ευρώπης. Κι όσο απλοϊκό κι αν ακουστεί, το κύριο επιχείρημα που στηρίζει αυτή την άποψη είναι ότι η Ευρώπη δεν χτίστηκε για να γκρεμιστεί. Κι αυτό γιατί η δημιουργία της, κοινωνικά, σήμαινε την αποσύνθεση των εθνικών ταυτοτήτων και τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής οικογένειας, πολιτικά, ήταν ένα ακόμα βήμα για την μετάβαση από το Έθνος – Κράτος στην παγκόσμια διοίκηση και, οικονομικά, ήταν η μόνη συνταγή που μπορούσε να ακολουθήσει το ανατολικό τμήμα της Δύσης, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις αχανείς εκτάσεις και πληθυσμούς, άρα και εν δυνάμει ισχυρές οικονομίες των Κρατών σε μεγέθη Ηπείρων όπως η Κίνα, η Βραζιλία, η Ινδία, η Ρωσία ή, ακόμα και η Τουρκία.

Σήμερα, η Παγκόσμια πολιτική και οικονομία, και πολύ περισσότερο ο δυτικός κόσμος, βρίσκονται μπροστά σε μία κρίσιμη καμπή. Διαβάσαμε τη Δευτέρα 29 Ιουλίου στην ημερήσια έκδοση της International Herald Tribune ότι το «κανάλι του Ατλαντικού» μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής γεφυρώνεται μέσα από μια εμπορική συμμαχία που προωθείται από τις δύο μεριές. Οι συζητήσεις, βέβαια, δεν είχαν θεσμικό χαρακτήρα, αφού ο κύριος συνομιλητής της Αμερικής δεν ήταν κάποιο αντιπροσωπευτικό όργανο των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά η καγκελάριος της Γερμανίας, Αγκέλα Μέρκελ. Και βέβαια, ο τύπος δεν ανέφερε τα κέρδη που θα αποκομίσουν η Ευρώπη και η Αμερική, αλλά αυτά που θα αποκομίσει η Γερμανία και η Αμερική. Και για άλλη μια φορά επανέρχεται η συζήτηση σχετικά με το ποια Ευρώπη θέλουμε και ποια Ευρώπη έχουμε, όπως επίσης και ο ρόλος και η συμμετοχή των κρατών – μελών στις αποφάσεις της Ευρώπης.

Αυτοί βέβαια κάνουν τη δουλειά τους.

Αν όμως εμείς, εδώ στην Ελλάδα, θέλουμε να λεγόμαστε ένα κράτος και μια κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της και έχει χαράξει πορεία προς τα μπρος, πρέπει να αναλογιστούμε ποια είναι η δικιά μας στάση απέναντι σ’ αυτό το ζήτημα. Γιατί, το να συμμετέχουν τα κράτη-μέλη στις ευρωπαϊκές αποφάσεις δεν είναι ένα θέμα γοήτρου. Είναι καθαρά θέμα αξιών. Είναι πρώτα απ’ όλα θέμα δημοκρατίας, γιατί αποφασίζουν άλλοι για εμάς, χωρίς εμάς.  Είναι θέμα ελευθερίας, γιατί δεν υπάρχει ελευθερία όπου δεν μπορεί να εκφραστεί η άποψή σου. Είναι θέμα ισότητας, γιατί, πολύ απλά, κάποιοι λαοί αγνοούνται. Είναι όμως και θέμα οικονομικό, αλλά και βαθύτερα ουσιαστικό, γιατί κανένας δεν θα χαράξει πολιτική για εμάς αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι.  

Γι’ αυτό και ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη σύνοδο κορυφής στις Κάννες τον Μάϊο του 1995, είχε δηλώσει ότι «είδα το διευθυντήριο να λειτουργεί, αλλά εμείς θα δώσουμε μάχες μέσα από την κοινωνία και την οικονομική δομή». Γι’ αυτό και το καλοκαίρι του 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε από το πρωθυπουργικό αξίωμα με σκοπό τη δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας, ή έστω αυξημένης πλειοψηφίας και, βεβαίως, γι’ αυτό κορυφαίο θέμα στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής του σημερινού Πασοκ είναι η ανάκτηση της θεσμικής και πολιτικής ισοτιμίας της Χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη.

Όμως αυτά δεν μπορεί να είναι στόχοι κομματικοί. Πρέπει να είναι στόχοι εθνικοί. Και στόχοι εθνικοί υπάρχουν όπου υπάρχει τραπέζι διαλόγου των αντιπροσώπων ενός λαού, όπου συμμετέχουν τουλάχιστον όλα τα νομίμως εκλεγμένα κόμματα στη Βουλή. Γι’ αυτό και καλείται η κυβέρνηση να δημιουργήσει άμεσα αυτό το τραπέζι διαλόγου, που φυσικά θα έχει χαρακτήρα θεσμικό. Κι από την άλλη, καλούνται όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όχι μόνο να συμμετέχουν, αλλά και να πάρουν θέση καθαρή.

Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε μικροπολιτικά παιχνίδια στην πλάτη της Χώρας, και να δώσουμε στην Ελλάδα ρότα και προορισμό.

Γιατί ο σχεδιασμός μια χώρας μπορεί να είναι μόνο μακροπρόθεσμος, και κάθε πολιτική απόφαση, κάθε νόμος που ψηφίζεται στο κοινοβούλιο να είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, που τοποθετεί τη χώρα στον κόσμο.

Και γιατί, όπως είπε και κάποιος σοφός, «κανένας άνεμος δεν είναι ευνοϊκός αν δεν ξέρεις που θέλεις να πας».

Είναι δείγμα ανθρώπων που δεν βλέπουν τα σημάδια των καιρών όποιοι ισχυρίζονται ότι η Χώρα μπορεί να πορευτεί μόνη της, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκτός του κοινού νομίσματος. Είναι όμως και δείγμα δειλίας όποιος δεν ψάχνει μηχανισμούς άμυνας ή και παρέμβασης σ’ αυτά που έρχονται.

Χρήστος Κλ. Τζιουβάρας

Αγρονόμος – Τοπογράφος Μηχανικός Α.Π.Θ.

Αναπληρωτής γραμματέας Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Πιερίας

Πλαταμώνας Πιερίας

1 Αυγούστου 2013