ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου

Τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου

Ομιλία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου στη Βουλή, στη συζήτηση προ ημερησίας διατάξεως με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η μία και μόνη δέσμευση που ανέλαβε ο κ. Τσίπρας έναντι των Ελλήνων αγροτών μάλλον τους προσβάλλει. Ο Έλληνας αγρότης είναι χιλιάδες χρόνια δεμένος με τη γη του και δεν περιμένει καμία υπόσχεση, κανενός κόμματος, για να συνεχίσει να δουλεύει στο χωράφι του, να παράγει για να ζήσει την οικογένειά του και για να συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας.

Αλίμονο εάν πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι ήρθε τώρα να δώσει αυτή την εγγύηση κι ότι αυτό περιμένει από τα ελληνικά πολιτικά κόμματα -και ιδίως από την αντιπολίτευση- ο Έλληνας αγρότης. Ο Έλληνας αγρότης, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, περίμενε 27 λεπτά να ακούσει τον άσχετο πρόλογο που έκανε ο κ. Τσίπρας επί παντός του επιστητού, για να αφιερώσει δυόμισι λεπτά στην ελληνική γεωργία και την ανάπτυξή της.

Ως πρόσχημα και ως άλλοθι, χρησιμοποίησε τον Έλληνα αγρότη, την αγωνία του και τις κινητοποιήσεις του, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, για να έρθει στη Βουλή και να πει τα ίδια, να αναπτύξει την κλασική αντιμνημονιακή πολιτική με μονότονο και παρωχημένο τρόπο. Ούτε καν στοιχειώδη επικαιροποίηση αυτών που λέει δεν κάνει.

Βεβαίως, η ομιλία του έχει πολύ μεγάλο γραμματολογικό ενδιαφέρον, διότι προφανώς επηρεασμένος από το νέο παίγνιο, που είναι η σχέση Εκκλησίας και Αριστεράς, μας μίλησε με πολλές αναφορές στην εκκλησιαστική γλώσσα. Η θύραθεν αριστερή παιδεία της μαρξιστικής –υποτίθεται- Αριστεράς, βεβαίως υποκλίνεται πάντα μπροστά στην εκκλησιαστική παιδεία και τη βυζαντινή ποίηση.

«Θου κύριε φυλακήν το στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου». Όταν λέτε αυτά τα πράγματα κ. Τσίπρα, όλο φαντάζεστε το Γολγοθά, τον Πόντιο Πιλάτο. Ξέρετε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από την αλαζονεία και μάλιστα την αλαζονεία ενός κόμματος που υποτίθεται ότι είναι αριστερό.

Και επειδή κάνετε κριτική στον κ. Σαμαρά γιατί από την αντιμνημονιακή εποχή του επί αντιπολίτευσης ορθά προσχώρησε στη μόνη εφικτή και ασφαλή εθνική στρατηγική κι επειδή θεολογείτε τώρα τελευταία, πρέπει να σας πω ότι και ο Σαούλ ανέβλεψε καθ΄ οδόν προς τη Δαμασκό και έγινε ο Απόστολος Παύλος. Σας περιμένουμε κι εσάς να προχωρήσετε στη λογική της εθνικής ανάκαμψης και σωτηρίας.

Αλλά αυτό το οποίο έκανε ο κ. Τσίπρας, το μνημειώδες, είναι ότι ξεκίνησε την ομιλία του καταγγέλλοντας τις δημαγωγικές πρακτικές των παλαιών κομμάτων εξουσίας, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, σε σχέση με τους αγρότες και αφού κατήγγειλε τις παλαιές, παλαιοκομματικές, δημαγωγικές πρακτικές, τις επανέλαβε στο έπακρο ως φάρσα.

Γιατί περί αυτού πρόκειται. Ήταν ένας δημαγωγός, ο οποίος απευθυνόταν σε όλους και υποσχόταν σε όλους τα πάντα, με τη λύση την οποία την έχει πει: «να φύγουμε από το μνημόνιο, από τις δεσμεύσεις του μνημονίου», δηλαδή να κάνουμε μία επιλογή που απέρριψε συνειδητά στις διπλές εκλογές Μαΐου-Ιουνίου ο ελληνικός λαός. Και του λέτε ότι αυτή η πολιτική έφερε φτώχια, ύφεση, ανεργία -ναι έφερε όντως- θυσίες και πόνο.

Ο ελληνικός λαός όμως ξέρει ότι η άλλη επιλογή, όχι η κακή επιλογή που αναγκαστήκαμε να κάνουμε μέσα σε μια συντηρητική Ευρώπη και σε μια συντηρητική παγκόσμια οικονομία, αλλά η καταστροφική επιλογή που εσείς προτείνατε και προτείνετε δυστυχώς, δεν θα οδηγούσε σε ύφεση, αλλά σε πλήρη ακύρωση της εθνικής οικονομίας. Δεν θα οδηγούσε σε φτώχια, αλλά σε εξαθλίωση. Δεν θα οδηγούσε σε ανεργία, αλλά σε μία ζούγκλα. Και από αυτά γλίτωσε ο κόσμος.

Αλλά φυσικά όταν δεν βιώνεις κάτι επειδή το έχεις αποφύγει με κόπο, δεν μπορείς να συγκρίνεις μια περιγραφή με αυτό που ζεις, που είναι λιγότερο κακό. Αυτή είναι η μοίρα η δική μας: να υπερασπιζόμαστε την ορθολογική υπεύθυνη και ασφαλή λύση. Και η άνεση η δική σας είναι να λέτε αζημίως ότι να’ναι, να υπόσχεστε τα πάντα.

Έρχεστε εδώ -κατεβήκατε με τις στήλες με τις δέκα εντολές του Μωυσέως- και υπόσχεστε τα πάντα με έναν νέο νόμο, όπου όλοι θα είναι ευτυχείς. Ποιος δε θέλει να είναι ευτυχισμένος, υγιής και πλούσιος; Είναι κανείς που θέλει να είναι δυστυχισμένος, φτωχός και άρρωστος; Φοβερά διλήμματα τίθενται ενώπιον του ελληνικού λαού. Αν δεν ήταν αυτά τα διλήμματα θα μπορούσαμε να κάνουμε πολύ εύκολη επιλογή.

Θέλετε να πείτε στον αγρότη την αλήθεια; Πείτε στον αγρότη την αλήθεια λοιπόν. Ότι θέλει δουλειά, ότι θέλει έξυπνες καλλιεργητικές επιλογές, ότι θέλει να στραφεί από τη φυτική στη ζωική παραγωγή, ότι πρέπει να στηριχθεί ο ίδιος στις δυνάμεις του και να φύγουμε από μία πολιτική ενισχύσεων και επιδοτήσεων.

Όμως, για ρωτήστε τον Έλληνα αγρότη, συνολικά, από το 1981 έως σήμερα, τι αίσθηση έχει; Ότι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η ΚΑΠ του πήγε καλά ή του πήγε κακά; Η αίσθηση όλων είναι ότι πήγε πάρα πολύ καλά, γι’ αυτό θέλουμε τους ίδιους τουλάχιστον πόρους για τη νέα ΚΑΠ από το 2014 έως το 2020 και έχουμε τους ίδιους πόρους και για τον πυλώνα των άμεσων ενισχύσεων, της ενιαίας ενίσχυσης και για τον διαρθρωτικό αναπτυξιακό πυλώνα και για τις συνέργειες με τα άλλα προγράμματα του ΕΣΠΑ.

Να πούμε την αλήθεια στον αγρότη, αυτό έχει σημασία. Ότι πρέπει να κινηθεί με επιχειρηματικά κριτήρια, να αναπροσανατολίσει τις επιλογές του, να αξιοποιήσει την περιουσία του, να στραφεί προς την ποιότητα, την τυποποίηση, την επωνυμία, τις συνέργειες. Αλλά δεν του λέτε τίποτα που δεν είναι ευχάριστο στα αφτιά. Του λέτε ψέματα. Αυτή είναι η αλήθεια.

Και έρχεστε και κατηγορείτε τα κυβερνητικά κόμματα για κομματικά παραμάγαζα στον αγροτικό κόσμο, λες και η αντιπολίτευση, παλαιότερη και νεώτερη, δεν έχει καμία σχέση με κομματικές κινητοποιήσεις και σκοπιμότητες και με κομματικά παραμάγαζα και με στελέχη κομματικά τα οποία ηγούνται των μπλόκων σε πολλές περιοχές.

Ας είμαστε μεταξύ μας ειλικρινείς και σοβαροί. Γιατί η κοινωνία θέλει την αλήθεια. Βεβαίως, ένα μέρος της κοινωνίας ζητάει την αλήθεια, αλλά ρέπει προς το ευχάριστο ψέμα. Πρέπει να αλλάξουμε συμπεριφορές όλοι. Δε βοηθάτε σε αυτό, δε συμβάλλετε σε μία εθνική προσπάθεια.

Επιτίθεστε στον Πρωθυπουργό και του λέτε ποιες είναι οι δικές του ευθύνες και οι ευθύνες των κυβερνητικών κομμάτων και της πλειοψηφίας για το έλλειμμα ανάπτυξης. Υπάρχει ανάπτυξη χωρίς σταθερότητα; Υπάρχει ανάπτυξη χωρίς πολιτική και κοινωνική σταθερότητα, χωρίς κοινωνική ειρήνη, χωρίς συναίνεση;

Έρχεστε και λέτε την αντιπρότασή σας; Ποια είναι η αντιπρότασή σας; Περίμενα με αγωνία, μόλις είπατε τη λέξη «ποια είναι η πρότασή μας» να ακούσω ποια είναι η πρότασή σας. Η πρώτη πρόταση ήταν «να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις». Άρα, τι; Δεν θέλετε τα κονδύλια της ΚΑΠ;

Και το δεύτερο: «να αρχίσουμε από τους ανθρώπους». Φυσικά, από τους ανθρώπους θα αρχίσουμε. Ενδογενείς πόροι ανάπτυξης είναι η γη και οι άνθρωποι και στον πρωτογενή τομέα έχουμε ακριβώς αυτό το συνδυασμό, τη γη στην πιο απλή και αυθεντική μορφή και τον άνθρωπο.

Και μετά παρακολούθησα την πατριδογνωσία σας: τα χωράφια, τις θάλασσες, το τοπίο. Ήταν μια κινηματογραφική περιγραφή. Αλλά, πείτε μου μια επένδυση που έχετε στηρίξει. Όχι μια επένδυση χρυσού, όχι μια επένδυση μεταλλευτική, αλλά μία επένδυση τουριστική έστω. Δεν υπήρχε μέχρι πριν από λίγα λεπτά καμία επένδυση που να ξέρω ότι έχει στηρίξει και δεν έχει υπονομεύσει το κόμμα σας.

Τώρα είδα ότι είστε ξαφνικά κήρυκας και πρεσβευτής μέσα στην αίθουσα της Βουλής, μιας επένδυσης σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Στην Deutsche Aeolia μάλιστα ήταν η υπηρεσία αυτή στραμμένη. Και λέτε: «Είναι δυνατόν η Deutsche Bank με υπογραφή του κ. Άκερμαν να στηρίζει μια επένδυση 13 εκατομμυρίων ευρώ και να μην κάνει τίποτα η εκάστοτε ελληνική Κυβέρνηση»;

Κατ’ αρχάς, δεν ξέρω πόσο είναι θεσμικά θεμιτό να έρχεται ο Αρχηγός οποιουδήποτε κόμματος και να μιλάει για συγκεκριμένη επένδυση, για συγκεκριμένο φάκελο, για συγκεκριμένο επενδυτή. Ναι, ούτε πρέπει να πηγαίνει σε συνέδρια χρηματοδοτημένα από διεθνείς κερδοσκόπους κ. Τσίπρα, όπως ο κ. Σόρος.

Και φέρνετε στα πρακτικά της Βουλής μία επιστολή, με την οποία δηλώνει την πρόθεσή της η Deutsche Bank Λονδίνου να στηρίξει μία επένδυση, με την υπογραφή ενός κ. Άκερμαν που δεν είναι ο Γιόζεφ Άκερμαν που ξέρετε, ο Πρόεδρος της Deutsche Bank, αλλά ένας συνεπώνυμος Νηλς Άκερμαν, ένας υπάλληλος στην Deutsche Bank του Λονδίνου.  

Γιατί φεύγουν οι επενδυτές; Γιατί εμμέσως πλην σαφώς με όσα είπατε και με όσα παραλείψατε να πείτε, στηρίξατε πολιτικά την τρομοκρατική επίθεση στις Σκουριές της Χαλκιδικής. Δεν έπρεπε σήμερα να τοποθετηθείτε από το βήμα αυτό ρητά και κατηγορηματικά, καθαρά, με ευθύτητα; Δεν είπατε τίποτα όμως. Και οι σιωπές είναι πιο αποκαλυπτικές των προθέσεων, διότι είναι στοιχείο της γλώσσας και αυτές, είναι η υπόρρητη αλήθεια του κόμματός σας, η ευθύνη σας.

Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, εάν θέλετε πράγματι να ανοίξουμε το διάλογο για την εναλλακτική στρατηγική εξόδου από την κρίση, να πείτε ποιες είναι οι προϋποθέσεις αυτής της εναλλακτικής στρατηγικής, οι δημοσιονομικές, οι χρηματοοικονομικές.

Όχι να πετάτε εύκολα πυροτεχνήματα παλαιοσυνδικαλιστικού τύπου για την ανεργία των νέων, για την ανάπτυξη, για τις επενδύσεις, για τους αγρότες. Αυτά είναι η παλιά πολιτική, είναι η πολιτική που οδήγησε τη χώρα στην κρίση και στο αδιέξοδο, στις θυσίες και τον πόνο. Και έρχεστε προτείνοντας στον ελληνικό λαό να επαναλάβει τη διαδρομή που έχει ιστορικά καταδικαστεί.

Κι εμείς έχουμε αναγνωρίσει τις ευθύνες, έχουμε ασκήσει αυτοκριτική. Εσείς όμως που βρεθήκατε χωρίς να το έχετε υπολογίσει σε άλλα επίπεδα κοινοβουλευτικά και εκλογικά, επειδή ο λαός ήθελε να εκφράσει την αντίδρασή του, όχι επειδή του είπατε τίποτα δελεαστικό και πειστικό, εσείς θέλετε να ξανακάνουμε την ίδια διαδρομή. Δηλαδή θέλετε να ξαναζήσουμε την ιστορία ως φάρσα, όπως είπα.

Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα του δημόσιου βίου, ότι δεν μπορούμε στην πραγματικότητα να συνεννοηθούμε. Γι’ αυτό έχει σημασία ο ελληνικός λαός να ακούσει μια ρεαλιστική και υπεύθυνη πρόταση, που την έχουμε διατυπώσει καθ’ οδόν προς το Συνέδριό μας, που την άκουσαν με προσοχή 110.000 πολίτες που ψήφισαν στις εκλογές για την ανάδειξη των συνέδρων του επικείμενου Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.

Την άκουσαν οι κοινωνικές και παραγωγικές τάξεις που ήρθαν στο διάλογο για το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης. Και το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης ξεκινάει από τον πρωτογενή τομέα, από την αγροτική παραγωγή, από τον αγροτοδιατροφικό τομέα, γιατί συμπεριλαμβάνεται και η μεταποίηση, η βιομηχανία τροφίμων.

Γιατί εδώ έχουμε και γη και ανθρώπους, όπως είπα, έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα, έχουμε παράδοση και έχουμε τεράστια κοιτάσματα απασχόλησης. Μπορούμε να διευρύνουμε την παραγωγική βάση της χώρας. Γιατί η ιστορία διδάσκει ότι μετά από κάθε κρίση, με τελευταίο παράδειγμα την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο, την Ελλάδα την έσωσε η αγροτική παραγωγή, ο πρωτογενής τομέας.

Και τώρα, υπό μεταβιομηχανικές συνθήκες κρίσης, ο πρωτογενής τομέας πάλι θα μας βοηθήσει να βγούμε από την κρίση. Φυσικά, με στόχους οι οποίοι είναι σύγχρονοι και συγκεκριμένοι. Χρειάζεται άλλο ισοζύγιο μεταξύ φυτικής και ζωικής παραγωγής. Η ελληνική κτηνοτροφία έχει τεράστιες δυνατότητες, σε άμεση σύνδεση με τη βιομηχανία τροφίμων. Η ελληνική αλιεία το ίδιο.

Μόνον έτσι θα λύσουμε οριστικά το τεράστιο πρόβλημά του ελλείμματος του ισοζυγίου των εμπορικών συναλλαγών, που οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στα τρόφιμα και στις ζωοτροφές. Το 85% των τροφίμων που καταναλώνει ο ελληνικός λαός είναι εισαγόμενα, όπως και το 90% των ζωοτροφών. Άρα, όταν μιλάμε για εξωστρέφεια, όταν μιλάμε για υποκατάσταση εισαγωγών στον πρωτογενή τομέα, μιλάμε για πολύ συγκεκριμένα άμεσα απτά πράγματα.

Για τα επόμενα χρόνια, μέχρι το 2050, σε όλο τον κόσμο και ιδίως στην Ευρώπη το μεγάλο πρόβλημα είναι η διατροφική αυτάρκεια και ασφάλεια. Πρέπει να μεγαλώνει ο αγροτικός τομέας περίπου 20% κάθε δεκαετία, για να έχουμε επάρκεια και ασφάλεια. 17,5% τουλάχιστον πρέπει να διογκώνεται η αγροτική παραγωγή, για να έχει διασφαλισμένη την επιβίωσή του ο Ευρωπαίος πολίτης.

Άρα, έχει τεράστια περιθώρια η ελληνική αγροτική παραγωγή, με σεβασμό και αξιοποίηση των εθνικών χαρακτηριστικών της γεωργίας μας, δηλαδή της μικρής και μεσαίας παραγωγής. Αλλά εκεί χρειάζεται έξυπνες λύσεις, προσανατολισμός σε καλλιέργειες οι οποίες αποδίδουν, οι οποίες είναι διασφαλισμένες, οι οποίες δίνουν επώνυμο προϊόν, με επωνυμία προελεύσεως, με δυνατότητες τυποποίησης, προϊόν που κατακτά την αγορά και μένει στην αγορά.

Μίλησε και ο Πρωθυπουργός για τις συνέργειες με τον τουρισμό, για τις αγροτοτουριστικές δραστηριότητες, για το ελληνικό προϊόν. Υπάρχουν και οι τεράστιες συνέργειες με τον τομέα υγείας, όχι μόνον ο υγειονομικός τουρισμός, αλλά η καλλιέργεια τροφίμων για ειδικές ομάδες καταναλωτών με προβλήματα υγείας.

Ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, ο κ. Τσαυτάρης, ως Καθηγητής και Ερευνητής, έχει τεράστιο έργο στη σύνδεση αγροτικής παραγωγής και υγείας, για την παραγωγή προϊόντων που είναι περιζήτητα διεθνώς για ανθρώπους που έχουν προβλήματα, δυσανεξίες, αλλεργίες, τεράστια αγορά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Έχει επίσης πολύ μεγάλη σημασία αυτό που ήδη ειπώθηκε για τη συμβολαιακή γεωργία, γιατί αυτό απελευθερώνει τον αγρότη από την εκμετάλλευση του μεσάζοντα, αυτό είναι που του δίνει ασφάλεια και προοπτική και εκλογικεύει την παραγωγική διαδικασία στον πρωτογενή τομέα.

Η αγροτική επιχειρηματικότητα δεν είναι μία νέα ρητορεία. Η αγροτική επιχειρηματικότητα είναι μια ελπίδα ζωής και για τους υπάρχοντες αγρότες, αλλά κυρίως για νέους ανθρώπους που μπορούν να κάνουν τη ζωή τους τώρα ως αγρότες επιχειρηματίες και να γυρίσουν στην ύπαιθρο.

Χρειαζόμαστε όμως και νέες μορφές συλλογικής οργάνωσης, κλαδικούς συνεταιρισμούς, κλαδικές συνεταιριστικές ομάδες παραγωγής, πράγματα που έχουν νομοθετηθεί και που πρέπει να ενεργοποιηθούν το ταχύτερο. Πρέπει να μετατρέψουμε όλα τα μειονεκτήματά μας σε πλεονεκτήματα και μπορούμε.

Χρειάζονται βεβαίως μηχανισμοί αγροτικής πίστης και χρηματοοικονομικής στήριξης. Αναφέρθηκε το Ταμείο Αγροτικής Επιχειρηματικότητας, μιλήσαμε για τη νέα ΚΑΠ και τον δεύτερο πυλώνα. Υπάρχουν και άλλα ζητήματα.

Ένα είναι η επιδότηση επιτοκίου για τα αγροτικά δάνεια, που είναι εφικτή, το κόστος είναι ελάχιστο και νομίζω ότι οι εταίροι μας έχουν υποχρέωση να μας στηρίξουν στο να επιδοτήσουμε το επιτόκιο των αγροτικών δανείων με υφιστάμενους πόρους που υπάρχουν στη διάθεση της Τράπεζας της Ελλάδος.

Και φυσικά στον αγροτικό τομέα υπάρχει τεράστιο περιθώριο για νέα δάνεια. Η έκθεση των τραπεζών στον αγροτικό τομέα είναι ελάχιστη. Μόλις 1,5 δισ. ευρώ είναι τα δάνεια που έχουν πάρει οι αγρότες (7 δισ. ευρώ έχει πάρει ο τουρισμός). Τα πολλά δάνεια είναι σε άλλους τομείς της παραγωγής. Οπότε, υπάρχουν τεράστια περιθώρια πιστωτικής επέκτασης.

Και βεβαίως, αυτά που έχουμε σκεφθεί και που έχουμε προτείνει και που αγωνιζόμαστε να κάνουμε ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τη μείωση του κόστους παραγωγής, είναι συγκεκριμένα άμεσα εφικτά. Μιλήσαμε για το αγροτικό ρεύμα το νυχτερινό -θεωρητικά νυχτερινό ως φθηνότερο. Μιλήσαμε για τη μείωση του ΦΠΑ στα εφόδια το ταχύτερο δυνατό.

Και βέβαια για την κάρτα του αγροτικού πετρελαίου, για την οποία υπάρχει τεράστια προετοιμασία και μπορεί η συνεργασία των δύο Υπουργείων, Αγροτικής Ανάπτυξης και Οικονομικών, να οδηγήσει σε άμεσα αποτελέσματα. Δε θα επιβαρυνθούν οι αγρότες τον ενδιάμεσο χρόνο 2013 από τη φορολογία τους και δε θα επιβαρυνθεί η αγροτική γη για τον μέσο αγρότη, ο οποίος τη χρησιμοποιεί ως εργαλείο δουλειάς. Τα εργαλεία δουλειάς τα είχαμε ούτως ή άλλως εξαιρέσει και στο ειδικό τέλος ακινήτων.

Μίλησε ο Πρωθυπουργός για το συνταξιοδοτικό. Θα επιμείνουμε να γίνουν όλα αυτά και γι’ αυτούς που έχουν οφειλές έως 4.000 ευρώ στον ΟΓΑ και γι’ αυτούς που συμπληρώνουν 40 χρόνια ασφάλισης στον ΟΓΑ και για τους γεννημένους το 1948 και το 1949 που είναι στο προσυνταξιοδοτικό πρόγραμμα.

Και φυσικά περιττεύει να επαναλάβω αυτονόητες δεσμεύσεις για αγροτική εκπαίδευση για χρήση αγροτικής γης, για τους υδατικούς πόρους και ούτω καθεξής.

Το μεγάλο στοίχημα να συνδέσουμε τον αγροτικό τομέα με τις πολιτικές καταπολέμησης της ανεργίας, ιδίως των νέων, γιατί στον πρωτογενή τομέα έχουμε τεράστια κοιτάσματα απασχόλησης κι αυτό αφορά και νεοεισερχόμενους και νέους σε ηλικία αγρότες αλλά και μεγαλυτέρων ηλικιών ανθρώπους που θέλουν να γυρίσουν στην ύπαιθρο, αλλά με κίνητρα μετεγκατάστασης, με παραχώρηση ή εκμίσθωση αγροτικής γης, με φορολογικά κίνητρα για νέους αγρότες και συλλογικές παραγωγικές πρωτοβουλίες.

Και τελειώνω, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αναφερόμενος στην ανάγκη να συγκροτηθούν περιφερειακές αναπτυξιακές ταυτότητες, ιδίως στον πρωτογενή τομέα. Καλάθι προϊόντων ανά περιφέρεια, περιφερειακές αγροτικές συμπράξεις, τα περιβόητα clusters, που παρακολουθούν τα πάντα, χρηματοδότηση, τυποποίηση, μεταποίηση, πιστοποίηση, προβολή, προώθηση.

Σε περιφερειακό επίπεδο θα κινηθούν τα δημοπρατήρια, οι αγορές παραγωγών. Σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο παρακολουθείς πολύ πιο αποτελεσματικά το κύκλωμα εμπορίας και διακίνησης αγροτικών προϊόντων, μέσα από το ηλεκτρονικό τιμολόγιο και μέσα από το ολοκληρωμένο σύστημα διακίνησης ενισχύσεων που μπορεί να παρακολουθεί και διακίνηση αγαθών, εφοδίων και όχι μόνον ενισχύσεις.

Το ηλεκτρονικό γενικό εμπορικό μητρώο εύκολα μας επιτρέπει να έχουμε μητρώο εμπόρων αγροτικών προϊόντων και βεβαίως έτσι η αγροτική παραγωγή και ο παραγωγός συνδέεται με το καταναλωτικό κίνημα και με την αγωνία της νοικοκυράς για το καλάθι της, δηλαδή με το πρόβλημα των τιμών στο σούπερ μάρκετ στο ράφι.

Όλα αυτά, προϋποθέτουν ότι ο αγροτικός κόσμος, με τις συλλογικές του εκφράσεις, όπως και όλες οι άλλες παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, θα μετάσχουν -αυτή είναι η πρόσκλησή μας- σε μια μεγάλη εθνική παραγωγική αναπτυξιακή συμφωνία, που θα έχει αντικείμενο υπόσταση και ισχύ. Γιατί μόνον έτσι όλη η κοινωνία, όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, θα βγάλουμε τη χώρα ξανά στην επιφάνεια στο ξέφωτο, θα την κάνουμε ισότιμη, αυτοδύναμη, θα δώσουμε πίσω στον ελληνικό λαό και ιδίως στη νέα γενιά αυτό που του στέρησε η κρίση. Αυτός είναι στόχος εθνικός, στόχος εφικτός.

Ευχαριστώ. -  

---

Δευτερολογία

---

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ο κ. Τσίπρας στην αρχική του αγόρευση μας χαιρέτισε από τα μπλόκα των αγροτών. Στη δευτερολογία του μίλησε ως μέλος της Βουλής των Λόρδων. Μας έκανε θεσμικές συστάσεις. Παραδίδει μαθήματα πολιτικού πολιτισμού και κοινοβουλευτικής δεοντολογίας. Και ενοχλείται βεβαίως, γιατί δέχθηκε επιθέσεις. Υπήρξε αμφισβήτηση της ηθικής υπόστασης του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι υπαινίχθησαν ότι μπορεί να υπάρχουν σχέσεις με επενδυτές ή με μυστικά συμφέροντα.

Κύριε Τσίπρα, σας πειράζουν αυτά; Όταν εσείς, χωρίς καμία αίσθηση των συνεπειών αυτού που λέτε, συκοφαντείτε, οργανώνετε πολιτικές σκευωρίες, χυδαιολογείτε, αμφισβητείτε την ηθική υπόσταση των πολιτικών σας αντιπάλων, είναι καλά; Τι είναι αυτό που δίνει σε όποιον αυτοχαρακτηρίζεται ως «αριστερός» ή «ριζοσπάστης» το δήθεν ηθικό δικαίωμα να λέει ότι θέλει, όπως θέλει, όποτε θέλει, εναντίον όποιου θέλει, αλλά δε δέχεται μύγα στο δικό του σπαθί;

Όποιος έχει όμως τη μύγα μυγιάζεται, γιατί αν σας ενοχλούσαν τα δημοσιεύματα αυτά έπρεπε να έχετε απαντήσει αμέσως. Είδα χαρακτηριστική καθυστέρηση στην αντίδραση μεταξύ των δημοσιευμάτων του περιοδικού WirtschaftsWoche, το οποίο επαναλήφθηκε από Τα Νέα και της αντίδρασής σας. Δεν είδα άμεση αντίδραση και απόρριψη, όπως έπρεπε.  

Και επίσης, ασεβείτε θεσμικά κατά του κοινοβουλευτικού συστήματος με αυτήν την αλαζονική στάση σας, που είναι η αλαζονεία του νεόπλουτου που του έτυχε ένα εκλογικό λαχείο αλλά ξόδεψε όλα τα λεφτά του πάρα πολύ γρήγορα.

Είναι το ΠΑΣΟΚ συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας; Και η ΔΗΜΑΡ συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας; Είμαστε μία Κυβέρνηση τρικομματικής συνεργασίας, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού συστήματος διακυβέρνησης. Και το δικό σας όνειρο ποιο είναι; Τι λέτε στον ελληνικό λαό; Ότι θα κυβερνήσετε με μία αυτοδύναμη πλειοψηφία;

Εμείς λοιπόν είμαστε οι τρεις συνιστώσες της συνισταμένης της πολιτικής και εθνικής ευθύνης. Εσείς, ως ΣΥΡΙΖΑ, τι είστε; Μία συνιστώσα της ετερόκλητης αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης. Είστε μία συνιστώσα, λοιπόν, μαζί με το ΚΚΕ -που τιμώ τη στάση του, είναι πολύ καθαρή- τους Ανεξάρτητους Έλληνες με τους οποίους ετοιμάζεστε να κάνετε κυβερνητικό συνασπισμό και τη Χρυσή Αυγή. Γιατί δεν ανοίγετε το συνταγματικό τόξο με καθαρό μέτωπο σε σχέση με τη Χρυσή Αυγή.

Όπως, δεν παίρνετε καθαρή θέση και στις προτάσεις μας για το τι πρέπει να γίνει για την αντιμετώπιση της βίας, γιατί είναι αμφίθυμος και αμφίσημος ο λόγος σας, σε σχέση με τα φαινόμενα βίας. Είναι επαμφοτερίζουσα η ρητορική σας. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν είπατε τίποτα εδώ σήμερα.

Ποια ήταν η ανάλυσή σας για την Ιταλία; Είναι χαρακτηριστικό του τρόπου που σκέφτεστε το ιταλικό παράδειγμα. Ποιο είναι το ομόλογο κόμμα σας στην Ιταλία; Για ποιον χαρήκατε, για ποιον λυπηθήκατε; Τι είναι αυτό που σας λύπησε, τι είναι αυτό που σας φόβισε; Ο κ. Γκρίλο; Η θριαμβευτική επάνοδος με photo finish του κ. Μπερλουσκόνι;

Ποια είναι η ανάλυσή σας για τους πανευρωπαϊκούς συσχετισμούς; Πώς θα επηρεάσει την Ελλάδα και την Κύπρο το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία; Αυτό να μας πείτε. Γιατί η Ευρώπη, ναι, είναι ένα γήπεδο δύσκολων συσχετισμών. Και κατά βάθος το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών είναι συντηρητικό, γιατί προκαλεί φόβο και ανασφάλεια. Άρα λειτουργεί συντηρητικά σε μια Ευρώπη που δυστυχώς είναι συντηρητική. Γιατί μια καθαρή νίκη της Κεντροαριστεράς με τον Πιερ Λουίτζι Μπερζάνι θα ήταν μία λύση, αλλά βλέπετε ότι ανεκόπη αυτή η λύση. Και βεβαίως η κα Μέρκελ δεν ήθελε τη νίκη του Μπερζάνι, είχε πει ανοιχτά ποια είναι η θέση της.

Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να μας πείτε πώς βλέπετε τις ομόλογες σχέσεις σας με αυτές τις χώρες. Γιατί ειλικρινά δεν έχουμε καταλάβει. Πήγα στη Γερμανία, είδα το SPD και τους Πράσινους. Εσείς θέλατε να συναντήσετε τον κ. Σόιμπλε, πολύ ωραία. Και μετά πήγατε στις Ηνωμένες Πολιτείες και μείνατε εκστασιασμένος απέναντι στην αμερικανική πολιτική, στην πολιτική του Προέδρου Ομπάμα και στην πολιτική της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Έχετε αναρωτηθεί τι γίνεται στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο Διοικητικό Συμβούλιο, με χώρες όπως είναι οι χώρες που επισκεφθήκατε, όπως είναι η Βραζιλία για παράδειγμα; Δεν αναρωτηθήκατε. Δεν απαντήσατε στα ερωτήματα της κας Παπαρήγα για την ΚΑΠ στη δευτερολογία σας, δεν τηρήσατε την υπόσχεσή σας απέναντι στο «μητρικό» σας κόμμα που είναι το ΚΚΕ, έτσι δεν είναι; Γιατί προέρχεστε από μία μήτρα, την οποία φαντάζομαι ότι πρέπει πολιτικά να τη σέβεστε στον πολιτικό διάλογο.

Λοιπόν, γιατί δε λέτε τη στάση σας για την ΚΑΠ και για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ), γιατί οι συσχετισμοί που διαμορφώνονται σε σχέση με την ΚΑΠ είναι απολύτως συναρτημένοι με τις μεγάλες συμφωνίες σε επίπεδο Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου. Τι είπατε στην Αργεντινή και στη Βραζιλία για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου; Και γιατί επικαλείστε τα παραδείγματα αυτά και δεν επισκεφθήκατε τη Χιλή ως παράδειγμα ανασυγκρότησης μιας οικονομίας που πέρασε από κρίση; Γιατί κι αυτό έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Θέλω να κάνω μια ερώτηση απευθυνόμενος και στο ΣΥΡΙΖΑ και σε όλη την Αντιπολίτευση. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά κύριε Αρχηγέ της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που τόσο χαίρεστε με τον τίτλο αυτό τον οποίον φέρετε, τι θέλετε; Τι θέλετε; Πώς θέλετε να πάνε τα πράγματα; Πως θέλετε και ονειρεύεστε να πορευθεί η χώρα τα επόμενα δύο-τρία δύσκολα χρόνια;

Θέλετε να πάμε καλά, θέλετε να πετύχουμε, θέλετε να σωθούμε, θέλετε να βελτιωθεί η κατάσταση της κοινωνίας, των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων; Να περάσουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, να μειωθεί η ανεργία, να αποκαταστήσουμε εισοδήματα και αδικίες; Το θέλετε αυτό; Θέλετε να παλέψουμε μαζί γι’ αυτό στο πλαίσιο μιας εθνικής συστράτευσης, με διακεκριμένους θεσμικούς ρόλους Κυβέρνησης-Αντιπολίτευσης;

Ή θέλετε το αδιέξοδο την καταστροφή, επενδύετε πολιτικά σε αυτό που τραβάει και υφίσταται ο ελληνικός λαός και θέλετε να αντλήσετε μικροκομματικά οφέλη; Πείτε καθαρά, με το χέρι στην καρδιά, κοιτώντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες στα μάτια. Τι θέλετε; Ποια είναι η επιδίωξή σας, η επιθυμία σας, το όνειρό σας; Με ειλικρίνεια, με αλήθεια, όχι με τερτίπια, γιατί πρέπει να είμαστε άξιοι των περιστάσεων και δεν είμαστε όταν κάνουμε αυτού του τύπου τις συζητήσεις.

Τι άκουσε η κοινωνία σήμερα από σας, για τις μεγάλες αγωνίες της; Ποια είναι η λύση; Ναι, πράγματι, έχουμε 25% σωρευτική ύφεση, 30% κοντεύει να πάει η ανεργία, 60% στους νέους. Υπερχρέωση των νοικοκυριών, έλλειψη εμπιστοσύνης… Πώς θα ανταπεξέλθουμε;

Εμείς λέμε ότι υπάρχει μια εθνική στρατηγική, η εθνική στρατηγική θέλει στήριξη διεθνή, κυρίως στήριξη εσωτερική. Υπάρχουν εξωτερικές προϋποθέσεις στις οποίες έχω αναφερθεί κατ’ επανάληψη. Πρέπει οι εταίροι μας να καταλάβουν ότι δεν αντέχουμε άλλα μέτρα. Άλλα μέτρα δημοσιονομικά-εισοδηματικά δεν πρόκειται να λάβουμε.

Πρέπει να είναι συνεπείς στις δόσεις, να διατυπώνουν έναν δημόσιο λόγο που αναγνωρίζει τις θυσίες της Ελλάδας και τα επιτεύγματά της και τιμά τους Έλληνες, να μας δώσουν αναπτυξιακή στήριξη, να ξεμπλοκαριστεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων η οποία λειτουργεί γραφειοκρατικά και στην πραγματικότητα παρεμποδίζει και ιδιωτικοποιήσεις και επενδύσεις.

Αλλά εμείς βάλαμε στη σύμβαση του Φεβρουαρίου τη ρήτρα βαθύτερης ύφεσης, εμείς προβλέψαμε την επιμήκυνση ως δυνατότητα. Δεν ανακαλύψαμε τώρα τα δήθεν λάθη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που είναι ιδεολογικές επιλογές κι όχι λάθη τεχνικά. Αυτό εννοούσαμε λέγοντας πρώτα να συμφωνήσουμε στο μακροοικονομικό πλαίσιο και στην επιμήκυνση και μετά μέτρα. Και βεβαίως όχι άλλα μέτρα. Τελευταία φορά.

Οι εσωτερικές προϋποθέσεις -είπα και την προηγούμενη φορά στην αρχή της συζήτησης- είναι πρωτίστως πολιτικές και θεσμικές: σταθερότητα, ο κόσμος θέλει σταθερότητα. Το ΠΑΣΟΚ εγγυάται τη σταθερότητα και την καθαρότητα της εθνικής στρατηγικής.

Αλλά, υπάρχουν και προϋποθέσεις δημοσιονομικές. Πρέπει να πετύχουμε δημοσιονομικούς στόχους, χρηματοοικονομικές, να έχουμε τράπεζες οι οποίες να κινηθούν αναπτυξιακά, να βοηθήσουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις, αγρότες, νέους επιχειρηματίες, καινοτόμες ιδέες, με δάνεια.

Πρέπει να γυρίσουν οι καταθέσεις, γιατί αν δεν γυρίσουν οι καταθέσεις που υπάρχουν -που υπάρχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα εκτός τραπεζικού συστήματος, αλλά φυσικά και στο εξωτερικό- δεν μπορούμε να έχουμε τα αναγκαία χρηματοοικονομικά εργαλεία, ό,τι και να μας δώσουν οι εταίροι μας με τη μορφή δόσεων ή ανακεφαλαιοποίησης.

Και φυσικά, πέρα από τις στενά αναπτυξιακές και διαρθρωτικές προϋποθέσεις, θέλει κοινωνική συνευθύνη των εταίρων, των παραγωγικών φορέων, του ιδιωτικού τομέα. Όλα τα ζητούν από το κράτος, το κακό κράτος ευθύνεται για όλα, το κακό κράτος πρέπει να τα ξανακάνει όλα, με τη βοήθεια όμως της κοινωνίας, του ιδιωτικού τομέα που πρέπει να αναλάβει τις δικές του δεσμεύσεις. Γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτό χτυπάνε το ΠΑΣΟΚ. Αλλά το ΠΑΣΟΚ αντέχει, αυτό είναι το μήνυμα.

Και προσέξτε τον τόνο και το ύφος της ομιλίας που έκανε ένας άνθρωπος που δεν είναι πολιτικός, είναι όμως βαθύς γνώστης του αγροτικού προβλήματος της Ελλάδας, όπως είναι ο καθηγητής Τσαυτάρης, ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης. Μίλησε για την Ελλάδα που παράγει, για τον Έλληνα αγρότη και παραγωγό που έχει ιδέες και που προσφέρει στην αγορά εσωτερική και διεθνή προϊόντα υψηλής ποιότητας. Μίλησε με έναν τόνο αισιόδοξο, δημιουργικό, παραγωγικό, για την Ελλάδα που θέλουμε, για την Ελλάδα που δεν είναι μίζερη, για την Ελλάδα που ελπίζει, για την Ελλάδα που μπορεί.

Αυτό έχει σημασία. Η καθηλωμένη Ελλάδα της μιζέριας και της μικροκομματικής σύγκρουσης, της τυφλής, της μυωπικής, δεν πηγαίνει πουθενά. Αυτό είναι ένα άλλο υπόδειγμα λόγου, επιστημονικού, κοινωνικού, πολιτικού.

Έχει σημασία, λοιπόν, να συσπειρωθούμε γύρω από μία νέα αντίληψη τέτοια, η οποία είναι και αισιόδοξη και ρεαλιστική, γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα, δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολα. Έχουμε πλήρη συνείδηση των δυσκολιών. Μπορούμε να τις ξεπεράσουμε. Θέλει σχέδιο, συναίνεση, συστράτευση, ευθύνη, δουλειά.

Αλλά πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να πετύχουμε. Κι εμείς που έχουμε σηκώσει τεράστιο βάρος, εμείς που έχουμε πληρώσει δυσανάλογα μεγάλο κόστος, ξέρουμε αυτό που λέω κατ’ επανάληψη: Ότι όπως κατεβήκαμε μαζί με τη χώρα, θα ανέβουμε μαζί με τη χώρα, γιατί η χώρα θα ανέβει ξανά. -