ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Απάντηση του Κώστα Τριαντάφυλλου, Ειδικού Αγορητή ΠΑΣΟΚ, κατά τη  συζήτηση στη Βουλή του σχεδίου νόμου «Καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας», στις πολιτικές εκτιμήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το εκλογικό αποτέλεσμα των εκλογών για την αυτοδιοίκηση και την Ευρωβουλή και η προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων (29 Μαΐου)

«Όταν γυρνούν την πλάτη εκατόν σαράντα χιλιάδες άνθρωποι στο ΣΥΡΙΖΑ από τις εθνικές εκλογές έως τις Ευρωεκλογές, δύο χρόνια μετά, δεν μπορεί να το θεωρήσει κανείς νίκη»

«Πραγματικά, εκπλήσσομαι με τη στάση των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα από τα πολλά Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης αναφέρει ότι είναι ευκαιρία για την Κυβέρνηση να πει «ορίστε, η απειλή, η απειλή του λαϊκισμού, της δημαγωγίας, η απειλή της οπισθοδρόμησης του ΣΥΡΙΖΑ και να διαπραγματευτεί με τους Ευρωπαίους ή άλλους εταίρους της». Κι έρχεται εδώ η Αξιωματική Αντιπολίτευση και το επικαλείται αυτό.

Μα, είναι προς τιμή ενός κόμματος να σύρεται ως «απειλή» σε επίπεδο διεθνές; Προς Θεού! Εγώ θα έλεγα ότι δεν είναι τιμή για κανέναν να λέγεται ότι ένα κόμμα είναι απειλή. Θα έλεγα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε πρώτος να πει προς το REUTERS ή προς οποιοδήποτε άλλο πρακτορείο ή μέσο ενημέρωσης, που τον παρουσιάζει ως μια «απειλή» κι επομένως ως διαπραγματευτικό χαρτί για την ελληνική Κυβέρνηση ότι πραγματικά προσβάλλει την πολιτική τάξη της χώρας. Βεβαίως, όμως, όταν τη μία λέμε έτσι και την άλλη λέμε «γιουβέτσι» είναι προφανές ότι κάποιος, ο οποίος βρίσκεται έξω από το κουτί, έξω από τη χώρα, αντικειμενικά κρίνοντας βλέπει μια κατάσταση, η οποία είναι αλλοπρόσαλλη.

Πώς αλλιώς μπορείς να παρουσιάσεις μια κατάσταση, όταν πηγαίνεις στο μικρομεσαίο επιχειρηματία και του λες «εγώ θα σε απαλύνω από το βάρος» και την ίδια ώρα όμως δεν περιγράφεις ποια δαπάνη θα περικόψεις από τα δημόσια οικονομικά σου; Ταυτόχρονα, υπόσχεσαι ότι θα αυξήσεις τον μισθό στον υπάλληλό του κατά 30% παραπάνω και θα τον πας στα 751 ευρώ.  Την ίδια ώρα που λες στο μικρομεσαίο επιχειρηματία «συμπονώ μαζί σου» υπόσχεσαι ουσιαστικά ότι θα τον επιβαρύνεις ακόμα περισσότερο.

Κι αυτό, είναι πρωτοφανές, γιατί το λες στο ίδιο ακροατήριο. Αυτή τη στιγμή σε ακούει και ο μικρομεσαίος καταστηματάρχης και ο υπάλληλός του και καταλαβαίνουν ότι δεν γίνεται για πολύ καιρό να δουλεύεις πολύ κόσμο. Δεν γίνεται.

Για το λόγο αυτό, δεν ήρθε νίκη την Κυριακή. Κι αυτό το ξέρουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν ήταν νίκη. Όταν γυρνούν την πλάτη εκατόν σαράντα χιλιάδες άνθρωποι στο ΣΥΡΙΖΑ από τις εθνικές εκλογές στις Ευρωεκλογές, δύο χρόνια μετά, δεν μπορεί να το θεωρήσει κανείς νίκη.

Δεν λέω ότι κέρδισε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η Νέα Δημοκρατία. Λέω, όμως, ότι το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στην παρούσα συνθήκη, δεν μπορεί να περηφανεύεται ότι έχασε εκατόν πενήντα χιλιάδες ψηφοφόρους του. Δεν μπορεί. Όπως και να το κάνουμε, δεν είναι δυνατόν να γίνεται.

Επομένως, ας καθίσουν κι όλοι αυτοί, οι οποίοι λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις, να αναλογιστούν τι φταίει και να εκφράσουν δημόσιο λόγο, με έναν τρόπο διαφορετικό. Ας απολογηθούν για τις επιλογές στελεχών τους σε δεκάδες δήμους, σε πολλές περιφέρειες τη δεύτερη Κυριακή, ας απολογηθούν για τη μακιαβελική άποψη «καλύτερα Νέα Δημοκρατία, παρά ΠΑΣΟΚ στην αυτοδιοίκηση» και τότε ας έρθουν εδώ να εκφράσουν άποψη για την ΕΛΙΑ ή το ΠΑΣΟΚ ή τη δημοκρατική παράταξη.

«Ο σύλλογος εργαζομένων, οι εργαζόμενοι στο συγκεκριμένο χώρο δουλειάς λένε Ναι στην τροπολογία κι έρχεται ένα κόμμα της Αριστεράς και λέει Όχι»

Ακούσαμε πάρα πολλά για μία τροπολογία που για πρώτη φορά γίνεται αντικείμενο μικροκομματικής εκμετάλλευσης σε ένα πεδίο το οποίο είναι απρόσμενο από το χώρο της Αριστεράς. Για πρώτη φορά ο σύλλογος εργαζομένων, οι εργαζόμενοι στο συγκεκριμένο χώρο δουλειάς λένε «Ναι» στην τροπολογία κι έρχεται ένα κόμμα της Αριστεράς και λέει «Όχι. Εμείς λέμε όχι στην τροπολογία. Πρέπει να μπει ρητή διάταξη κ.ο.κ.». Την ίδια ώρα που οι άνθρωποι που κατεξοχήν ευνοούνται λένε να περάσει αυτή η τροπολογία και το λένε και στους δικούς σας Κοινοβουλευτικούς Εκπροσώπους.

Δεν το λένε μόνο στους δικούς μας, το λένε και στους δικούς σας και μπορείτε να ρωτήσετε δίπλα σας, κύριε Δρίτσα.

Και λέω, λοιπόν, το εξής: Δεν αρκεί το «Παρών» κάθε φορά, κύριε Δρίτσα. Πρέπει κάποια στιγμή να πάρουμε τις αποφάσεις. Δεν μπορεί να λέτε ότι δεν θα καταψηφίσετε τη συγκεκριμένη διάταξη, αλλά ταυτόχρονα να την καθυβρίζετε σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης και να κλείνετε το μάτι σε αυτούς που δεν ξέρουν, που δεν μένουν στη Σύρο και να τους λέτε εδώ υπάρχει Ταβουλάρης και οι άλλοι οι οποίοι είναι Βενιζελόπληκτοι να λένε ότι το φάντασμα του Βενιζέλου είναι πάνω από όλα και όλο αυτό να δημιουργεί μία κατάσταση, με την οποία δηλητηριάζετε ακόμα περισσότερο.

Δημιουργείτε ιστορίες, δηλητηριάζετε την κοινωνία με ένα λαϊκισμό, ο οποίος, στην παρούσα φάση, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος. Δεν μπορείτε, κυρία Κωνσταντοπούλου, Αρχηγό παράταξης εδώ μέσα, να τον παρουσιάζετε κάθε φορά με τον ίδιο τρόπο. Μπορώ να καταλάβω ότι είσαστε Βενιζελόπληκτη για χίλιους δύο λόγους, που έρχονται από το παρελθόν και πηγαίνουν στο μέλλον, αλλά δεν μπορείτε εσαεί να δηλητηριάζετε αυτήν εδώ την Αίθουσα και πολύ περισσότερο την κοινωνία που μας ακούει.

Πρόταση για ακατάσχετο του ποσού μισθοδοσίας των εργαζομένων στον τραπεζικό λογαριασμό των εργοδοτών

«Ο Έλληνας νομοθέτης, στην παρούσα φάση της πολύ δύσκολης κρίσης που περνάμε, έχει κατοχυρώσει ότι είναι ακατάσχετος ο λογαριασμός μισθοδοσίας του εργαζομένου και ο λογαριασμός σύνταξης του συνταξιούχου. Αυτό παραμένει κενό περιεχομένου όσο ο άλλος λογαριασμός είναι άδειος, καθώς, πλέον, όλες οι μισθοδοσίες γίνονται μέσω τραπέζης,. Τι εννοώ; Εννοώ ότι πρέπει να ορίσει ο Έλληνας νομοθέτης ποιο ποσό προστατεύεται υπέρ του εργαζομένου στο λογαριασμό που τηρεί κάθε εργοδοτική εταιρεία ή κάθε εργοδότης, προκειμένου να έχει λειτουργικό περιεχόμενο και πραγματικό αντίκρισμα στη ζωή του κάθε πολίτη το ακατάσχετο του λογαριασμού μισθοδοσίας που έχει σε κάθε τράπεζα. Άλλως όταν είναι κενός – επειδή μπαίνουν μέσα οι τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία ή η εφορία κατευθείαν και εισπράττουν τα χρήματα - δεν μένει τίποτα για να μεταφερθεί στον κατά τ’ άλλα ακατάσχετο μέχρι σήμερα λογαριασμό μισθοδοσίας του εργαζομένου.

Λέω, λοιπόν, ότι πρέπει εδώ να συζητήσουμε σοβαρά, με αφορμή το Νεώριο και να δούμε πώς μπορούμε να προστατεύσουμε αποκλειστικά το ποσό εκείνο που αφορά στη μισθοδοσία των υπαλλήλων ή του υπαλλήλου μιας εταιρείας, μικρομεσαίας ή μεγάλης, ούτως ώστε τελικά ο πολίτης-εργαζόμενος να μην είναι πέμπτος ή έκτος στη σειρά, αλλά να είναι πρώτος και να μπορεί να λαμβάνει κάθε φορά το αποτέλεσμα της δουλειάς του, δηλαδή το μισθό του.»