ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΔΑΣ: Ευρωεκλογές: Τα σύστημα έδειξε τα δόντια του, γεμάτα τερηδόνα!

  

Του Δημήτρη Μάρδα

Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ

Οι ευρωεκλογές τέλειωσαν και όλοι δείχνουν ευχαριστημένοι, αφού βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο παρά μισοάδειο, όπως πράγματι είναι.

Ο κυβερνητικός σχηματισμός σώθηκε, χάρη στην ηθική συμπαράσταση των πιστωτών, που σιώπησαν παραμονές εκλογών, μην ενοχλώντας την κυβέρνηση με την επιβολή δυσάρεστων μέτρων οικονομικής υφής. Από την άλλη, οι εκβιασμοί του αντιπροέδρου της κυβέρνησης του κου Βενιζέλου, ίσως έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο σωτήριο ποσοστό της ΕΛΙΑΣ. Έτσι η ΝΔ με την ΕΛΙΑ μαζί συγκεντρώνουν ένα ποσοστό γύρω στο 30% των ψήφων, που θεωρείται γι’ αυτούς ικανοποιητικό!

Αν λάβουμε υπόψη ότι η εκτίμηση του ποσοστού της ΕΛΙΑΣ προ των εκλογών ανερχόταν στο 4-6%, με το 8% ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μάλλον άνοιξε σαμπάνια! Το  ποσοστό βέβαια του 12% του ΠΑΣΟΚ των προηγουμένων εθνικών εκλογών θάφτηκε φυσικά στη μνήμη των ηγετών, και όχι μόνο, της ΕΛΙΑΣ!

Οι εταίροι της συγκυβέρνησης φαίνεται ότι επιβιώνουν λοιπόν. Αν δεν αποφασίσουν όμως να κάνουν τα αυτονόητα, ο χρόνος διάρκειας της ζωής τους μοιάζει να είναι πια ιδιαίτερα βραχύς. Αυτό απαιτεί φυσικά σύγκρουση με το κατεστημένο της χώρας, ή διαφορετικά με την οικονομική ελίτ, που θεωρεί ως αιτία των κακών του τόπου  ο Γερμανός υπουργός ο κος Σόιμπλε.

Έως ότου όμως η κυβέρνηση αποφασίζει να αγγίξει το λαθρεμπόριο καυσίμων, τις προμήθειες υγείας, το παρεμπόριο, να πάψει να χαρίζει πρόστιμα 800 εκ. ευρώ σε κυρίαρχους παίχτες του κυκλώματος των καυσίμων και γενικά έως ότου εκλογικεύσει τη συμπεριφορά της, η αίσθηση  ύπαρξης διαφόρων μορφών διαπλοκής ανάμεσα στον πολιτικό και οικονομικό κόσμο θα αιωρείται στον αέρα.

Κυβερνητικοί κύκλοι, υποστηρίζουν ότι «έλαβαν το μήνυμα από τις ευρωεκλογές και ότι πρέπει να επιταχύνουν το βηματισμό τους!!!» Πόσες φορές έχουμε ξανακούσει την ίδια ακριβώς φράση; Και γιατί τελικά αυτό το μήνυμα διαγράφεται ταχύτατα από τα μυαλά των κυβερνώντων αμέσως μετά τις εκάστοτε εκλογές ή κάποια κοινωνική έκρηξη;

Μήπως είναι αθεράπευτα πια φαύλο το πολιτικό μας σύστημα και δεν μπορεί να απαλλαγεί από τον κακό του εαυτό; Μήπως οι ανεκδιήγητες παλινωδίες της λίστας Λαγκάρντ φωτογραφίζουν αυτό το προφίλ της φθοράς του, που συχνά γαρνίρεται από στοιχεία διαφθοράς;  

          Ως προς το ΣΥΡΙΖΑ, το 27% οτιδήποτε άλλο παρά ικανοποιητικό είναι, σύμφωνα με πολλούς, που δεν κρύβουν την απογοήτευσή τους. Παρόλα αυτά, στην περίπτωση εθνικών εκλογών, το 23% της ΝΔ, καθώς θα έδινε το προβάδισμα των εδρών στη Βουλή στο ΣΥΡΙΖΑ, δικαιολογεί τον ενθουσιασμό κάποιων άλλων, όπως και την προσφυγή στις κάλπες. Οι πιο συγκρατημένοι θεωρούν το 27% ως ένα καλό σημείο εκκίνησης.

Ο λόγος της μη ανόδου της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πια ευρύτατα γνωστός: Ο δυϊσμός που προβάλλει προβληματίζει σοβαρά τους ψηφοφόρους. Δεν είναι δυνατόν λόγου χάρη, η οικονομική πολιτική του κόμματος να κινείται ανάμεσα στα δυο άκρα που ορίζουν από τη μια πλευρά η επιστροφή της χώρας στη δραχμή και από την άλλη, η παραμονή της στο ευρώ. Και έπονται άλλα τόσα, που οδηγούν στη μείωση της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων.

Η Χρυσή Αυγή πανηγυρίζει, γιατί άγγιξε το 10%(!!!). Γιατί όμως θεωρείται νίκη το συγκεκριμένο ποσοστό, όταν οι ινστρούχτορες του κόμματος  στόχευαν στο16-18%; Από την άλλη βλέποντας τα ποσοστά των αδελφών κομμάτων της Γαλλίας. Φιλανδίας κ.ά, η ΧΑ φαίνεται να παίζει μάλλον το ρόλο του φτωχού συγγενή. Παρόλα αυτά θεωρεί νίκη τη στασιμότητά της!.

          Οι ΑΝΕΛ, όπως και η ΔΗΜΑΡ κατέρρευσαν, εξέλιξη που δείχνει ότι οι πολιτικές τους θέσεις υπερκαλύπτονται από άλλους χώρους.

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ άγγιξε το ποσοστό του 6%. Αν παρουσίαζε μια ισορροπία ανάμεσα στην ομάδα των καλλιτεχνών, ζωγράφων, σκιτσογράφων, συγγραφέων κ.λπ και σε μια άλλη, όπου θα κυριαρχούσαν άνθρωποι με επισταμένη γνώση των πεζών θεμάτων της οικονομίας, της ανεργίας και της αγοράς, τότε θα μπορούσε να «κτυπήσει» υψηλότερα ποσοστά.

Η κυβέρνηση επιβίωσε, παρά τη δειλία που δείχνει σε πολλά θέματα και  την ατολμία της να ξεφύγει από τη γάγγραινα ενός πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, που με τη σειρά του δεν επιτρέπει την άνθιση ενός κράτους Δικαίου, ελάχιστα διεφθαρμένου και το οποίο ζέχνει μόλις ανοίξει το στόμα του.