ΘΟΥΛΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ.

  ΠΑΣΧΑ του 2014, εποχή της κρίσης.

Ο Χριστός βάδισε και πάλι στο Γολγοθά του Μαρτυρίου, αλλά και της Ανάστασης. Ο σταυρός στον οποίο κρέμεται το σώμα του γυμνό, γεμάτο πληγές, έβγαλε στο φως τη βία και την αδικία της εποχής εκείνης, αλλά ταυτόχρονα μας έδωσε και την εικόνα του δικού μας κόσμου.

Η ανθρωπότητα σήμερα τραβά το δικό της Γολγοθά.

Με οδύνες και πάθος. Με αγωνία και απόγνωση. Χωρίς ελπίδα. Το μεγαλύτερο ίσως πάθος του βιολογικού και ιστορικού της χρόνου.

Και όλοι, ανάλογα με τον βαθμό και την ποιότητα της εσωτερικής μας προαίρεσης , βιώσαμε την ψυχολογία του πιστού της Μεγάλης Εβδομάδας, προσμένοντας την Ανάσταση. Δηλαδή μια κοινωνία χωρίς φόβους, με ελευθερία, ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, που η ευτυχία του ενός είναι προϋπόθεση για την ευτυχία του άλλου.

Γιατί η Ανάσταση είναι ουσιαστικά μια αναμόχλευση της προσωπικής μας ιστορίας. Γιατί το θρησκευτικό συναίσθημα  των Αγίων αυτών Ημερών συνδυάζεται τέλεια με τη ρεαλιστική και ιστορική απεικόνιση της εποχής μας. Γιατί σήμερα η καθημερινή μας ζωή είναι ένα συνεχές “πάθος», μια “σταύρωση”, ένας ατέλειωτος “Γολγοθάς”.

   ΠΑΣΧΑ του 2014, εποχή της κρίσης.

Δε χρειάζεται να ψάξεις και πολύ, προκειμένου να αποδείξεις τον εκφυλισμό και τη διαφθορά του κόσμου μας. Να δείξεις και να καταδείξεις την ανθρώπινη δυστυχία. Δε χρειάζεται  να ξεφυλλίσεις τις εφημερίδες περασμένων ημερομηνιών, για να βγάλεις στην φόρα την παταγώδη αποτυχία πάντων και πασών… Αρκούν τα τρέχοντα. Αρκούν της ημέρας τα εφήμερα.

Ο τζόγος της πλήρους εμπορευματοποίησης κάθε γωνίας της γης, η ανασφάλεια που παράγει το άγχος, που όλο και περισσότερο κάθε μέρα εντείνεται, η καταναλωτική βουλιμία και η αδηφαγία αγαθών και ονείρων είναι ένα παιχνίδι στην αλλοτριωμένη ζωή του ανθρώπου, όπου η φιλοδοξία είναι μια αυταπάτη και η ουτοπία όχι ένα ξέφωτο απόλυτης ελευθερίας, αλλά ένας τόπος απόλυτης κυριαρχίας του ανθρώπου.

Δε λέω τα ακατανόητα, ότι ζούμε το τέλος των ιδεολογιών και της ιστορίας. Αλλά ότι οι ιδεολογίες και η ιστορία κινούνται προς αντίστροφη κατεύθυνση. Με κύρια χαρακτηριστικά τον κλονισμό της πίστης στον Ορθό Λόγο και την επέλαση ενός αγνωστικιστικού σκοταδιστικού μεσαίωνα. Μαγείες, δεισιδαιμονίες, αποκρυφισμός, εγκληματικότητα, ναρκωτικά, σκάνδαλα, εκμετάλλευση, σωβινισμός, ρατσισμός, φασισμός, νεοναζισμός…, με τα οποία ο άνθρωπος επιζητεί την ευτυχία του.

 Ένας αχρείος ατομικός ευδαιμονισμός και εκχυδαϊσμός, ο ατομικισμός, η εσωστρέφεια που οδηγούν στο ‘’HOMO HOMINIS LUPUS EST’’.

   ΠΑΣΧΑ του 2014, εποχή της κρίσης.

Στο κατώφλι του 21^ου αιώνα και “ακροβατεί η ζωή στην κόψη της χαράς και του θανάτου”, όπως λέει ο ποιητής.

Η ανθρωπότητα πληρώνει…

Πληρώνει την ανάπτυξη που σκοτώνει τη ζωή, προσφέροντας κάθε είδους τίμημα στους ισχυρούς του πλανήτη, τους πιο στυγνούς θηρευτές του συμφέροντος.

Πληρώνει τα ιδεολογικά ξεστρατίσματα, που χαντάκωσαν την ελπίδα της επανάστασης και γέννησαν Τσαουσέσκου.

Πληρώνει τους Μεφιστοφελήδες και τους Ιάγους.

Η ανθρωπότητα πληρώνει ακριβά, θέλει δε θέλει, στα κατοχυρωμένα συμφέροντα του ασύδοτου κέρδους και της εκμετάλλευσης, της ανισότητας και της υποκρισίας.

 Η τραγικότητα της σημερινής πραγματικότητας είναι χωρίς προηγούμενο. Και ο απολογισμός ανατριχιαστικός. Κι όλα αυτά μέσα σε έναν κόσμο που ανέχεται:

- τη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων, που δεν έχουν πόσιμο νερό, στοιχειώδη τροφή, κάποιους πόρους εργασίας, κατοικία, φάρμακα, περίθαλψη,

- την πιο χυδαία και κυνική έκφραση δουλεμπορίου στην Ασία ή στην Λατινική Αμερική, όπου πάμπτωχες οικογένειες γεννάνε παιδιά ώστε να πουληθούν και να θανατωθούν για την εξαγωγή κάποιων βιολογικών οργάνων. Μια πραγματικότητα που τη βιώνουν περίπου ως μια φυσική κατάσταση,

- εκατομμύρια παιδιά στη Ρουάντα, το Ζαΐρ, στη Μανίλα, στον κόσμο… άλλα να πεθαίνουν καθημερινά από πείνα και δυστυχία και άλλοι να πουλάνε το κορμί τους στους πλούσιους πορνοτουρίστες της Δύσης για λίγα δολλάρια,

- την άλλη όψη του δυτικού πολιτισμού και το κεφαλαιοκρατικό σύστημα αξιών του, που λεηλατεί και καταβροχθίζει ό,τι έχει απομείνει από το ρημαγμένο τοπίο της αποικιοκρατίας. Μια βαρβαρότητα που προχωρά πλέον και στις φωτεινές περιοχές του πλανήτη,

- τη φανερή και απροκάλυπτη διακίνηση ναρκωτικών, τις πατροκτονίες, τους τεμαχισμούς πτωμάτων, τους βιασμούς, τις κλοπές, την τρομοκρατία, το ρατσισμό,

- τη μετατροπή των κυβερνήσεων σε διαχειριστικούς μηχανισμούς και τη μετατροπή της ιστορίας σε άχρηστο διακοσμητικό, με συλλεκτική μονάχα αξία.

Είναι ο κόσμος που αποκαλύπτει, εν τέλει, πως και ο ίδιος ο Τζώρτζ Όργουελ, ο συγκλονιστικός κατήγορος του ολοκληρωτισμού, υπήρξε καταδότης.

Είναι ο κόσμος που δημιουργεί γιγάντιες επιχειρήσεις με τη συγχώνευση μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, εξαλείφοντας όλες τις ψευδαισθήσεις για το “ποιός κυβερνάει αυτόν τον κόσμο;”

   ΠΑΣΧΑ του 2014, εποχή της κρίσης.

Εκατομμύρια απορημένα μάτια στις εκκλησιές όλου του κόσμου αναζήτησαν τα αποτελέσματα της Θυσίας του Κυρίου. Αναρωτήθηκαν που χάθηκε η αγάπη, που σβήστηκε αυτή η προσφορά των Αγίων Ημερών του Πάσχα, που γιόρτασαν τούτες τις μέρες.

 Όλοι εμείς, που κάπου εκεί σε μια εκκλησιά ανυψώσαμε τις καρδιές μας, όχι στο Θεάνθρωπο με την καθολική του σύλληψη, αλλά στον προσωποποιημένο Χριστό, νιώσαμε ζωντανή την ΕΛΠΙΔΑ!

Φτάνει να κοιτάξουμε πάλι στον ΆΝΘΡΩΠΟ._