Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018

Ένα ποίημα από την Κατερίνα Νίκα Μάνου αφιερωμένο στους Λιτοχωρινούς Ν. Βλαχόπουλο και Μ. Κωφό που με τη συμβολή τους βυθίστηκε στις 18 Οκτωβρίου 1912 από το Ν. Βότση η ναυαρχίδα του τουρκικού στόλου "Φετχί Μπουλέντ" στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.





Τορπίλες χθες και σήμερα!

1ος Βαλκανικός πόλεμος! Το '12 στα μάτια μας προβάλλει
και στο πεδίο της μάχης να, η Ελλάδα πάλι
μαζί με τη Σερβία, το Μαυροβούνι, τη Βουλγαρία
να συμμαχούν μαζί ενάντια στην Τουρκία.
Είναι πια τώρα αποδυναμωμένη
των Οθωμανών η Αυτοκρατορία και καταρρέει.
Και να, ένα χτύπημα ακόμη δυνατό
δέχεται αυτή από γενναίο στρατιωτικό,
τον Βότση που έγραψε δική του ιστορία
κι έγινε θρύλος κι ύμνος στη Μακεδονία!
18 του Οκτώβρη αγιασμό ο Βότσης κάνει
στον Άγιο Θεόδωρο, στης Γρίτσας το λιμάνι
και ύστερα πρωί πρωί σαλπάρει
και στο Ελευθεροχώρι αγκυροβολάει.
Κι όταν σκοτάδι πιάσει, για Θεσσαλονίκη
βάζει την πλώρη κι είναι βέβαιος για τη νίκη!
Μαζί του είναι δύο ναυτικοί
Κωφός, Βλαχόπουλος, κι οι δυο Λιτοχωρινοί.
Γνωρίζουν σπιθαμή προς σπιθαμή
το κάθε πέρασμα και του είναι βοηθοί.
Στις έντεκα το βράδυ να, τολμάει
και το Φετχί Μπουλέντ με τις τορπίλες το χτυπάει.
Πέτυχε ο στόχος και βυθίζεται όλο
και πανικός πιάνει τον Τούρκικο τον Στόλο.
Φωνές, αλαλαγμοί, κρότοι και ήχοι
πίσω του ο Βότσης φεύγοντας αφήνει! 
Μα πώς κατάφερε και έριξε βαθιά
τον στόχο που φυλάσσονταν καλά;
Πώς βύθισε στη μέση στο λιμάνι
το εβδομήντα μέτρων Τούρκικο καράβι;
Στη λογική η πράξη δεν χωράει
μα η καρδιά κάποιες φορές μιλάει.
Τότε σελίδες γράφονται ιστορίας
και μνήμης ένδοξης και ηρωισμού κι ανδρείας!
Πού είναι σήμερα αυτά τα παλικάρια 
που ορμούν στη μάχη σαν ατρόμητα λιοντάρια;
Μήπως πια τώρα στέρεψε η πατρίδα
και βολοδέρνει δίχως φως, δίχως ελπίδα;
Μήπως πια έχει χάσει την πορεία
αποκομμένη απ' τη δική της ιστορία;
Καιρός να μάθουμε ποιοι είμαστε, πού πάμε
τι αρνηθήκαμε, γιατί κατρακυλάμε.
Μόνο έτσι η πατρίδα μας θα ζήσει
όταν το μέλλον της στο παρελθόν θα χτίσει.
Όταν θα μάθει να ακούει προσεχτικά
φωνές ηρώων που ηχούν απ' τα παλιά
και της ανοίγουν δρόμο να βαδίσει
κι ολόρθη να σταθεί, να μην λυγίσει!


Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.