Φουρτούνα...
Άδεια η γέφυρα
όπως και οι ψυχές μας, κοιταζόμαστε...μείναμε μόνοι...
Αναρωτιόμαστε,
γιατί μας άφησες Καπετάνιε;
Τρεις μέρες, μια
αιωνιότητα.
Έσβησε το πλωριό
φως από τον πόνο και την θλίψη.
Χάσαμε τον δρόμο,
μα το καράβι πρέπει να ξαναβρεί την ρώτα του...
Να φτάσει στο λιμάνι.
Δίνουμε όρκο
τιμής. Με μια φωνή ξαναμπαρκάρουμε.
Είσαι εδώ.
Η παρακαταθήκη σου
γραμμένη στο ημερολόγιο του πλοίου.
Βαριά μα συνάμα
ρομαντική-ονειροπόλα να μας οδηγεί πάντα στο λιμάνι
ενωμένους
δυνατούς.
Αντίο σύντροφε
κομμάτι της ψυχής μας.
Καλό ταξίδι
Καπετάνιε μας.
Δυστυχώς αυτό το
μαύρο πέλαγος πρέπει να το κροσάρεις μόνος σου,
μέχρι να βρεις το
φάρο της γαλήνης.....
[opb][op6]
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.