ΟΤΑΝ ΣΕ ΟΥΡΙΟ ΑΝΕΜΟ ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ…ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΛΙΤΟΧΩΡΟ Γράφει ο Σαββίδης Παναγιώτης

Εκεί που σε πιάνει απαισιοδοξία, σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να έχουν ταχτοποιηθεί και να θέλουν κάποιοι να σε πείσουν για αυτό, αλλά αυτό να είναι ασυνάρτητο με την ψυχοσύνθεση και την καθημερινή ύπαρξη σου, έρχεται κάτι σαν όαση στην έρημο της κουρασμένης επαναλαμβανόμενης μιζέριας , που σου δίνει ελπίδα και ακόμα παραπάνω.

Μόνο έτσι μπορώ να αντιληφθώ, αυτή την όλο καρδιά και ψυχή θεατρική ομάδα με την επωνυμία << ΑΤΑΚΑ >> στο Λιτόχωρο, που ξέφυγαν από στεγανά και τετριμμένα της θεατρικής τέχνης και απέδειξαν ότι το εμείς είναι δύναμη και μπορούμε.

Ένας ενιαίος ζωντανός οργανισμός η θεατρική αμάδα << ΑΤΑΚΑ >>, που με έναν μαγικό τρόπο, με την σπίθα των ματιών τους, εξήγαγαν έναν καταπληκτικό συγχρονισμό θεατρικής τέχνης , που το πάθος και το μεράκι δημιούργησε ένα αποτέλεσμα, που και ο πιο κακοπροαίρετος έφυγε ευχαριστημένος από εκεί και σίγουρα με άλλη ψυχολογία για τους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε, παρακολουθώντας το θεατρικό έργο << ΛΙΤΟΧΩΡΟ ΣΕ ΚΡΙΣΗ >> που παρουσίασε ο << Σύλλογος Γυναικών Λιτοχώρου >>.

Μια ομάδα ανθρώπων από το Λιτόχωρο, που σύνθεσε γενιές και ηλικίες, που πριν δεν ξαναεπιχείρησαν κάτι ανάλογο, να παίξουν σε κάποιο θεατρικό σανίδι, τόλμησε και κέρδισε.

Αν και κατά την άποψη μου η ομάδα ήδη είχε κερδίσει, από την στιγμή που αποφάσισε και ξεκινήσει αυτό το ταξίδι, για της ώρες που δαπάνησε και ήξερε ότι έτσι πρώτα ανακούφιζαν την ψυχή και το πνεύμα τους. Και αυτή κατά την ταπεινή μου και υποκειμενική άποψη, ήταν η συνταγή μιας κατά ομολογούμενης από όλους που παρακολούθησαν στο Λιτόχωρο την Παρασκευή 12 Μαΐου και το Σάββατο 13 Μαΐου την θεατρική παράσταση, << ΛΙΤΟΧΩΡΟ ΣΕ ΚΡΙΣΗ >>, που τίμησε με την παρουσία και την μαζικότητα του στις παραστάσεις, ο λαός του Λιτοχώρου και όχι μόνο.

Οι εναλλαγές των συναισθημάτων αλληλοδιαδέχονταν με ένα έξυπνο και ιδιαίτερο χιουμοριστικό τρόπο στο έργο, που είχε αναφορά στην εποχή της οικονομικής κρίσης του συστήματος στο Λιτόχωρο.

Η θεατρική ομάδα << ΑΤΑΚΑ >> κατάφερε να βάλει το κοινό, να βρει σε πολλές περιπτώσεις τον εαυτό του μέσα από τα γεγονότα που διαδραματιζόταν στο έργο και παράλληλα να δώσει το δικό του μήνυμα, ότι η παραίτηση και η υποχώρηση σε μια εποχή κατακρήμνισης δικαιωμάτων και εκπτώσεων αξιών και ιδανικών δεν αποτελεί την λύση – διέξοδο, αλλά το αντίθετο, ο αγώνας μπορεί να βγάλει από το τέλμα μια κοινωνία, τον λαό, την νεολαία, που πρέπει να παλέψει παραμερίζοντας τον φόβο, τολμώντας να διεκδικήσει το δίκιο του.

Οι πρωταγωνιστές του έργου, μαθητές λυκείου, εργαζόμενοι, μητέρες, άνεργοι, όλοι από το Λιτόχωρο που πριν δεν είχαν καμιά άλλη εμπειρία η κάποιοι ίσως σχετική εμπειρία, στο να στήσουν και να παίξουν ρόλους σε ένα θεατρικό έργο, κατάφεραν μέσα από την ερασιτεχνική τους ενασχόληση και περισσοτέρων αυτών για πρώτη φορά να καταπλήξουν.

Και δεν μιλάω για τεχνικές που έτσι και αλλιώς προσωπικά είμαι αδαείς σε πολλά, σε σχέση με την θεατρική τέχνη και τον θεατρικό λόγο, αλλά σε έκαναν να διαισθανθείς, ότι το πάθος και το μεράκι αυτών των ανθρώπων τους έκανε τόσο μεγάλους πάνω στην σκηνή, σαν να παρακολουθούσες κάποιους σπουδαίους επαγγελματίες της θεατρικής τέχνης και του θεατρικού λόγου.

Δυνατοί και έξυπνοι διάλογοι που η ντοπιολαλιά είχε την τιμητική της και σύνδεε το χθες με το σήμερα, αποτυπώνοντας εύστοχα το κοινωνικό φορτίο εποχών, που πολλές φορές όσο και να άλλαζαν οι μορφές στο διάβα των χρόνων, το αποτέλεσμα έμενε αναλλοίωτο.

Η αγωνία για το μεροκάματο, η εξασφάλιση μιας σταθερής και σίγουρης ζωής, η λαϊκή προοπτική για ένα χαρούμενο και ευτυχισμένο μέλλον, με ειρήνη και χαρά και τότε και τώρα διακυβεύονται από αυτούς που αντιμετωπίζουν τους λαούς σαν δούλους, σαν αναλώσιμους.

Η θεατρική ομάδα << ΑΤΑΚΑ >> μέσα από το έργο που παρουσίασαν, έπιασαν το νήμα του παρελθόντος, για να το συνδέσουν με το σήμερα και να έρθουν στην σημερινή πραγματικότητα για να πουν, ότι οι τύχες του λαού βρίσκεται στα δικά του χέρια και γονυπετείς ποτέ κανείς δεν κέρδισε. Η ρεμούλα, ο ατομικισμός, το ρουσφέτι , αποτελούν άχρηστες αξίες που αλλοτριώνουν τον άνθρωπο που μπαίνει εμπόδιο στην κοινωνική πρόοδο και εξέλιξη.

Δυνατά και τα μηνύματα αλληλεγγύης, σε μια εποχή που προσπαθούν κάποιοι μέσα από τον φόβο για το άγνωστο, την αμάθεια κα χειρότερα την ημιμάθεια, να εγείρουν τα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά του ανθρώπου για να στρέφεται ο ένας αδύναμος στον άλλον αδύναμο, που σε κάποιες περιπτώσεις είναι ο ξένος αυτός, ο πρόσφυγας.

Φεύγοντας σαν θεατής του έργου που παρουσίασε η θεατρική ομάδα Λιτοχώρου << ΑΤΑΚΑ >>, ένοιωσα καλύτερος σαν άνθρωπος, ποιος σίγουρος και βέβαιος για το αύριο και θέλω να ευχαριστήσω για αυτό την ομάδα και όλους τους συντελεστές της παράστασης.

Από τους χορογράφους, στιχουργούς, αυτούς που επιμεληθήκαν σκηνικά, γραφιστικά, φωτιστικά, ήχος, μακιγιέρ, φυσικά τους ηθοποιούς, τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη του έργου, που απέδειξαν η θέληση, η δύναμη της συλλογικότητας, είναι αυτή που καθορίζει την θετική έκβαση πραγμάτων για τον άνθρωπο, αρκεί να ξεφύγει από την μονομέρεια, την μιζέρια, την παθητικότατα, από της παγίδες της σύγχρονης ζωής και να δράσει, τότε θα νικήσει.

Γιατί η ομάδα << ΑΤΑΚΑ >> από το Λιτόχωρου είναι ήδη νικητές και το απέδειξαν αυτό προσμένοντας την νέα τους δουλειά και να αποτελέσουν οι ίδιοι παράδειγμα για νέους ανθρώπους και όχι μόνο, να βγουν από τα σπίτια τους, να απεγκλωβιστούν από τα στεγανά της αστικής καθημερινότητας, της επαναλαμβανομένης μιζέριας, να επιχειρήσουν δημιουργικά , να δράσουν.

Να επιχειρήσουν για αυτούς, για την ζωή, για το μέλλον αυτού του τόπου, που έχει ανάγκη την λαϊκή χαρά, τα χαμογέλα, την αισιοδοξία, για την προκοπή και προοπτική.

Η θεατρική ομάδα Λιτοχώρου << ΑΤΑΚΑ >> τόλμησε και είμαι σίγουρος το ταξίδι αυτό θα έχει συνέχεια και θα είναι συναρπαστικό. [opb][op9]