Ομιλία Ανδρέα Σπυρόπουλου στην 6η Σύνοδο της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ.

Ομιλία στην 6η Σύνοδο της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ

Η κυβέρνηση βαδίζει χωρίς σχέδιο, χωρίς πυξίδα, χωρίς καμία προοπτική για την χώρα. Επιλέγει για μία ακόμη φορά να βρίσκεται σε μια αέναη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, χωρίς να διαφαίνεται πότε θα είναι το τέλος αυτού του δρόμου.

 Όλοι, όμως, έχουμε στο μυαλό μας ότι στο τέλος θα ψηφίσουν νέα δυσβάστακτα μέτρα. (όπως Αύγουστο 15’ και Σεπτέμβριο 16’ )

Τα χειρότερα όμως είναι μπροστά μας. Η επικοινωνιακή διαχείριση δεν μπορεί να κρύψει τις τεράστιες αυξήσεις σε φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές, τα μεγάλα ποσοστά ανεργία και την παράλυση του κοινωνικού κράτους.

Το αποκαρδιωτικό, όμως, είναι η εικόνα παραίτησης, από οποιαδήποτε προσπάθεια, ανάκαμψης όλου του παραγωγικού κομματιού της ελληνικής οικονομίας.

Η κρίση έρχεται να αναδείξει με τον πιο έντονο τρόπο το χάσμα γενεών που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία. Η νέα γενιά έρχεται αντιμέτωπη με την ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και τις ελάχιστες ευκαιρίες. Ο νέος Γολγοθάς είναι πλέον οι δυσβάστακτες ασφαλιστικές εισφορές, ώστε να δίνονται συντάξεις και να καλύπτονται οι τρύπες στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η νέα παραγωγική τάξη πληρώνει τις αμαρτίες και τα λάθη του παρελθόντος.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν έρχεται η προοδευτική παράταξη να τοποθετηθεί:

• Θέλουμε να απευθυνθούμε κατ’ αρχήν σε αυτή τη γενιά;;; Την γενιά των 25-40 ετών.
• Την πιο μορφωμένη γενιά, αλλά με τις λιγότερες ευκαιρίες;;;
• Ακόμη και αν σήμερα δεν μας ακούν, θέλουμε να επενδύσουμε στο μέλλον του τόπου;;;

Και αυτό θέλω να το συνδυάσω και με ένα πολιτικά επίκαιρο θέμα που είναι το επίδομα που δόθηκε στους συνταξιούχους. Σημειώνοντας, αρχικά, ότι καλά κάναμε και το ψηφίσαμε για να μην δώσουμε το άλλοθι στον Τσίπρα να λαϊκίζει, και να το παίζει κοινωνικά ευαίσθητος, ενώ ο ίδιος είχε κόψει τις συντάξεις 3 μήνες πριν.

Έπρεπε να πούμε, όμως, ότι δεν είναι προοδευτικό αυτό το μέτρο, δεν εκφράζει τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, όπως δεν ήταν και αυτό που δώσαμε εμείς ως κυβέρνηση με τη ΝΔ στους ένστολους.

Πολύ περισσότερο, όταν βλέπουμε ότι έχει καταρρεύσει το κοινωνικό κράτος και έχουμε τεράστια ανεργία.

1. Έπρεπε να δοθεί σε προνοιακές δομές της υγείας-παιδείας. Αυτές είναι οι δομές κοινωνικής πολιτικής που οφείλει να προστατέψει η σοσιαλδημοκρατία σε μία Ευρώπη άκρατου νεοφιλελευθερισμού που μόνο στόχο έχει τη διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας.
2. Και δεύτερον, σε συγκεκριμένες δράσεις για την καταπολέμηση της ανεργίας. Γι’ αυτούς που δεν έχουν ούτε ένα ευρώ εισόδημα και δεν βλέπουν καμία προοπτική.

Είναι μια στρατηγική επιλογή που θεωρώ ότι πρέπει να κάνουμε σήμερα.

Και το ζήτημα αυτό έρχεται να συνδεθεί με ένα εθνικό θέμα το οποίο δεν αναδεικνύεται στο δημόσιο διάλογο. Το μείζον πρόβλημα της υπογεννητικότητας, το οποίο αποτελεί βόμβα στα θεμέλια του δημοσιονομικού γενικότερα όσο και του ασφαλιστικού και εργασιακού ειδικότερα.  

Η Ελλάδα χάνει ανθρώπινο κεφάλαιο. Γι’ αυτό είναι άμεση ανάγκη να ανοίξει, επιτέλους ο διάλογος για τα κίνητρα που πρέπει να δοθούν στους νέους να επιστρέψουν, να ζήσουν, να εργαστούν και να κάνουν οικογένεια στην Ελλάδα.

Προς την κατεύθυνση αυτή θέτω προς συζήτηση κάποιες προτάσεις που θεωρώ ότι μπορούν να τοποθετηθούν σε ένα συνολικό πλαίσιο από την παράταξη πάνω στο ζήτημα αυτό. Είναι πράγματα που διαπιστώνω καθημερινά μέσα από το ελεύθερο επάγγελμα και από συζητήσεις με φίλους και συναδέλφους:

• Η μείωση φορολογίας εισοδήματος για όλους του ελευθέρους επαγγελματίες κάτω των 35 ετών από το 26% στο 13%
• Η απαλλαγή των επιχειρήσεων (εταιρικών και ατομικών) από τον ΦΠΑ για τζίρο μικρότερο των 40.000 ευρώ
• Η έκπτωση φόρου στα φυσικά πρόσωπα (νέα ζευγάρια) από 1%-3% για κάθε παιδί ανάλογα με τα εισοδηματικά τους κριτήρια
• Η έκπτωση των ασφαλιστικών εισφορών των υπαρχόντων εταιριών όσο αυξάνεται ο αριθμός των εργαζομένων

ΟΧΙ παραμύθια, ΟΧΙ μεγάλα λόγια και ψέματα όπως ο Τσίπρας. Ορθολογισμός και ειλικρίνεια.

Τα πρωτογενή πλεονάσματα μπορούν να πάνε σε τέτοιες δράσεις.

Η στρατηγική απόφαση της παράταξης να επενδύσει στη νέα γενιά δεν γίνεται ούτε με μερικές selfie ούτε με μερικά όμορφα πρόσωπα. Γίνεται με στοιχειοθετημένες προτάσεις, με όραμα και με ανθρώπους ικανούς και με γνώσεις που θα τις επικοινωνήσουν.

Εδώ λοιπόν έρχομαι και στα ζητήματα του ΠΑΣΟΚ και της παράταξης γενικότερα.

Κάθε προσπάθεια επανένωσης της παράταξης είναι σημαντική και προσθέτει στον κοινό μας στόχο. Γι’ αυτό και η προσχώρηση του ΚΙΔΗΣΟ στη Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι προς τη θετική κατευθύνση.

Η πορεία της επανένωσης της παράταξης μάς πρέπει να έχει και συνέχεια φέρνοντας κοντά κόμματα, κινήσεις  αλλά και απλό κόσμο. Με στόχο πάντα το συνέδριο της Παράταξης που πρώτοι είπαμε στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 2015.

Εδώ όμως τίθενται κάποια ζητήματα:

1. Ο κόσμος της παράταξης εκτός από την επανένωση των κομματιών ζητάει και κάτι ακόμη και μάλιστα με πιο επιτακτικό τρόπο. Την ανανέωση σε πρόσωπα και ιδέες. Γι αυτό κάθε στέλεχος που βρίσκεται εδώ σήμερα ή έρχεται στην παράταξη, κρίνεται για την ηθική του, την προσφορά του όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά και την θετική ή αρνητική ανταπόκριση της κοινωνίας προς αυτό.

Όπως κρίνεται και η παράταξη από την κοινωνία για τις επιλογές της στο δίλλημα που νομίζω ότι μας έχει θέσει.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ-ΟΡΑΜΑ-ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ή ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΗ-ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ-ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ.

2. Υπάρχει όμως και ένα ηθικό ζήτημα απέναντι στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έμειναν εδώ στα δύσκολα. Λόγω του αποτελέσματος του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου 15’ βρισκόμαστε εδώ σήμερα και συζητάμε για το μέλλον.

Δε μπορεί να υπάρχει η αίσθηση ότι αυτοί που τράβηξαν το κουπί τότε, σήμερα βρίσκονται στο περιθώριο. Ούτε να νιώθουν μέλη μίας συνιστώσας χωρίς ρόλο.

Και ρωτώ:

---Υπάρχει αξιοποίηση των μελών της ΚΠΕ στη συνολική προσπάθεια;

---Υπάρχει σχεδιασμός από το Γραφείο τύπου για να βγαίνουν στα ΜΜΕ;

---Υπάρχει συμμετοχή στα Περιφερειακά-Νομαρχιακά όργανα της Συμπαράταξής;

Και στα 3 ερωτήματα η απάντηση είναι ΟΧΙ.

Η ΚΠΕ έχει περιθωριοποιηθεί και μόνο προεκλογικά θα μας ζητηθεί να συμμετέχουμε στο όνομα της παραταξιακής συνείδησης…

Η γεωμετρική άνοδος της παράταξης δε θα έρθει από τις μεταγραφές οπορτουνιστών που μόνο στόχο έχουν, είναι να πάρουν την έδρα με άλλο κόμμα κάθε φορά.

Αλλά με αυτά τα στελέχη που φέρνουν επιτυχίες σε επιμελητήρια και κοινωνικά συνδικάτα. Επιτυχίες για τις οποίες πανηγυρίζουμε ξεχνώντας όμως τους πρωταγωνιστές τους που στη πλειοψηφία έμειναν και στην παράταξη στα δύσκολα όταν όλοι μας λοιδορούσαν.

Στην πολιτική υπάρχει και η ηθική διάσταση των πραγμάτων πέρα από τις διευθετήσεις και τις ψήφους. Πόσο μάλλον σε μια εποχή που ο κόσμος απαξιώνει τα κόμματα και τους πολιτικούς.

Κάποιοι (σε πείσμα πολλών) θα συνεχίζουμε να βάζουμε την ΗΘΙΚΗ ως απαραίτητο κριτήριο, ώστε η παράταξη να αποκτήσει εκ νέου πρωταγωνιστικό ρόλο.

Τέλος θέλω να αναφερθώ και στο συνέδριο που πρέπει να γίνει ώστε να ομογενοποιηθεί και να επανιδρυθεί η παράταξη.

• Άμεση δημιουργία της επιτροπής που θα μας φέρει αναλυτικά τον οδικό χάρτη προς το συνέδριο
• Πρέπει να είμαστε καθαροί ότι πάμε σε ένα ανοιχτό συνέδριο στο οποίο η βάση της παράταξης θα αποφασίσει ποιοί θα συμμετάσχουν χωρίς ποσοστώσεις χωρίς προϋποθέσεις. Όλους μας θα μας κρίνει η βάση.
• Πρέπει να είμαστε καθαροί ότι πάμε σε ένα συνέδριο που θα τα συζητήσουμε όλα χωρίς προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα.