ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΙΧΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ.

Αναζητώντας ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα καταλήξαμε στον φαύλο κύκλο της υπερφορολόγησης.

     

Η φορολογική δικαιοσύνη αποτελεί ζητούμενο από συστάσεως του σύγχρονου ελληνικού κράτους (Αρθρ. 4 &5 του συντάγματος) .

Χρόνια τώρα στα προγράμματα όλων των πολιτικών κομμάτων στις πρώτες προτάσεις και δεσμεύσεις ήταν το δίκαιο ,σταθερό και απλό φορολογικό σύστημα .

Καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα όχι μόνο δεν έφτασε στον στόχο αλλά ούτε καν τον πλησίασε. Αυτό  όμως που γίνεται εδώ και ενάμιση χρόνο δεν έχει προηγούμενο  στη χώρα μας . Αυτοί οι απίθανοι χειρισμοί στο υπουργείο οικονομικών, εντελώς ερασιτεχνικοί  και επικίνδυνοι για την πραγματική οικονομία έχουν εξαντλήσει την φοροδοτική ικανότητα  της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών .

Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί επικίνδυνα και όλοι παρακολουθούμε άφωνοι  τις καθημερινές εμπνεύσεις  ανθρώπων που σίγουρα δεν έχουν ασχοληθεί ποτέ με την  πραγματική οικονομία. 

Η υπερφορολόγηση  των  ίδιων πάντα  πολιτών (μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικροϊδιοκτήτες, μικροεπαγγελματίες) που το υπουργείο οικονομικών έχει στοχοποιήσει,  έχει οδηγήσει σε έναν φαύλο κύκλο υπερφορολόγησης .

To αποτέλεσμα είναι το κράτος να εισπράττει λιγότερα από όσα υπολογίζει, το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν  να μειώνεται ,το χρέος σε σχέση με το Α.Ε.Π. να αυξάνεται και να επιβάλλονται και πάλι νέοι φόροι.

 Το τελευταίο όμως διάστημα οι αποφάσεις τους έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αυστηρότητας ,με τα εξουθενωτικά πρόστιμα, με μοναδικό σκοπό να καλύπτονται οι εισπρακτικοί στόχοι. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα στην πραγματική οικονομία αρκεί πρόσκαιρα να καλυφθούν οι στόχοι . Δεν τους ενδιαφέρει αν η άδικη φορολόγηση ωθήσει τους περισσότερους  πολίτες στη φοροδιαφυγή αρκεί να έρθουν έσοδα. Δεν τους ενδιαφέρει αν οι επιχειρήσεις αποφασίσουν να μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό, στερώντας  θέσεις εργασίας από την Ελλάδα . Βρισκόμαστε στο μέσο μια δίνης που σαρώνει όλη τη κοινωνία, αλλά προκαλεί ανεπανόρθωτες καταστροφές κυρίως στους οικονομικά ασθενέστερους. Η ζήτηση  έχει μειωθεί ,η ρευστότητα στην αγορά λιγοστή ,ο τζίρος έχει πέσει κατακόρυφα οι αξίες από τα ακίνητα έχουν μειωθεί κατά 50% τα ενοίκια επίσης και όμως η υπερφορολόγηση  δεν λέει να σταματήσει. 

Το μέλλον φαντάζει φρικτό. Κανένας δεν θα μπορεί κάποια στιγμή να ανταπεξέλθει στις φορολογικές του υποχρεώσεις . Ούτε καν  η μεσαία τάξη, που έχει  ήδη δώσει ότι της είχε  απομείνει.

Σίγουρα λοιπόν  δεν πρόκειται να εγκαθιδρυθεί φορολογική δικαιοσύνη  με  την υπερφορολόγηση  των  ίδιων πάντα φορολογουμένων  με τα μειωμένα εισοδήματα τους κατά τουλάχιστον 40%. Πόσα απλά οικονομικά χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος ώστε να διαπιστώσει ,ότι δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν δεκαπλάσιοι φόροι με τόσο δραματικά μειωμένα εισοδήματα από μια χώρα που έχει ενάμιση εκατομμύριο ανέργους.

Αν λοιπόν το πρωτογενές πλεόνασμα δημιουργήθηκε με την υπερφορολόγηση , τις περικοπές δημοσίων δαπανών και τον αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή  σε μια στάσιμη οικονομία μόνο διάρκεια δεν μπορεί να έχει.

  Η συνεxής καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θα μπορούσε να μετριάσει   τον άδικο χαρακτήρα της υπερφορολόγησης. Μπορεί δε  μαζί με άλλους μηχανισμούς να την εξαλείψει.

Άρα ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα  που να ανταποκρίνεται στην φοροδοτική ικανότητα κάθε πολίτη είναι αναγκαίο όσο ποτέ.

                                                                                          Μίχου Μαρία

                                                                                         π.Βουλευτής Πιερίας