Ως αντιπρόεδρος της άτυχης κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου είχα ασχοληθεί με ένα θέμα που εκείνη την εποχή φάνταζε ανεπίκαιρο, δηλαδή την προσέλκυση ξένων ιδιωτικών επενδύσεων. Με τους εκλεκτούς συνεργάτες μου – νέα παιδιά στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας τους, με εξαιρετικές ικανότητες και σύγχρονη αντίληψη για το κράτος και τη λειτουργία του – κολυμπούσαμε ενάντια στο ρεύμα.
Το κύριο θέμα της εποχής ήταν η εδραίωση και η ενίσχυση περιοριστικών πολιτικών. Τα μνημόνια ήταν στη μόδα. Ακόμη περισσότερο δημοφιλείς ήταν οι άναρχες κραυγές πατριδοκαπηλικού και αναρχολαϊκίστικου περιεχομένου υπέρ της άρνησης κάθε διαπραγμάτευσης, της εξόδου από τη νομισματική ένωση και της επανόδου στη δραχμή.
Είχαμε τότε οργανώσει τρία ημερήσια σεμινάρια με σκοπό τη γνωριμία και την επαφή ελληνικών επιχειρήσεων και επενδυτικών φορέων από το Κουβέιτ, το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Το Κουβέιτ δεν προσήλθε γιατί μπήκε τότε, μετά τις εκλογές, που μέχρι και σήμερα δεν έχουν πλήρως αναγνωριστεί, σε περίοδο εσωτερικής αναταραχής και βίαιης καταστολής. Τα άλλα δύο σεμινάρια έγιναν και σημείωσαν λαμπρή επιτυχία.
Θυμάμαι μια συζήτηση που έκανα τότε με τον νεαρό υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που ήταν και ο διάδοχος στον θρόνο του Αμπου Ντάμπι. Ηταν ένας πολύ νέος και εξαιρετικά καλλιεργημένος άνθρωπος και κάτω από την κελεμπία του έκρυβε μια απέραντη γνώση της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής οικονομίας. Οταν όλα τελείωσαν, καθήσαμε μαζί σε μια βεράντα του ξενοδοχείου στο Λαγονήσι και κοιτώντας την υπέροχη θέα ανταλλάξαμε μερικές προσωπικές σκέψεις.
«Ξέρεις» μου είπε «καλά είναι αυτά που κάνετε για να εξισορροπήσετε και την παγκόσμια προπαγάνδα που κάνει εναντίον σας το lobby της δραχμής. Αλλά για να επενδύσουμε και να υπάρξει μια στροφή οικονομικής ανάκαμψης χρειάζονται τρία πράγματα:
- Τάξη και ασφάλεια. Κανείς δεν θα επενδύσει σε μια χώρα που σπαράσσεται από πυρπολήσεις κτιρίων, αναρχικές, βίαιες, διαδηλώσεις, επιθέσεις εναντίον της αστυνομίας, δολοφονίες δημοσίων προσώπων και επιχειρηματιών. Η αλητεία και η αναρχία που κάθε μέρα μπορεί να δει κανείς στο Internet διώχνουν μακριά και τους πιο ριψοκίνδυνους επενδυτές.
- Κανείς δεν επενδύει για να ταλαιπωρηθεί από ανίκανους και διεφθαρμένους πολιτικούς και δημοσίους υπαλλήλους. Εδώ μερικές φορές έχει κανείς την εντύπωση ότι, εκτός από τις μαφίες, ομάδες παραφρόνων σαδιστών ελέγχουν τις πύλες της χώρας.
- Αμα υπάρξουν και μόνο άμα υπάρξουν και διασφαλιστούν οι δύο πρώτες προϋποθέσεις, τότε καλό θα ήταν να προκύπτει και ένα κέρδος λίγο μεγαλύτερο από το 10% μετά τη φορολογία».
Ηταν πολύ λογικά τα επιχειρήματά του και εξαιρετικά δύσκολο να τα αντικρούσω. Με άλλα λόγια, μου είπε ότι «εμείς ήρθαμε με έξοδά μας να συμμετάσχουμε γιατί σας αγαπούμε και είναι ωραία η χώρα σας, αλλά επενδύσεις μην περιμένετε».
Εκτοτε βέβαια έχει κάτι γίνει ως προς τις προϋποθέσεις αυτές και λόγω της κυβερνητικής δράσης και λόγω του ότι οι παλιές και σημερινές προσπάθειες των κυβερνήσεων του μνημονίου έχουν δώσει καρπούς. Η κατάσταση παραμένει όπως ήταν παλιά από την άποψη της δημιουργίας πρόσθετης ρευστότητας στην οικονομία. Περιθώρια αποταμίευσης τα μικρά και τα μεσαία εισοδήματα δεν έχουν. Για να μην πούμε ότι δανειζόμενοι και αναβάλλοντας τη πληρωμή του ενός ή του άλλου διαρκούς αγαθού, στην πραγματικότητα προεξοφλούμε το μέλλον. Ούτε όμως οι ιθαγενείς επιχειρήσεις ή τα μονοπώλια που υπάρχουν μόνο στη φαντασία των κουκουέδων και λοιπών μαρξιστών έχουν ρευστότητα ικανή να διευκολύνει τα πράγματα. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς αυτό αν δεν είναι εντελώς κακοήθης ή αθεράπευτα ηλίθιος. Σε μια οικονομία όπου ανακεφαλοποιούνται οι τράπεζες, χρηματοδότηση μόνο κατ’ εξαίρεση και ευκαιριακά μπορεί να υπάρξει.
Ξένες θεσμικές δημόσιου χαρακτήρα επενδύσεις δεν πρέπει να περιμένουμε από όλους αυτούς που έχουν δώσει ήδη τον οβολόν τους στα διάφορα συστήματα ενίσχυσης που εξελίσσονται στα πλαίσια των διαδοχικών μνημονίων.
Μένει λοιπόν η ιδιωτική επένδυση. Αυτήν επιδιώκουν – και καλά κάνουν – η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός στη μακρινή Κίνα. Αυτήν πρέπει να αναζητήσουν όσοι έχουν ιδέες και θέλουν να τις θέσουν σε εφαρμογή. Και ταύτα πράττοντες ας μη λησμονούμε τις τρεις προϋποθέσεις του νεαρού αλλά θυμόσοφου και έμπειρου πρίγκιπα από τα Εμιράτα. Είχε δίκιο!
Πηγή: ΤΟΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.