ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ athinorama.gr ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΙΤΟΧΩΡΙΤΗ ΣΕΦ ΑΝΔΡΕΑ ΓΑΒΡΗ
Πέντε βραβευμένοι σεφ μάς δίνουν παραδοσιακές λαμπριάτικες συνταγές και μας ξεναγούν στα έθιμα και τις γεύσεις του τόπου τους. Ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης στη Σαντορίνη, ο Γιώργος Λεβέντης στην Κρήτη, ο Δημήτρης Μαυρίκος στη Ρόδο, ο Νίκος Κοντοσώρος στο Ξινό Νερό της Φλώρινας και ο Ανδρέας Γάβρης στο Λιτόχωρο της Πιερίας.
Ο σεφ Γιώργος Λεβέντης
Εάν έπρεπε κάθε χώρα να απεικονιστεί σε ένα πιάτο με γεύσεις, εκείνο της Ελλάδας θα ήταν το πιο ποικιλόμορφο. Αρώματα από μυρωδικά και βοτάνια θα μπερδεύονταν με εκείνα των άγριων χόρτων, που θα γυάλιζαν κάτω από τη λάμψη μοσχοβολιστού ελαιόλαδου. Πολύχρωμα λαχανικά και φρέσκα ζαρζαβατικά θα έφτιαχναν μια παλέτα χρωμάτων που θα συμπληρωνόταν από όλων των λογιών τα νοστιμότερα οστρακοειδή, ψαρικά και εκλεκτά κρέατα. Και πραγματικά, χρειάζονται βιβλία ολόκληρα και έρευνα χρόνων για να απεικονιστεί η γευστική ταυτότητα μιας χώρας με τόση παράδοση και τόσες τοπικές ιδιαιτερότητες.
Όταν μπαίνεις μέσα στον κόσμο της μαγειρικής και της γευστικής παράδοσης μιας περιοχής είναι σαν να ανακαλύπτεις ξανά ένα σύμπαν ολόκληρο, μια και οι τοπικές κουζίνες βασίζονται στα υλικά που παράγει κάθε τόπος και στην εποχικότητά τους. Αλλά δεν μαθαίνεις μόνο για γεύσεις. Ανακαλύπτοντας τα υλικά και τις συνήθειες, μαθαίνεις για το κλίμα, τη γεωλογία, τον τρόπο ζωής, τα ήθη και τα έθιμα. Γνωρίζεις τις κοινωνικές τάξεις που υπήρχαν στην περιοχή, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο κάθε πιρουνιά ακόμη και κομμάτια από την ιστορία φέρνει στο μυαλό. Στην Ελλάδα υπάρχουν πλήθος συνταγών που δύσκολα μπορεί να ενταχθούν στα πλαίσια συνόρων. Όντας στο σταυροδρόμι που συνδέει την Ευρώπη με την Ασία και την Αφρική, αλλά και με μια ιστορία γεμάτη κατακτήσεις και κατακτητές, οι επιρροές είναι πολλές και εμφανείς σε κάθε τόπο.
Εμείς, ενόψει του Πάσχα αλλά και της απονομής βραβείων ελληνικής κουζίνας στο πλαίσιο του θεσμού των «Χρυσών Σκούφων», κάναμε μια ανασκόπηση στην Ελλάδα και εντοπίσαμε βραβευμένους σεφ από τη νησιωτική και ηπειρωτική χώρα με σκοπό να μας μυήσουν στο «τοπικό» Πάσχα των περιοχών τους. Μιλήσαμε με όλους, μάθαμε τις τοπικές παραδοσιακές πασχαλινές συνταγές τού τόπου τους, αλλά και με ποιο τρόπο γιορτάζουν εκεί τη Λαμπρή. Και, τελικά, εντυπωσιαστήκαμε όταν συνειδητοποιήσαμε ότι σε πολλά μέρη της Ελλάδας το σουβλιστό αρνί δεν υπάρχει στην παράδοση, ενώ τα παραδοσιακά τοπικά πιάτα θα τα ζήλευαν σε δημιουργικότητα σπουδαίοι σεφ. Και κάτι ακόμη: Μέσα από αυτό ρεπορτάζ είχα την ευκαιρία να σκεφτώ πέρα από τις συνταγές και να κατανοήσω τους λόγους ύπαρξής τους... φέρνοντας στο μυαλό τα λόγια του Απίκιου «…Η αρχιτεκτονική του σκότους μάς προτείνει παστό, ενώ η αισθητική της φωτεινότητας, λιαστό» .
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.