Η μαθήτρια της Α΄Λυκείου του ΓΕΛ Λιτοχώρου Τουλουπάκη Ευαγγελία βραβεύτηκε με το 1ο βραβείο διηγήματος, στον 2ο παμπιερικό μαθητικό λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Πιερίας με θέμα τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου στον άνθρωπο και τη φύση με το διήγημα «Η τελευταία Άνοιξη».
Το δάσος της Μηλιάς παρέμεινε κοινοτικό μετά από μακροχρόνιους αγώνες των Μηλιωτών ενάντια σε προσπάθειες να ενταχθεί ως στοιχείο στην Κρατική οντότητα.
Η ταύτιση των κατοίκων με το βουνό της περιοχής και το δάσος είναι βιωματική. Μετά την ένταξη των χωριών μας στις νέες ενότητες, περιήλθε στον Δήμο Κατερίνης και έγινε περιουσιακό στοιχείο του νέου Δήμου.
Φαίνεται οι νέοι Δημοτικοί Άρχοντες δεν συνειδητοποίησαν ότι αυτό το περιουσιακό στοιχείο για τους κατοίκους της Μηλιάς έχει μια άλλη αξία, συναισθηματική και ιστορική και ότι πρέπει η διαχείριση του να είναι πιο προσεκτική, να σέβεται τη βούληση των πραγματικών ιδιοκτητών, τους οποίους ουδέποτε αφουγκράστηκε.
Στο δάσος αυτό – και με αυτό- μεγάλωσαν γενιές και οικογένειες υλοτόμων και κυρατζήδων, κτηνοτρόφων και τσοπαναραίων. Στο δάσος αυτό περπάτησαν, ονειρεύτηκαν, ψυχαγωγήθηκαν και έζησαν δεκάδες άνθρωποι.
Οι Μηλιώτες έθαψαν του νεκρούς ήρωες τους σε πολλές φάσεις της μακραίωνης και πολύπαθης ιστορίας τους.
Η Μηλιά, το ιστορικό αυτό κεφαλοχώρι κάηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς – κατακτητές και οι κάτοικοί του σκορπίστηκαν. Στη συνέχεια το δάσος ξαναένωσε τους κατοίκους, τους κράτησε όρθιους και ανασυγκρότησαν πάλι τα τρία χωριά τους.
Η ιστορία του δάσους, η ομορφιά του, η μαγεία του, οι μύθοι του και τα απαράμιλλο περιβάλλον είναι η ζωή αυτών των ανθρώπων.
Το δάσος της Μηλιάς δεν επλήγη από πυρκαγιές γιατί το προστάτευαν οι κάτοικοί του.
Και τώρα ήρθαν κάποιοι να το βιάσουν, να το καταστρέψουν χωρίς να υπολογίζουν τη θέληση των κατοίκων. Μάλιστα την ώρα που τους υποδείχθηκε η μεταφορά της επένδυσης σε άλλη περιοχή, μη δασωμένη έκταση στο ίδιο μέρος, για να μην θεωρηθεί ότι οι κάτοικοι εμποδίζουν την επένδυση. Σ’ αυτήν την περιοχή οι δυνατότητες για παραγωγή ενέργειας είναι ίδιες. Όμως οι «επενδυτές» σ’ αυτή τη λύση θα επιβαρυνθούν με το κόστος του δικτύου μεταφοράς ενέργειας. Αυτή είναι η αλήθεια.
Τώρα προκλητικά μας μιλούν για ανάπτυξη, αλλά δεν μας λένε οι κύριοι της Περιφέρειας, γιατί επτά χρόνια τώρα, ενώ υπάρχει πίστωση 700.000 ευρώ για να γίνει ο δρόμος Καρυών – Μηλιάς δεν κάνουν τίποτα, αντίθετα κοροϊδεύουν προκλητικά τους κατοίκους.
Πως γίνεται να μας μιλούν για παραγωγή καθαρής μορφής ενέργεια και φιλικής προς το περιβάλλον ενώ παράλληλα καταστρέφουν το περιβάλλον.
Πως γίνεται να έχουν εγκαταλείψει τις προσπάθειες για τον άξονα 13, τον δρόμο που συνδέει την Κατερίνη με την Ελασσόνα.
Πως γίνεται τα χωριά μας να νιώθουν εγκαταλελειμμένα από τους άρχοντές τους.
Οι περισσότεροι από αυτούς που αποφασίζουν, υποκρίνονται, ενώ δεν μπήκαν στον κόπο να προγραμματίσουν μία επίσκεψή τους στο δάσος, για να αντιληφθούν τη ζημιά που προκαλούν.
Μοιραίοι και άβουλοι συστοιχίζονται πίσω από τα ιδιωτικά συμφέροντα, με επίκληση της ανάγκης για δήθεν ανάπτυξη. Οι διαδικασίες όμως τους προδίδουν και θα βρεθούν προ εκπλήξεων.
Έστω και την τελευταία στιγμή ας συνειδητοποιήσουν τη ζημιά που προκαλούν.
Ας σεβαστούν επιτέλους την ιστορία του δάσους, των κατοίκων και της ζωής τους.
