Ο ΣΥΡΙΖΑ και η χαμένη αριστεροσύνη της για «πρώτη φορά αριστεράς» Γράφει ο Προκόπης Κωφός

Η αποδοχή από τον ΣΥΡΙΖΑ της ευρωενωσιακής πολιτικής της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάκαμψης και η προώθηση αυτής της πολιτικής με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου αποτελεί ένα ισχυρό πλήγμα που κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον αυτών που υποτίθεται πως υπερασπίζεται ή που υποτίθεται πως θα υπερασπιστεί μετά τις εκλογές, των φτωχών και των μεσαίων στρωμάτων. Ο ισχυρισμός διαφόρων κύκλων του ΣΥΡΙΖΑ πως η ψήφιση του τρίτου μνημονίου από την  «για πρώτη φορά αριστερά» δεν αποδεικνύει την αποδοχή της προωθούμενης ευρωενωσιακής πολιτικής της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάκαμψης που πλήττει τους εργαζόμενους και τους μεσαίους, αλλά εκφράζει το ξεπέρασμα της «συνθηματολογικής κατάργησης των μνημονίων» και έναν νεοανακαλυφθέντα από το ΣΥΡΙΖΑ τρόπο υπεράσπισης των συμφερόντων των φτωχών και την μεσαίων στρωμάτων που ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες, είναι πρωτοφανής για το μέγεθος της αντιφατικότητάς του.

Ο Τσίπρας και οι περί αυτόν αυτοακυρώθηκαν πλήρως μεταλλασσόμενοι από αντιμνημονιακοί σε μνημονιακούς, δικαιώνοντας απόλυτα τους παραδοσιακούς μνημονιακούς του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας παίρνοντας τη θέση που αυτοί κατείχαν στην αποδοχή και στην προώθηση της ευρωενωσιακής πολιτικής των μνημονίων. Την κατάσταση της χώρας και τον κίνδυνο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας είχαν επικαλεστεί και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία για να φορτώσουν στους εργαζόμενους το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο, δηλαδή την προωθούμενη από την Ευρωπαϊκή Ένωση πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Τις ίδιες υποσχέσεις για τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και την ανόρθωση της οικονομίας της χώρας με τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις τους έδιναν και οι προηγούμενοι ψηφίζοντας τα μνημόνιά τους.

Ας θυμηθούμε δειγματοληπτικά την απάτη των «ισοδύναμων μέτρων» του Σαμαρά που την έχει υιοθετήσει τώρα πλήρως και ο ΣΥΡΙΖΑ και ας θυμηθούμε ακόμα και τις προϋποθέσεις για να γίνουν επενδύσεις για τις οποίες μας μιλούσαν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, την ανάγκη για ρευστότητα, την επάνοδο στις αγορές, την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, το σταθερό και ευνοϊκό οικονομικό και φορολογικό περιβάλλον και την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, που τις επαναλαμβάνουν τώρα μονότονα αυτούσιες ο Τσίπρας και τα υψηλόβαθμα και χαμηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, παραβλέποντας εντελώς αυτό που δεν πρέπει οπωσδήποτε να παραβλεφθεί, ιδιαίτερα από αυτούς που θέλουν να λέγονται αριστεροί, την οικονομική κρίση που είναι σε εξέλιξη και που είναι η αποκλειστική και μοναδική αιτία που δεν γίνονται ούτε πρόκειται να γίνουν ουσιαστικές παραγωγικές επενδύσεις.

Επενδύσεις σε ευρεία κλίμακα που θα επαναφέρουν τη χώρα σε μια βιώσιμη ανάπτυξη δεν γίνονται και ούτε πρόκειται να γίνουν στις συνθήκες της γενικευμένης, βαθιάς, παρατεταμένης και ατέρμονης κρίσης που είναι σε εξέλιξη, λόγω της ανυπέρβλητης δυσκολίας να πουληθεί όλη η παραγωγή και να προκύψουν κέρδη, τόσο απλά! Αξίζει να σημειωθεί πως όταν πωλούνται ήδη υπάρχουσες δημόσιες υπηρεσίες και δημόσιες παραγωγικές επιχειρήσεις και υποδομές που είναι βέβαιο πως μπορούν να προσφέρουν εγγυημένα κέρδη, ΔΕΗ, ΟΤΕ, λιμάνια, αεροδρόμια και λοιπά, τότε και άφθονη ρευστότητα υπάρχει και τα απαραίτητα κεφάλαια εμφανίζονται για να αγοραστούν οι επιχειρήσεις αυτές.

Όταν υπάρχουσες επιχειρήσεις που παράγουν, αναγκάζονται να περιορίσουν την παραγωγή γιατί δεν μπορούν να πουλήσουν και να εξασφαλίσουν κέρδη και προχωρούν σε απολύσεις ή ακόμα και κλείνουν ή φεύγουν από τη χώρα, δεν είναι ανοησία να υπόσχεσαι νέες επενδύσεις που θα γίνουν επειδή θα καταπολεμήσεις λέει τη γραφειοκρατία ή θα εξασφαλίσεις σταθερό φορολογικό περιβάλλον; Για πέταμα τα έχουν τα λεφτά τους αυτοί που θα κάνουν υποτίθεται τις επενδύσεις αυτές; Ανοησία είναι λοιπόν η υπόσχεση γι αυτές τις νέες επενδύσεις και όμως τη λένε! Τι έχουν να χάσουν; Πώς θα μας ξεγελάσουν; Πώς θα καταφέρουν να μας κάνουν να συνεχίσουμε να ελπίζουμε πως θα γίνουν επιτέλους επενδύσεις και θα σωθούμε;

Αυτά και άλλα παρόμοια των οποίων ουκ εστίν αριθμός, όλα όσα δηλαδή διακηρύττει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, επιβεβαιώνουν πλήρως την προσχώρηση και την ενσωμάτωσή του στην ευρωενωσιακή πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάκαμψης που φτωχοποιεί τους εργαζόμενους και τον τοποθετούν στην ίδια όχθη με τις αστικές δυνάμεις, με τα αστικά κόμματα, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, «Ποτάμι», «Ανεξάρτητοι Έλληνες» και «Χρυσή Αυγή», με τους «μνημονιακούς» και τους «αντιμνημονιακούς», με τους «δεξιούς» και τους «κεντρώους», με τους «εθνικιστές» και τους «εθνικόφρονες», υπέρ των αστικών-καπιταλιστικών συμφερόντων και εναντίον των συμφερόντων των εργαζομένων!

Όσο για τον Λαφαζάνη και τους περί αυτόν που προέκυψαν μέσα από το σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί επιμένουν σε μια αυτοακυρωμένη εκ των πραγμάτων αντιμνημονιακότητα αρνούμενοι να αποδεχθούν την πλήρως αποδεδειγμένη αλήθεια που απορρέει από την εφτάμηνη διακυβέρνηση της χώρας από την «για πρώτη φορά αριστερά» καθώς και από τα γεγονότα της συμφωνίας της 20^ης Φεβρουαρίου, των «σκληρών διαπραγματεύσεων» και της υπογραφής του τρίτου μνημονίου από τον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, πως εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και της πολιτικής της καπιταλιστικής ανάκαμψης η πολιτική των μνημονίων, της «λιτότητας», των «σκληρών μέτρων» και της φτωχοποίησης της κοινωνίας είναι μονόδρομος, γιατί υπαγορεύεται από την αποδεκτή όχι μόνο από τις μνημονιακές, αλλά και από τις αντιμνημονιακές δυνάμεις πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου και την υιοθέτηση της πολιτικής της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης που προωθείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η «αριστεροσύνη» του ΣΥΡΙΖΑ περιορίστηκε στον αριστερό αυτοπροσδιορισμό του και η υποτιθέμενη υπεράσπιση των φτωχών και των μεσαίων στρωμάτων που υπόσχεται για μετά τις εκλογές «τεκμηριώνεται» πλέον από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ αποκλειστικά και μόνο από τον αυτοπροσδιορισμό του ως αριστεράς και όχι φυσικά από την πολιτική που προωθεί, την ευρωενωσιακή πολιτική των μνημονίων για την οποία κονταροχτυπιέται με τη Νέα Δημοκρατία, ποιος θα την προωθήσει αποτελεσματικότερα, αυτός που λέει πως συμφωνεί ή αυτός που λέει πως διαφωνεί μαζί της! Η αριστεροσύνη του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μια κατά δήλωση αριστεροσύνη που είναι αδύνατο να τεκμηριωθεί σε πραγματικά δεδομένα, αντίθετα τα πραγματικά δεδομένα την αμφισβητούν ευθέως!

Προκόπης Κωφός