ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η Ελλάδα δεν μπορεί να αφεθεί στην τύχη της.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΤΩΡΑ

Η Ελλάδα δεν μπορεί να αφεθεί στην τύχη της.

Να μη μετατραπεί η οικονομική κρίση σε νέα εθνική τραγωδία.

Η χώρα περνά δύσκολες στιγμές και οι τελευταίες εξελίξεις χτυπούν το καμπανάκι ότι ελλοχεύει πάντοτε ένας μεγάλος κίνδυνος: Η οικονομική κρίση  και η αδυναμία άσκησης ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής να μετατραπεί σε κρίση εθνικής στρατηγικής.

Η Ελληνική κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχει και το ΠΑΣΟΚ, παρακολουθεί τις εξελίξεις αδρανής, τη στιγμή κατά την οποία έπρεπε να αναπτύξει τη μέγιστη δυνατή κινητικότητα για να διαφυλάξει, τα αδιαπραγμάτευτα.

Όλα έχουν συνωμοτήσει σε βάρος της χώρας και του Ελληνισμού.

Τα συμφέροντα των ισχυρών δυνάμεων συσπειρώνονται γύρω από την Τουρκία η οποία επιδεικνύει αποφασιστικότητα και στοχευμένη πολιτική και απειλούν να ανατρέψουν την γεωπολιτική ισορροπία και στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.

Η περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου όπου διακυβεύονται υψίστης σημασίας εθνικά συμφέροντα, από το κυπριακό ζήτημα μέχρι κυριαρχικά δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες, είναι μια από τις σημαντικότερες γεωπολιτικές περιοχές για τις οποίες ενδιαφέρεται ο διεθνής παράγων λόγω των αποθεμάτων υδρογονανθράκων που περικλείουν.

Ενώ το συμφέρον της χώρας είναι μια πολύπλευρη εξωτερική πολιτική σε έναν αναδυόμενο πολυπολικό κόσμο, οι πάγιες διεθνείς εξαρτήσεις της υπαγορεύουν μια μονοδιάστατη πολιτική προς τη δύση η οποία ευθύνεται εν πολλοίς και για τα σημερινά της προβλήματα. 

Αυτή η μονοδιάστατη και φοβική πολιτική συμπεριφορά, που επιδιώκει να είναι  αρεστή σε ευρωπαϊκές και υπερατλαντικές δυνάμεις, έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο τη δυνατότητα της χώρας να εκμεταλλευτεί ενεργειακά αποθέματα- τα οποία θα της παρείχαν μια ανάσα στο οικονομικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει-  και να κατοχυρώσει δικαιώματα που απορρέουν από  το Διεθνές Δίκαιο, όπως η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα  αλλάζοντας το πλαίσιο των συνομιλιών με την Άγκυρα με την ανακήρυξη της ΑΟΖ μετά  από διαβούλευση με ενδιαφερόμενα τρίτα κράτη, όπως έπραξε η Κύπρος.

Ανακήρυξη της ΑΟΖ και διεθνής ενεργοποίηση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών ώστε να υπάρξει η οριοθέτησή της με δεδομένο ότι και το Καστελόριζο διαθέτει τη δική του ΑΟΖ, πρέπει να αποτελέσει σταθερό και αποφασιστικό στόχο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Η κατάσταση στην περιοχή είναι ρευστή και οι εξελίξεις θα ευνοήσουν όποιον έχει διαμορφωμένη πολιτική και βούληση να την υλοποιήσει.

Είναι εγκληματική για τα εθνικά συμφέροντα η παροιμιώδης αδράνεια και απάθεια που επιδεικνύει και το Υπουργείο Εξωτερικών  και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Το μόνο που κάνουν είναι να παρακολουθούν τις εξελίξεις ως θεατές, τη στιγμή κατά την οποία η Τουρκία, αμφισβητεί και τα ελληνικά και τα κυπριακά δικαιώματα στην περιοχή.

Ένα νέο σχέδιο Ανάν προετοιμάζεται από τις δυνάμεις που δεν έπαψαν να συνωμοτούν σε βάρος της Μεγαλονήσου, τη στιγμή που και οι οικονομικές και οι γεωπολιτικές αλλά και οι εσωτερικές συνθήκες επιτρέπουν μια λύση σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων με την ανάδειξη στην κυπριακή προεδρία του πλέον συνεπούς υποστηρικτή του απορριφθέντος σχεδίου.

Η Ελλάδα, ήταν ουσιαστικά απούσα και από το κυπριακό δράμα των τελευταίων ημερών με αποτέλεσμα να παγιώνεται μια αποξένωση του κυπριακού από τον ελλαδικό ελληνισμό, κάτι που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από ένα πατριωτικό κίνημα, όπως το ΠΑΣΟΚ. 

Την ίδια στιγμή η Τουρκία, κλείνει ένα ένα τα ανοικτά μέτωπά της στην περιοχή- έστω και προσωρινά - και επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στην προσπάθειά της να καταστεί ενεργειακό κέντρο, ισχυροποιώντας την οικονομία της με τα ανοίγματα που κάνει προς όλες τις κατευθύνσεις και διαμορφώνοντας, εν πολλοίς,  τους όρους του γεωπολιτικού παιχνιδιού. Στην επιδίωξή της αυτή, η Τουρκία διευκολύνεται, και από την ανάγκη του Ισραήλ να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις στη Συρία και το Ιράν και από την αδυναμία των ΗΠΑ να συνεχίσουν να έχουν ισχυρή παρουσία στην περιοχή.

Παραδοσιακές ανταγωνιστικές  δυνάμεις της Τουρκίας  στην περιοχή, όπως η Ρωσία αλλά και η Αίγυπτος, αναγνωρίζουν το δυναμισμό της και σιγά σιγά, τις αμφισβητήσεις της σε περιοχές που το διεθνές δίκαιο κατοχυρώνει τα ελληνικά συμφέροντα.

Οι προκλητικές δηλώσεις Νταβούτογλου, είναι ενδεικτικές της κρατούσας λογικής στην πολιτική ηγεσία της γείτονος χώρας. Το κυπριακό πρέπει να επανατοποθετηθεί ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής και η επιδιωκόμενη λύση πρέπει να αποσκοπεί στο ενιαίο της κυπριακής δημοκρατίας ως χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα δικαιώματα των πολιτών της απορρέουν τόσο από αυτήν τη συμμετοχή  όσο  και το διεθνές πλαίσιο που επιβάλλουν τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.

Στη Θράκη, διαβρώνεται συστηματικά η μειονότητα και υπονομεύεται από την Τουρκία το ελληνικό κράτος σε βαθμό που έχει καταστεί άκρως επικίνδυνος. Δυστυχώς και εδώ οι κατά καιρούς  ελληνικές κυβερνήσεις είναι παρατηρητές των εξελίξεων. Το μόνο που κάνουν είναι να επικαλούνται αυτάρεσκα την ανύπαρκτη, ουσιαστικά, για τα εθνικά συμφέροντα πολιτική τους.

Το μέτωπο Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη, στο οποίο δοκιμάζεται εδώ και χρόνια ο ελληνισμός, πιέζεται αφόρητα και η κυβέρνηση αδυνατεί να το διαχειριστεί αποτελεσματικά, εγκαταλείποντας στην τύχη τους ακόμη και τις ένοπλες δυνάμεις.

Η ιστορία θα καταλογίσει ευθύνες αλλά το ζήτημα είναι να προλάβουμε ότι είναι δυνατόν να προληφθεί.

Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να διαμορφώσει όσο το δυνατόν συντομότερα εθνική πολιτική, έστω και σε περίοδο οικονομικής κρίσης. 

Διότι, η οικονομική κρίση δεν συνέπεσε τυχαία με την επιδείνωση των εθνικών προβλημάτων. Απειλεί να οδηγήσει σε περιορισμό ή ακόμη και σε σημαντική έκλειψη τον ελληνισμό από την περιοχή.

Η αποτροπή αυτού του στόχου πρέπει να είναι η βασική προτεραιότητα στην πολιτική μας.

Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να παρέμβει αποφασιστικά και να διεκδικήσει το σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας εντελώς διαφορετικής εξωτερικής πολιτικής. Οφείλει να αναδείξει σε όλη τους την έκταση τα θέματα αυτά.

Για το λόγο αυτό ζητούμε από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, την έκτακτη σύγκλιση της Κ.Π.Ε. με μοναδικό θέμα συζήτησης τις εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα και τη χάραξη μιας νέας εθνικής στρατηγικής.

Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αφήσουμε τη χώρα στην τύχη της.