Στην Πιερία ο Ευρωβουλευτής της Δημοκρατικής Συμμαχίας Θεόδωρος Σκυλακάκης

Θ. ΣΚΥΛΑΚΑΚΗΣ:

Τρόικα και συγκυβέρνηση δεν βοηθούν τη χώρα

Επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο του Μακρυγιάλου στη βόρεια Πιερία

Στον Εμπορικό Σύλλογο Κατερίνης

Στο Επιμελητήριο Πιερίας

Επισκέφθηκε την αρχαιολογική υπηρεσία στη βόρεια Πιερία, τα διοικητικά συμβούλια του Εμπορικού Συλλόγου Κατερίνης και του Επιμελητηριου Πιερίας, ενώ συναντήθηκε και με τους εκπροσώπους της Ένωσης Ξενοδοχων Πιερίας, της Ένωσης Ξενοδοχων Παραλιας, της Ένωσης Τουριστικών Πρακτόρων Πιερίας και Ενοικιαζόμενων Δωματίων.

Στον Εμπορικό Σύλλογο Κατερίνης

Ο ελληνικός λαός διακατέχεται δικαιολογημένα από αισθήματα οργής και αγανάκτησης. Η οργή όμως δεν είναι καλός σύμβουλος. Σπρώχνει μοιραία σε ακραίες αντιδράσεις κι αν στις επερχόμενες εκλογές συμβεί μια στροφή του εκλογικού σώματος προς τα κόμματα των άκρων (αν πιστέψουμε στις δημοσκοπήσεις κόμματα με ακραία ρητορική απειλούν να συγκεντρώσουν μεταξύ του 40% και του 45%), η χώρα θα οδηγηθεί με μαθηματική βεβαιότητα σε καταστροφικές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις.

Η Ελλάδα έχει ένα εκατομμύριο ανέργους, πρέπει να πάρει ακόμα δημοσιονομικά μέτρα ύψους άνω των 12 δισ. ευρώ και εξακολουθεί να έχει ένα τεράστιο (8% του ΑΕΠ) έλλειμμα στο εξωτερικό της ισοζύγιο. Το κράτος της χαρακτηρίζεται από μαζικά φαινόμενα διαφθοράς («μικρής» και «μεγάλης») και απίστευτης γραφειοκρατικής δυσλειτουργίας. Η χώρα έχει χάσει την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές μέχρι το τέλος της δεκαετίας και κρατιέται ζωντανή με ξένα χαμηλότοκα δάνεια που δίδονται με πολιτικούς όρους από τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη και χρήματα από τα κοινοτικά ταμεία. Μετά το PSI η Ελλάδα έχει πάψει να έχει σημασία για τις αγορές και για την ευρωπαϊκή σταθερότητα. Αν δεν τηρήσουμε τις δεσμεύεις μας θα μας εγκαταλείψουν. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα που θα συγκυβερνήσουν μετά τις επόμενες εκλογές (μόνα τους ή και με άλλα κόμματα), έχουν χάσει το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού τους κεφαλαίου λόγω των τεράστιων ευθυνών τους για όσα συνέβησαν τόσο τα τελευταία τριάντα, όσο και τα τελευταία δύο χρόνια. Βαδίζουν αναπόφευκτα προς πρόσθετη αποδυνάμωση. Αν στη θέση τους ενδυναμωθούν τα κόμματα των άκρων οι συνέπειες για τη χώρα θα είναι:

Σε οικονομικό επίπεδο

• Πλήρης σχεδόν αποχή των σοβαρών ξένων επενδυτών, οι οποίοι αν στα υπόλοιπα μειονεκτήματα μας δουν και την πολιτική αστάθεια και την ανάδειξη των ακραίων, δεν πρόκειται να βάλουν στην Ελλάδα ούτε ένα ευρώ. Οι άνεργοι θα παραμείνουν συνεπώς άνεργοι γιατί χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχουν δουλειές, ή θα βρουν δουλειά με εξευτελιστικά χαμηλότερους μισθούς (ακόμα και από αυτούς που επέβαλε η τρόικα) και σε δουλειές μικρής παραγωγικότητας.

• Σοβαρή αύξηση του κινδύνου η Ευρώπη να εγκαταλείψει την Ελλάδα, ως χώρα που δεν θέλει να τηρήσει τις συμφωνίες και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που ανέλαβε.

Σε κοινωνικό επίπεδο

Ένα εκρηκτικό κοινωνικό μίγμα, που συνεπάγεται η ενίσχυση της παρακρατικής ακροδεξιάς, της συνωμοσιολογικής δεξιάς και της αριστεράς της βίας και της ανομίας. Η άσκηση παράνομης βίας από παρακρατικές και αναρχοφασιστικές ομάδες της μιας ή της άλλης πλευράς, θα σπρώξει σε φαινόμενα βίαιης αντιπαράθεσης τόσο μεταξύ τους όσο και με τους παράνομους μετανάστες. Η αστυνομία δεν θα ξέρει ποιον να πρωτοκυνηγήσει, τους εγκληματίες ή τους παρακρατικούς. Η ανομία και η ανασφάλεια στη χώρα θα αυξηθούν εκθετικά. Σε συνδυασμό με την αύξηση της φτώχειας, την υποβάθμιση των κοινωνικών παροχών και την ριζοσπαστικοποίηση των ανέργων, που θα μετατραπούν στο σύνολό τους σχεδόν σε μακροχρόνια άνεργους, θα δημιουργηθεί ένα εκρηκτικό κοινωνικό κλίμα.

Σε πολιτικό επίπεδο

Η πλήρης επικράτηση του λαϊκισμού (ο οποίος μας έφερε άλλωστε εδώ), θα σπρώξει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στο δρόμο του γρήγορου ψέματος και της ευκολόπιοτης ανοησίας. Εξαίρεση όσοι θα βρίσκονται στην κυβέρνηση, οι οποίοι αναγκαστικά θα ασκούν την ίδια πολιτική και θα εξουθενώνονται πολιτικά μετά μερικούς μήνες άσκησης εξουσίας. Οι σοβαροί άνθρωποι θα έχουν όλο και πιο περιορισμένα κίνητρα ή ευκαιρίες ενασχόλησης με τα κοινά.

Τελικά γλυτώσαμε (για την ώρα τουλάχιστον), από την οικονομική καταστροφή και θα πάμε από πολιτική καταστροφή; Απαντώ όχι. Οι συνειδητοί πολίτες και οι μεταρρυθμιστές πολιτικοί μπορούν και πρέπει να αντιδράσουν και να αποτρέψουν τα χειρότερα στην κρίσιμη αυτή συγκυρία; Οι πολίτες κατ’ αρχήν πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη λογική τους. Επαναλαμβάνω ο θυμός είναι κακός σύμβουλος. Σπανίως δεν μετανιώνουμε για όσα είπαμε θυμωμένοι και σχεδόν πάντα μετανιώνουμε για όσα πράξαμε θυμωμένοι. Ποτέ και πουθενά η πολιτική δεν προσφέρει ιδανικές λύσεις. Και όποιος πιστεύει στις ιδανικές λύσεις είναι αφελής. Το κλειδί είναι οι πολίτες να επιλέξουν τουλάχιστον το λιγότερο κακό, με βάση τα δικά τους κριτήρια και αφού προσεκτικά ακούσουν και ζυγίσουν τα πράγματα.

Όσο για τους πολιτικούς –αλλά και όσους δεν είχαν ως τώρα ασχοληθεί με την πολιτική και έλαβαν τη γενναία απόφαση τη δύσκολη αυτή στιγμή να ασχοληθούν με τα κοινά- κάποιοι βρίσκονται για την ώρα εγκλωβισμένοι στις επιλογές τους. Υπάρχουν όμως και άλλοι που μπορούν ακόμα να αλλάξουν πορεία. Γι αυτό και θέλω να απευθύνω σήμερα μια δημόσια έκκληση στις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, που δεν είναι παγιδευμένες στα δύο μεγαλύτερα κόμματα που μας οδήγησαν εδώ. Ο κίνδυνος πολιτικής επικράτησης των ακραίων πολιτικών δυνάμεων είναι υπαρκτός και σοβαρός. Τα δύο κόμματα που μας έφεραν εδώ δεν αποτελούν ούτε καν μεσοπρόθεσμα βιώσιμη εναλλακτική λύση. Είναι καθοριστικής σημασίας η συσπείρωση όλων των μεταρρυθμιστών σε ένα ενιαίο μέτωπο λογικής και υπευθυνότητας. Οι ατομικές διαδρομές και τα επί μέρους σφάλματά μας δεν έχουν σήμερα σημασία. Πρέπει όλοι να υπερβούμε τον εαυτό μας.Αν ο μεταρρυθμιστικός χώρος εμφανιστεί ενωμένος θα αποκτήσει καταλυτική δυναμική, που θα του δώσει τη δύναμη να αλλάξει την κατεύθυνση των πολιτικών εξελίξεων. Είναι η ώρα της ευθύνης και του πραγματικού πατριωτισμού.

Από την άλλη, το πάρτι των τελευταίων ημερών με τις πελατειακές τροπολογίες που υπηρετούν προεκλογικές σκοπιμότητες, δείχνει ότι οι ηγεσίες των δύο κομμάτων που συγκυβερνούν δεν ελέγχουν τα κόμματα τους και αυτό έχει κόστος, γιατί ακυρώνουν την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων και αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα».

Στο Επιμελητήριο Πιερίας

Aν κάποιος παρακολουθεί την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας σε αριθμούς και ακούει ταυτό­χρονα τις συζητήσεις στα περισσότερα ελληνικά μέσα ενη­μέρωσης σε σχέση με την συμπεριφορά της Ευρώπης έναντι της Ελλάδος, έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι η επιστημονική φαντασία τελικά δικαιώθηκε και έχουμε βρει τον τρόπο να επικοινωνούμε με ένα παράλληλο σύμπαν.

Γιατί είναι πολύ δύσκολο να συμβιώνουν στο ίδιο σύμπαν και οι αριθμοί που περιγράφουν τι πράγματι συμβαίνει και οι αστικοί μύθοι που έχουν πλέον επικρατήσει για τις αιτίες της πρωτοφανούς και καταστροφικής κρίσης που βιώνει η ελληνική κοινωνία.

Ας ξεκινήσουμε από τους δεύτερους. Σε μικρές και μεγάλες εφημερίδες στην Αθήνα διαβάζουμε ότι η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς ξένης κατοχής, σε πανελλαδικά κανάλια παίζονται επιθεωρήσεις που εμφανίζουν τους Γερμανούς ως ναζί που βασανίζουν σαδιστικά τον ελλη­νικό λαό, στις καθημερινές συζητήσεις η κυρίαρχη άποψη είναι ότι οι Ευρωπαίοι στύβουν την Ελλάδα και απομυζούν τον ελληνικό λαό, αριστεροδεξιοί «λαϊκοί ήρωες» κατηγορούν όσους συναινούν με το ευρωπαϊκό πακέτο» στήριξης ως ανθέλληνες, στον Τύπο γράφεται ότι για δά­νεια των 5 δίς ευρώ καλούμεθα να πληρώσουμε,λόγω υπέρογκων τοκοχρεολυσίων 50 δίς κ.λπ.

Μετά ανοίγεις τις βάσεις δεδομένων με τους πραγ­ματικούς αριθμούς (π.χ. η βάση δεδομένων του ΔΝΤ) και μεταβαίνεις σε έναν άλλο παράλληλο κόσμο. Ανα­καλύπτεις για παράδειγμα ότι ούτε το 2010, ούτε το 2011 πληρώσαμε, ούτε φέτος θα πληρώσουμε έστω και ένα ευρώ με δικά μας χρήματα για τους τόκους και τα χρεολύσια των δανείων μας. Όλα τα δάνεια τού ελληνικού κράτους πληρώθηκαν και θα πληρωθούν και φέ­τος με άλλα δάνεια που μάς έδωσαν οι Ευρωπαίοι. Τα τελευταία 32 χρόνια πληρώνουμε όλα τα χρεολύσια με νέα δανεικά και από τα 24 τελευταία χρόνια, τα μισά πληρώναμε και όλους τους τόκους με δανεικά (είχαμε δηλαδή πρωτογενές έλλειμμα).

Μήπως όμως ήταν οι τόκοι πού πληρώναμε τοκογλυφικοί; Η απάντηση δίδεται από το πραγματικό επιτόκιο του υφιστάμενου χρέους μας. Το 2011 πληρώσαμε τό­κους ύψους 16,4 δίς ευρώ με χρέος που ήταν στην αρχή του έτους 340 δίς ευρώ. Πραγματικό μέσο επιτόκιο δη­λαδή 4,8%. Καθόλου άσχημα για μια χώρα που για δώδε­κα από τα τελευταία εικοσιτέσσερα-χρόνια πλήρωνε όλους τους τόκους και τα χρεολύσια των δανείων της με νέα δανεικά και έχει να εμφανίσει πλεόνασμα σε προ­ϋπολογισμό από τη δεκαετία του '70. Με το επιτόκιο αυτό όμως, για να φτάσουν τα 5 δίς να γίνουν 50 δίς (ο αστικός μύθος της τοκογλυφίας στον όποιο αναφερθήκαμε στην αρχή) πρέπει να μην πληρώνεις με δικά σου χρήματα καθόλου τόκους και χρεολύσια και να αφήσεις το κεφάλαιο να ανατοκίζεται με νέα δανεικά για περισ­σότερα από πενήντα (!) χρόνια.

Στο παρόν πολιτικό κλίμα η συμβουλή που δέχεται ένα δημόσιο πρόσωπο που επιμένει να πολιτεύεται, είναι να μην μιλά ή πάντως να μην αναφέρεται στην πραγματικότη­τα εφόσον αυτό έρχεται σε προφανή αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα. Η συμβουλή αυτή ίσχυε βέβαια και τα προηγού­μενα τριάντα χρόνια και οι φωνές που επέμεναν να μιλούν για τη δημοσιονομική αμεριμνησία παρέμεναν μειοψηφικές και απομονωμένες.

Η πραγματικότητα είναι σήμερα ότι οι ιδιώτες πιστωτές παραιτούνται, οικειοθελώς ή υπό το κράτος της ανάγκης, από 107 δίς χρέος προς όφελος του Έλληνα φορολογού­μενου (το χρέος που διαγράφεται είναι ακόμα μεγαλύτερο εφόσον πρέπει να λάβουμε υπόψη και τα μικρότερα επιτόκια που θα έχει το νέο χρέος σε σύγκριση με αυτό που αντικαθιστά και το ελληνικό κράτος δανείζεται από το μη­χανισμό διάσωσης με μέσο επιτόκιο κοντά στο 3,6%, όταν οι Ιταλοί και οι Ισπανοί δανείζονται οι ίδιοι κοντά στο 6%. Δεν είμαστε συνεπώς θύματα ούτε τοκογλύφων ούτε ξέ­νης κατοχής. Είμαστε θύματα των επιλογών που έκαναν οι δημοκρατικά εκλεγμένες ελληνικές κυβερνήσεις επί μια ολόκληρη τριακονταετία. Ακόμα και τα όποια λάθη πολι­τικής μετά το μνημόνιο, που έκαναν την αναπόφευκτη συρρίκνωση βαθύτερη και πιο επώδυνη απ’ ότι ενδεχομέ­νως θα μπορούσε να είναι, οφείλονται ως επί το πλείστον στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και κατά μικρότερο μέρος στα σφάλματα πολιτικής της τρόικα ή της Ευρώπης. Και ασφαλώς τα όποια λάθη των εκτός Ελλάδος δεν δικαιολο­γούν την θεωρία περί τοκογλυφίας ή ξένης κατοχής.

Το κύριο πρόβλημα της χώρας δεν βρίσκεται στο πακέ­το διάσωσης, παρά τα σοβαρά μειονεκτήματά του (ιδίως την υπέρμετρη τιμωρία τού ιδιωτικού τομέα για να θιγούν κατά το δυνατόν λιγότερο οι κρατικοδίαιτοι στρατοί των δύο κομμάτων). Το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται στη νοοτροπία και συμπεριφορά του συστήματος ηγεσίας της χώρας: Πολιτικοί, ΜΜΕ, κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, ακαδημαϊκός κόσμος, συνδικάτα κ.λπ.

Και αυτό θα πρέπει να αλλάξουμε για να έχει η Ελλάδα μέλλον.

Με τους τουριστικούς φορείς 

Το κυρίαρχο ζήτημα που προέκυψε απο την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνάντηση που είχε ο Ευρωβουλευτης με τους εκπροσώπους των τουριστικών φορέων της Πιερίας ήταν το θέμα της βίζας που ταλαιπωρεί "υποψηφιους" τουρίστες απο κράτη εκτός Ε.Ε. για τους οποίους θα μπορούσε να τεθεί σε λειτουργία ειδικό καθεστώς έκδοσης βίζας όπως συμβαίνει λ.χ. μεταξύ Γαλλίας και Αλγερίας. Ο κ. Σκυλακάκης δεσμεύτηκε πως θα επιληφθεί άμεσα του ζητήματος και θα το φέρει ως θέμα στο Ευρωκοινοβουλιο απο πλευράς του κόμματος Φιλελευθερων & Δημοκρατών στο οποίο και συμμετέχει. Μεταξύ άλλων ο κ. Σκυλακάκης τόνισε πως η Δημοκρατική Συμμαχια είναι η μόνη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα που προτάσει την ιδιωτική πρωτοβουλία ως μοναδικό, πραγματικό και υλοποιησιμο μοχλό ανάπτυξης για τη χώρα. Οι δημιουργικές δυνάμεις προέρχονται απο το υγειες επιχειρείν και αυτές οφείλει να διευκολύνει το κράτος απαλλάσσοντάς την εξωστρέφειά τους απο τον κρατικό ζυγό! 

Ο κ. Σκυλακάκης δέχτηκε υπομνήματα απο όλους τους φορείς που επισκέφθηκε τα οποία ήδη επεξεργάζονται απο ειδικη ομαδα επιστημόνων ώστε να συμπεριληφθούν στην προγραμματική ατζέντα της Δημοκρατικής Συμμαχίας σε κεντρικό αλλά και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Μετά την ολοκλήρωση των επαφών που πραγματοποίησε στην Πιερία, ο υπεύθυνος του Τομέα Οικονομίας και Οικονομικών της Δημοκρατικής Συμμαχίας και ευρωβουλευτής κ. Θόδωρος Σκυλακάκης, συναντήθηκε με τα μέλη και τους φίλους της Δημοκρατικής Συμμαχίας όπου μεταξύ άλλων τόνισε:

«Η τρόικα πρέπει να καταλάβει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι το έλλειμμα εμπιστοσύνης και δηλώσεις όπως οι χθεσινές από το ΔΝΤ το μόνο που πετυχαίνουν είναι να εντείνουν την αβεβαιότητα για την ελληνική οικονομία.