ΕΟΡΤΩΝ ΕΟΡΤΗ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΝ

ΕΟΡΤΩΝ ΕΟΡΤΗ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΝ

Η Ανάσταση

του Σωτηρίου Δ. Μασταγκά

Το άγγελμα «Χριστός Ανέστη», που αντηχεί το 2012, είναι τόσο νωπό και τόσο ζωηρό, ωσάν να πρωτακούεται, κι ας έχουν περάσει είκοσι ένας αιώνες από εκείνο το πρωινό της «μιας των Σαββάτων». Η ομολογία πίστης και υποταγής στον Ιησού είναι πράξη ηρωισμού. Το κήρυγμα του Αναστάντος αγωνίζονται να το ζήσουν οι γενναίοι της ζωής και ζώντας το αισθάνονται μια ανέκφραστη ειρήνη και μια γλυκιά αύρα να θωπεύει απαλά τον μέσα κόσμο τους. Αισθάνονται σφριγηλοί και γελαστοί σκορπούν την ελπίδα της Αναστάσεως στους γύρω τους.

Σκιρτά και η δική μας καρδιά κάθε φορά που ακούεται το «Χριστός Ανέστη». Δονείται και αυτή από ιερό ενθουσιασμό, καθώς σκέπτεται ότι με την Ανάσταση έσπασαν τα αιώνια δεσμά του θανάτου. Πλημμυρίζει η καρδιά μας από αισθήματα ευγνωμοσύνης, όταν βλέπει ότι από τότε η ζωή μας έγινε καινούργια και γέμισε βέβαιες ελπίδες, ότι αυτή η ζωή δεν θα τελειώσει σε λίγα χρόνια, αλλά θα παραταθεί και πέραν του τάφου στην ατέλειωτη αιωνιότητα.

Το «Χριστός Ανέστη» είναι αγγελικό και πανανθρώπινο συνάμα πανηγύρι. Είναι ο Αναστημένος Χριστός, ο νικητής, ο θριαμβευτής και λυτρωτής απ’ του θανάτου το σκοτάδι. Με την Ανάσταση ανέτειλε λαμπρό λυκαυγές, ήρθε ο ΗΛΙΟΣ που έδιωξε τις σκιές, που έφερε την αύρα της νίκης, που πύρωσε μύριες καρδιές και πλημμύρισε φως σβήνοντας για πάντα τον πόνο της δίνης στην κρύα ψυχή.

Πόσο δίκαιο έχει ο ιερός υμνογράφος, όταν ψάλλει ότι «υμνούμεν τον αίτιον» όλων αυτών «σκιρτώντες». Πώς να μην αισθανθεί ιερή αγαλλίαση και ισχυρό συγκλονισμό η αθάνατη ψυχή μας! Να μη μένουμε όμως μόνο σ’ αυτό το εσωτερικό σκίρτημα. Να προχωρήσουμε πέραν από τα συναισθήματα. Στην πράξη. Να διώξουμε από την ψυχή μας ό,τι ακάθαρτο και νεκρό υπάρχει. Και να ανοίξουμε διάπλατα τον εσωτερικό μας κόσμο, για να χυθεί εντός του το χαρμόσυνο, το ανέσπερο και λυτρωτικό φως της Αναστάσεως.

Ανάσταση 2012.Σε λίγους σύγχρονούς μας υπάρχει ένα κλίμα στείρου σκεπτικισμού σχετικά με το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού. Αμφιβάλλουν μη λέγοντες τίποτε αξιόλογο και καινούργιο, επαναλαμβάνουν όσα είπαν και έκαναν οι σύγχρονοι του Αναστάντος Ιουδαίοι, για να δικαιολογήσουν και να καθησυχάσουν την επαναστατημένη συνείδησή τους. Κατέχονται και αυτοί από τα ίδια συμπλέγματα, αρνούμενοι να βγάλουν τα ματογυάλια της άρνησης και να σκεφτούν τις απλές και σοβαρές αλήθειες που πείθουν για την Ανάσταση.

Ο Αναστάς Κύριος θέλει από μας μια ζωή αγνή, τίμια και αγία. Ζωή «πεπληρωμένη» ειρήνης και χαράς, αναστημένη, τέτοια που ταιριάζει στους Χριστιανούς. Ας μη περιοριζόμαστε μόνον στον τυπικό χαιρετισμό «Χριστός Ανέστη», αλλά ας δείχνουμε ότι είμαστε πράγματι υιοί Αναστάσεως.